“นายโกรธ.....ฉันมากมั้ย”พอฉันเริ่มหายใจปกติก็เงยหน้าถามปืนกล้าๆกลัวๆ คำตอบมันคงไม่ดีแน่ๆ.......
“มึงยังจะถามอีกหรอจอย กูไปซัดหน้าไอ้เชี้ยนั่นก็เพราะมึง!”ผมไม่โมโหมากเลยมั้งเดินไปซัดหน้ามันแบบนั้นเพราะจอย ทำตัวแรดไม่เข้าเรื่อง!
“......ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”ใช่ มันเพราะฉันที่ทั้งสองคนต้องเจ็บตัวแบบนี้ ฉันรู้สึกผิดมากจริงๆนะ
“อย่ามาโกหกกูมึงตั้งใจ มึงมันแรดจอย”ไม่ได้ตั้งใจทำแบบนี้ผมเชื่อก็โง่แล้วป่าววะ ของของผมใครจะเอาไปก็ไม่ได้!
“บอกว่าอย่าร้องไงว่ะ”จอยร้องไห้กลั้นเสียงสะอื้นมองผมสายตาโครตกลัว กลัวแต่ยังทำแม่งให้เป็นแบบนี้สิว่ะ!
ฉันยอมให้ปืนด่าไม่เถียงสักคำเลยครั้งนี้ ฉันไม่คิดว่าจะมีเรื่องกันแบบนี้หนิ
“มันร้อง....ฮึก~เอง”รู้สึกผิดจนร้องไห้อีกอย่างบวกกับปืนดุด่าฉันด้วย มันไหลออกมาเองฉันไม่ได้อยากร้องไห้เลย
“ไอ้เชี้ยแม่ง!!”
ปังงง!!
ปืนผลักเบาะคนขับจนพับไปข้างหน้าด้วยความแรงและโมโหระบ
