ยังดีที่วันนี้ซึ่งเป็นวันแสดงจริง ชญานินบอกว่าภัทรดนัยต้องเข้าเวรแทนรุ่นพี่อีกคน พอได้ยินอย่างนั้นคนฟังจึงพอโล่งใจได้บ้าง มีอย่างที่ไหน ไม่ชมไม่ให้กำลังใจแล้วยังหาเรื่องล้อให้เธอเสียความมั่นใจได้อยู่ทุกวัน นี่ถ้าสมมติว่าเขามา มีหวังเธอคงได้ลืมท่า เขินจนเผลอปล่อยไก่ออกไปเดินเล่นบนเวทีกันเป็นเล้าแน่ๆ
“สวยแล้วล่ะน้องตัวยุ่ง” เฟญารินยิ้มให้วีรยุทธซึ่งเข้ามาดูแลความเรียบร้อยของเครื่องแต่งกายบนตัวเธอให้อีกครั้ง ชุดสำหรับขึ้นเวทีวันนี้ไม่มีอะไรมาก เป็นแค่กระโปรงทำจากเชือกฟางสีสดที่ช่วยกันทำ เสื้อยืดสีขาวเอามาจากบ้าน กับที่คาดผมหูกระต่ายอีกหนึ่งอัน พี่ที่ครีเอทชุดบอกว่าจะได้สบาย ลงจากเวทีมาก็สามารถถอดทิ้งใส่กางเกงยีนส์แล้วไปนั่งกินโต๊ะจีนต่อได้เลย
“จะแต่งตาเพิ่มอีกหน่อยไหม พี่ว่ายังดูอ่อนกว่าคนอื่นเขาอยู่หน่อยนะ” บุรุษพยาบาลหนุ่มแนะนำ หญิงสาวหันไปมองเครื่องหน้าของตัวเองที่แต่งมาจากบ้านในกระจกแล้
