ทางด้านมัลลิกาที่รีบไปบอกบิดาว่าเฟรเดอริคกับศลิษาเดินทางมาถึงแล้ว ผู้อาวุโสได้ยินดังนั้นก็รีบควบม้ากลับมาที่บ้านด้วยความดีใจ จนกระทั่งมาถึงระหว่างทางจึงได้เห็นหลานชายตัวดีพาหญิงสาวขี่ม้าชมวิวอยู่ ใบหน้าหล่อเหลาเปื้อนรอยยิ้มน้อยๆ จากความสุขที่กลั่นออกมาจากข้างใน
“พายายหนูออกมาตากแดดทำไม ทำไมไม่รออยู่ที่บ้าน”
“สวัสดีค่ะคุณตาเล็ก ลิซคิดถึงคุณตาจังเลย”
“แหม แม่หนูคนนี้มันปากหวานดีจริงๆ กลับบ้านกันเถอะ”
ชายหนุ่มพยักหน้าทักทายผู้เป็นตา ก่อนที่ผู้อาวุโสจะควบม้านำไปก่อน มัลลิกาตามไปและปิดท้ายด้วยเฟรเดอริคที่ควบม้าตามหลังสุด
เมื่อกลับมาถึงที่บ้านศลิษาก็เข้าไปกอดผู้อาวุโสตามนิสัยคนช่างอ้อน ผู้อาวุโสใบหน้าเปื้อนยิ้มอย่างสุขใจที่ลูกหลานอยู่กันพร้อมหน้า
“ไปเถอะ เข้าบ้านกัน” เสียงที่หนักแน่นและเต็มไปด้วยพลังถึงแม้เจ้าของร่างกายจะอายุมากแล้วเดินนำทุกคนเข้าบ้านไป
ภายในบ้านถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ
