“หยางเอ๋อร์... เหตุใดเจ้าถึงยังอยู่ที่นี่” พระสนมเยว่ร้องถาม
ชายหนุ่มยกยิ้มตรงมุมปาก เขามองเยว่ไป๋เหวินเพียงแวบเดียวแล้วก็เอ่ยว่า “ข้าเป็นห่วงเมีย ห่างกันไปไม่กี่วัน ก็ยิ่งห่วงหนัก นางเป็นคนรั้น กลัวจะทำให้ผู้อื่นต้องเจ็บตัว อีกอย่าง บิดานางมิใช่ใครอื่น เป็นถึงแม่ทัพฟ่านผู้เกรียงไกร”
เมื่อหลี่สิงหยางอย่างเช่นนั้น หลายคนเริ่มตระหนักได้ถึงความสำคัญของฟ่านไท่คง แม่ทัพผู้รักษาแคว้น เยว่ไป๋เหวินกำหมัดแน่น ในใจขัดเคืองหลายสิ่ง นับแต่สตรีนางนี้ย่างเท้าเข้าเมืองหลวง ก็ดูเหมือนว่าหลี่สิงหยางทำตัวผิดแผกไป ความเหี้ยมโหดมิได้ลดน้อยลง ทว่าเขาทำตัวราวกับได้ของเล่นชิ้นใหม่ และกำลังคลั่งไคล้อย่างหนัก แต่เอาเถิดอีกไม่นาน นางจะเนรมิตสตรีเช่นฟ่านหรันซีมาสักสิบคน เมื่อถึงตอนนั้น สัตว์ร้ายอย่างลูกเลี้ยงนางก็จะสลัดฟ่านหรันซีทิ้ง และเป็นโอกาสให้นางได้ระบายความแค้นที่เคยมีกับคนตระกูลฟ่าน โดยเฉพาะ
