บทที่10
1119 Words
Layrun Talk : ตอนนี้ฉันกำลังเดินนวยนาดอยู่ที่ห้างคนเดียวอย่างเซ็งๆ เพราะเนื่องจากฉันกำลังเบื่อที่เยลไม่อยู่รีบกลับไปต่างประเทศเพราะพ่อแม่ยัยนั่นคิดถึงฉันก็เลยต้องอาศัยอยู่ที่คอนโดของยัยนั่น และก็ไม่น่าเชื่อที่เยลดันอยู่ที่คอนโดเดียวกับโจชัวแถมยังชั้นเดียวกันด้วยนะ แต่ถัดไปประมาณสองห้องก็เท่านั้น จากที่เราสองคนติดเกาะด้วยกันมันทำให้อะไรบางอย่างที่ฉันคิดว่าไม่ควรจะเกิดขึ้นกำลังผุดออกมา ฉันกลัวว่าตัวเองจะเผลอใจปล่อยตัวให้ผู้ชายอย่างเขา แต่ก็นะยังไม่วายที่เขาจะเอาคืนฉันด้วยการจูบอีกแล้วอ่ะ ช่างเถอะฉันไม่อยากพูดถึง ฉันขมวดคิ้วทันที่เห็นเซฟ ใช่!! เขาจริงๆ ด้วยกำลังลองเสื้ออยู่ในร้านหรูแห่งนึง ฉันไม่รอช้ารีบเดินไปทันทีจนพนักงานในนั้นต่างพากันกรี๊ดแต่ฉันไม่สน เดินตามเขาไปในห้องลองชุดทันทีพร้อมกับกดล๊อคห้อง..
“คุณครับมีคน..ระ เรรัน”
“ไม่เจอกันนานเลยนะคะ?” ฉันยิ้มแพรวพราวแล้วเดินเข้าไปประชิดเขาที่มองฉันด้วยสีหน้าไม่ค่อยจะพอใจ
“ครับ แต่คุณควรออกไปจากห้องลองชุด..”
“ทำไมล่ะคะ คุณจะลองเสื้อตัวไหน..รันช่วยนะ” ฉันเอื้อมมือไปแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาแต่ก็ถูกจับด้วยมือหนา เขามองฉันด้วยสีหน้านิ่งเฉย
“ผมว่าคุณควรออกไปก่อนนะครับ แล้วมีอะไรค่อยคุยกัน ดีไหมครับ?”
“หึได้สิค่ะ งั้นขอถ่ายรูปหน่อยนะคะ” เซฟงุนงงที่ทำไมฉันถึงได้ดูว่านอนสอนง่าย ฉันแสะยิ้มแล้วหยิบมือถือมาก่อนจะกดถ่ายภาพแต่ไม่วายหันไปจูบแก้มเขาแล้วกดถ่ายภาพทันที เขาตกใจแล้วผลักฉันที
“เสร็จแล้ว ไปทานข้าวกันนะคะ”
“….”
“ไม่ตอบ งั้นรันจะอยู่ในนี้แล้วกัน”
“เฮ้ออ..โอเคๆ คุณออกไปก่อน” ฉันยิ้มอย่างแพรวพราวก่อนจะเดินออกจากห้องลองแล้วนั่งรอเซฟที่เดินออกมาพร้อมกับสีหน้าไม่ค่อยจะเต็มใจสักเท่าไหร่ แต่แล้วไง..แค่นี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอกย่ะ
“ไปเลยไหมค่ะ?” เขาพยักหน้า ฉันเลยถือวิสาสะจับมือเขาแต่เขาก็ปัดออกฉันเลยแสะยิ้มแล้วเดินไปที่ร้านอาหารกับเขา ฉันถ่ายรูปคู่กับเขาและทุกท่วงท่าอย่างแนบชิด จนกระทั่งช่วงเวลาที่ดีที่สุดจบลงฉันเลยมองเขาอย่างแสดงออกว่าชอบเขา
“ขอบคุณนะคะ รันมีความสุขที่สุด”
“ครับ ถ้าไงผมขอตัว..”
“เดี๋ยวสิค่ะ” ฉันจับมือเขาไว้แล้วขยับตัวไปใกล้ๆ เขาแล้วซบหน้าลงกับอกของเขาทันที
“รันชอบคุณนะ”
“….”
“จะให้รันเป็นรองเมียคุณ รันก็ยอม”
“นี่คุณรัน!!” เขาจับไหล่ฉันแล้วมองหน้าฉันด้วยสีหน้าเอือมระอากับฉันแล้ว
“คุณฟังผมนะ ผมขอบคุณที่คุณชอบผม..แต่ผมมีเมียแล้ว คุณได้ยินไหม?”
