เฟญารินเข้าไปเริ่มงานที่ฝ่ายโรงครัวของโรงพยาบาลในวันต่อมา แม้ไม่ได้เป็นผู้ช่วยแม่ครัวประกอบอาหารตามที่คิดไว้ แต่หน้าที่จัดอาหารใส่ถาดแล้วเดินส่งตามตึกผู้ป่วยต่างๆ ก็เป็นงานที่ไม่ยากเกินความสามารถ ใช้เวลาเรียนรู้เพียงไม่กี่วันหญิงสาวก็สามารถทำหน้าที่ที่ได้รับมองหมายได้อย่างคล่องแคล่ว
“นี่ถ้าไม่เห็นว่าสู้งานหนักเอาเบาสู้ขนาดนี้ ป้าคงนึกว่าแกเป็นพวกลูกผู้ดีตกยากนะตัวยุ่ง หน้าตาจิ้มลิ้มสะสวย ผิวพรรณก็ขาวละเอียดอย่างกับคนไม่เคยทำงานหนัก” ป้าหัวหน้าแม่ครัวเอ่ยชม หลังจากเรียกหาคนที่พอจะว่างมือจากงานให้มาเอาผักในกะละมังไปล้าง แต่พอโดนสั่งให้ทำงานเพิ่ม ทุกคนก็ดูเหมือนจะให้ความสนใจกับงานของตัวเองมากขึ้นเป็นพิเศษ มีแต่เฟญารินคนเดียวที่อาสาละจากงานในมือที่ทำอยู่เข้ามาช่วย
“คุณหนูที่ไหนเขาจะมานั่งทำงานหลังขดหลังแข็งอย่างนี้กันล่ะจ๊ะป้า” หญิงสาวยิ้มเต็มใบหน้าบอกแม่ครัวใหญ่วัยห้าสิบตอนต้นแล้วรับกะละมัง
