ฉันนั่งป้อนข้าวต้มกุ้งให้ปืน นั่งหน้าแดงปากแดงตาปรือเลย ฉันละยอมให้ความดื้อของปืนเลยไม่ยอมบอกฉันว่าเป็นไข้
“อิ่มรึป่าว”ผมพยักหน้าตอบจอย อะไรวะกูนั่งแค่ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงอาการมันเริ่มมาอีกแล้ว ปวดหัวดิ
“งั้นกินยา”ฉันแกะยามาวางใส่มือปืน ตัวเริ่มร้อนอีกแล้วไปทำอะไรมาถึงเป็นไข้ขนาดนี้
“ไม่อยากกินอ่ะ..........”ปืนพูดทำหน้าอ้อนใส่ฉันเอายาวางเก็บที่เดิม ทำไมดื้อแบบนี้เนี่ยฉันอยากจะดุปืนจริงๆเลย
“กินเดี๋ยวไม่หายนะ”ผมยังไม่ทันจะตอบไรเลยจอยมันเอายายัดใส่ปากผม เมียกูโหดจังวะ
ฉันมองดุๆปืนเมื่อกี้ต้องบังคับให้กินยา อ้อนจะไม่กินยาดื้อจริงๆเลย
“ไปนอนมั้ย ปวดหัวรึป่าว”ฉันเอาจานไปเก็บพรางถามปืนไปด้วย สังเกตดูจากหน้าแดงๆกับตาปรือคงจะปวดหัว
“นิดนึง พาไปนอนหน่อยดิ”ผมควักมือเรียกจอยมา เป็นไข้มันดีหรือไม่ดีว่ะลำบากตัวกูเองแต่ก็ดีได้เมียดูแล
ฉันพาปืนมานอนที่เตียงเบาแอร์ลงให้อากาศไม่เย็นมาก เดี๋ยวปืนจะไข้
