ถนนนิมมานเหมินทร์ในตอนค่ำคืน แม้จะคับคั่งไปด้วยผู้คนที่เริ่มทยอยออกมาหาความสุขด้วยการนั่งกินนั่งดื่ม แต่นอกจากร้านเหล้าที่ตั้งเรียงรายยังพอมีร้านอาหารและเบเกอร์รี่หลากสไตล์น่านั่งเปิดอยู่หลายร้าน ภัทรดนัยให้เฟญารินเป็นคนเลือกว่าอยากเดินเข้าร้านไหนหรือกินอะไร ตอนแรกหญิงสาวแอบเกรงใจอยู่บ้าง แต่ใช้เวลาปรับตัวแค่นิดหน่อยก็เริ่มคุ้นชิน หลังของคาวเป็นก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่กระทะร้อนร้านดัง ต่อด้วยเบเกอร์รี่กับไอศกรีมที่ร่างกายเธอโหยหามานานแต่ยังไม่มีโอกาสได้รับความหอมหวานอร่อยของมันเข้าไป นี่ก็ร่วมสองอาทิตย์กว่าๆ ได้
คนกินเก่งลูบท้องรำพันกับตัวเองด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข หลังจากเค้กชิ้นที่สองหมดเกลี้ยงจากจานลงไปกองในท้องเป็นที่เรียบร้อย
“อิ่มจังตังค์อยู่ครบ”
“ที่เพิ่มขึ้นมาคือขาตันๆ และไขมันเป็นกอง” …คนบอกจะไปเข้าห้องน้ำ แต่มายืนแอบฟังอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ต่อให้ ภัทรดนัยหัวเราะร่วน
คนใจร้าย…
