หญิงสาวลอบถอนหายใจโล่งอก เมื่อรถเอสยูวีคันใหญ่เคลื่อนตัวมาจอดหน้าบ้าน เธอขอบคุณเขา แล้วเดินลงมาเปิดประตูรั้วบ้าน แต่สิ่งที่คิดไม่ถึงคือเมื่อหันหลังกลับไปมองก็เห็นเขาลงจากรถแล้วเดินตามเข้ามา
“หมอสองมีอะไรหรือเปล่าคะ” เฟญารินเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถาม ตาก็มองเขาใสแป๋ว
“เดี๋ยวจะดูแผลให้” เขาสั่ง ความจริงได้ยินแบบนี้เธอควรดีใจที่เขาเป็นห่วง แต่ถ้าหูไม่หาเรื่องจนเกินไป น้ำเสียงของเขาฟังดูห้วนแบบแปลกๆ เหมือนเขากำลังอารมณ์เสียกับอะไรสักอย่าง หรือจะเป็นเรื่องโทรศัพท์ของเธอ… หรือเขาจะสงสัย แต่ถ้ามองในแง่ดี เขาอาจแค่คิดว่ามันสิ้นเปลือง เธอใช้อะไรเกินตัวก็เป็นไปได้
ความคิดมากมายกำลังตีกันในหัวให้วุ่น แต่พอเงยหน้าขึ้นไปมองอีกครั้ง กลับไม่มีแววตากรุ่นโกรธเหมือนเสียงที่ได้ยินนั้นแล้ว
“หมอสองกลับไปพักผ่อนเถอะค่ะ ทำงานมาทั้งวันแล้ว แผลแค่นี้ไม่เป็นอะไรหรอก เขาสบายมาก” หญิงสาวก้มลงมองแผลบนแขนของตัวเองแล้ว
