“เห้ย มึงแกล้งไรจอยนักหนาวะ”ผมจิ๊ปากขัดใจหันมองด้านหลัง ไอ้เชี้ยเตอร์! แม่งจะเข้ามาทำเชี้ยไรวะ
“เข้ามาเสือกทำเชี้ยไร!”ปืนหันไปด่าเสียงเข้มดุๆฉันเลยผลักปืนออกแล้วกระโดดมานั่งติดริมโซฟาทันที
“กูว่าง”ฉันมองเตอร์พูดนิ่งๆเหมือนกันเลย เวลาพูดนิ่งๆแต่ปืนจะดูดุกว่าเตอร์เยอะเลย ฉันพอรู้ชื่อได้ยินมาเมื่อวานไง
“มันแกล้งเธอแรงขนาดนี้เลยหรอวะ”เตอร์นั่งตรงข้ามกับจอยแล้วจ้องมองสำรวจร่างกายจอยถึงจะใส่เสื้อแขนยาวแต่รอยที่คอก็บ่งบอกได้
“ไม่ได้เรียกแกล้ง เรียกจะฆ่าเถอะ!”ฉันด่าจิกกัดปืนเน้นๆ โรคจิตฉันยังจำได้ดีว่าเมื่อคืนปืนทำอะไรกับฉันโรคจิตมากแค่ไหน
“นี่ข้าวเธออ่ะ ปายน้องไอ้เชี้ยปืนเอามาให้”เตอร์ส่ายหน้าเอือมๆเปลี่ยนเรื่องพูดชี้ไปที่โต๊ะมีกล่องข้าววางอยู่
“กินได้ใช่มั้ย?”ฉันถามเตอร์ ไม่ถามหรอกปืนเสียเวลาพูดด้วย ที่ถามเพราะ......ไม่รู้สิฉันไม่ค่อยไว้ใจเท่าไร
“เออดิ! มึงจะกลัวอะไรนักหนากูไม่ฆ่ามึงตอนนี