“ค่ะ รันรู้..แต่รันก็บอกแล้วไงว่าเป็นรองเมียคุณได้”
“ไม่ครับ ผมรักมินญา..ผมมีแค่เมียผมคนเดียวเท่านั้น คุณได้ยินไหม? ผมไม่มีทางรักใครได้อีก ต่อให้ผู้หญิงคนนั้นจะเสนอให้ผมก็ตาม ผมสัญญากับเมียผมไว้แล้วว่าจะรักเธอและดูแลเธอเพียงคนเดียว คุณควรเลิกสนใจผมได้แล้ว!!”
“….”
“คุณสวย คุณดัง..มีใครต่อใครอีกมากมายที่เหมาะกับคุณซึ่งคนๆ นั้นไม่ใช่ผม…โอเคนะผมรักเมียผม ผมจะมีเมียเดียวคือมินญา!! ผมไปก่อนนะครับ ลาก่อน” ฉันอึ้งทันทีแล้วมองเขาที่ขึ้นรถปอร์เช่สีแดงขับออกไป ทิ้งฉันให้ยืนอึ้งอยู่แบบนั้นก่อนจะกำหมัดแน่นด้วยความโกธร
“ไม่มีทางหรอกเซฟ ฉันจะทำให้เมียคุณอ่ะเลิกกับคุณเอง..และตอนสุดท้ายคุณต้องมาเป็นของฉัน ของฉันคนเดียวเท่านั้นเซฟ!!” ฉันแสะยิ้มแล้วขับรถมุ่งตรงไปที่ร้านกาแฟทันที หึเพราะฉันมีของเด็ดไงล่ะ ฉันกวาดตามองในร้านก็เห็นมินญาอยู่คนเดียวฉันเลยได้โอกาส
“รับอะไรดีค่ะ?”
“อืม ขอกาแฟดำแล้วกัน”
“สักครู่นะคะ” มินญาเดินไปฉันเลยเปิดมือถือเลื่อนรูปของฉันกับเซฟดูก่อนที่มินญาจะเอากาแฟมาเสิร์ฟ ฉันเลยจัดการจับมือมินญาไว้
“มีอะไรค่ะ?”
“วันนี้เซฟไปไหนเหรอ?”
“อ๋อพี่เซฟไปท่าเรือค่ะ”
“เหรอ แล้วเธอไม่อยากรู้เหรอว่าเขาได้ไปจริงหรือเปล่าอ่ะ?” ฉันมองมินญาที่เริ่มขมวดคิ้วอย่างมึนงงกับสิ่งที่ฉันพูด ก่อนที่ฉันจะส่งมือถือให้ดูมินญาตกใจทันทีพร้อมกับเงยหน้ามองฉัน
“เฮ้อ เขาไปซื้อเสื้ออ่ะฉันบังเอิญไปเจอก็เลยเปลี่ยน..ให้เขา”
“….”
“และก็นะเราสองคนก็ดัน…อดใจไม่ไหวก็เลย เฮ้ออ อย่างที่เธอเห็นอ่ะนะ” มินญามือสั่นทันทีพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มไปหมด ฉันแสะยิ้มแล้วเลื่อนรูปไปที่ภาพเราสองคนกำลังกินข้าวกัน
“และพอเสร็จ..เราก็ไปกินข้าวกันเพราะใช้เวลาในการเปลี่ยนเสื้อผ้านานไปหน่อย เธอดูสิเซฟเนี้ย ดูเหนื่อยๆ นะว่าไหมอ่ะ?”
“ฮึก…” น้ำตามากมายไหลนองเต็มหน้าของมินญาที่กำลังมองรูปภาพและคำพูดของฉัน มือบางสั่นเทาที่กำมือถือฉันแน่นและแน่นอนยิ่งเห็นแบบนี้ฉันก็ใส่ไฟอย่างแรงเลยล่ะ
“เนี้ยเขายังนัดฉันเลยนะ ว่าคราวหน้าให้ฉันมาช่วยเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านบ้าง เพราะเมียที่บ้านอ่ะมันจืดชืด ไร้อารมณ์!!”
“ฮือๆ..”
“อย่าเสียใจเลยมินญา ก็เซฟเขาต้องการอ่ะ..อีกอย่างฉันสวยเด็ด เพราะงั้นเธอไม่ต้องห่วงนะว่าฉันจะมาแทนที่เธออ่ะ หึไปนะ อยากเจอสามีเธออีกจัง ว่างๆ นัดเขาให้ฉันบ้างนะ 5555” ฉันหัวเราะแล้วหยิบมือถือก่อนจะแสะยิ้มแล้วมองมินญาที่กำลังร้องไห้แทบจะขาดใจ หึดีขาดใจตายไปเหอะ..เพราะเซฟจะได้เป็นของฉัน!! ฉันขับรถกลับคอนโดทันทีอย่างสบายอารมณ์ ฮ้า…มีความสุขจริงแหะ ฉันอาบน้ำอย่างสบายใจ
“ยิ่งเธอเสียใจฉันก็ยิ่งดีใจมินญา เซฟอ่ะต้องเป็นของฉันนะ จำไว้!!!”
- Writer
