บทที่6
1416 Words
Layrun Talk : ฉันมองใบหน้าเขาที่นิ่เฉยราวกับดูถูกฉันที่ไม่สามารถทำอะไรได้ ฉันลุกขึ้นยืนแล้วมองเขาที่บังอาจมาท้าทายฉัน หึเราจะได้เห็นดีกันโจชัว ฉันถอดรองเท้าส้นสูงออกแล้วจัดการคร่อมร่างเขาแล้วผลักเขาให้พิงโซฟาพร้อมกับมือบางที่เริ่มลูบไปมาที่แผงอก ฉันส่งสายตาหวานไปหาเขาแล้วเริ่มปลดกระดุมของเขาทีละเม็ดอย่างใจเย็น ก่อนจะล้วงมือเข้าลูบแกร่ง ฉันเงยหน้ามองเขาที่มองฉันอย่างนิ่งๆ ไม่มีท่าทีหวั่นไหวใดๆ เลย ไม่จริงอ่ะ!! เขามัน..มันเย็นชาเกินไปแล้วนะ และยิ่งเป็นแบบนี้ก็ยิ่งเพิ่มแรงโมโหให้ฉันยั่วเขามากกว่าเดิมอีกนะ ฉันสูดลมหายใจเข้าแล้วโน้มใบหน้าไปจูบแก้มเขาไล่ต่ำมาที่แผงอกจูบเบาๆ ก่อนจะแหวกเสื้อเชิ้ตสีขาวเขาออกไปฉันตกตะลึงกับแผงอกกำยำที่ขาวและมีซิกแพ๊คเป็นลอนๆ แถมยังมีรอยสักขนาดใหญอยู่ที่กลางอกเป็นรูปดอกกุหลาบซึ่งทำให้เขาดูดุขึ้นมากเลยอ่ะ แต่เขายังคงนิ่ง..ไอ้บ้า!! ไอ้ผู้ชายจอมเย็นชา แต่ฉันไม่ยอมแพ้หรอกนะ คนอย่างเรรันไม่มีทางยอแพ้
“หึทำอะไรอ่ะ แบบนี้อ่ะฉันเจอมาบ่อยจนชินแล้วละน่ะ”
“นะ นายมันเย็นชาเกินไปแล้ว..”
“เปล่าเลย เธอต่างหากที่ไม่สามารถทำให้ฉันหวั่นไหวได้..”
“จะมากไปแล้วนะ!!”
“ก็พูดเรื่องจริงนี้” ฉันมองเขาที่ผลักฉันออกไปก่อนจะถอดเสื้อออกแล้วเดินตรงเข้าห้องนอนไป ฉันไม่ยอมแพ้หรอก!! ฉันวิ่งตามเขาไปในห้องนอนแล้วผลักเขานอนลงที่เตียงทันทีก่อนจะคร่อมร่างหนาไว้ ฉันปลดกระดุมชุดเดรสซีทรูที่อยู่ข้างหน้าออกเผยให้เห็นทรวงอกอวบก่อนจะสูดลมหายใจเข้าเพื่อเรียกกำลังใจ จะมากลัวอะไรเล่าเรรัน!! ถึงแม้จะไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนก็เถอะ ฉันจับมือหนาให้เลื่อนขึ้นตามเอวแล้วเลื่อนขึ้นมาที่อกของฉันทันที โจชัวดูจะอึ้งแล้วยังคงนิ่งแบบนั้นก่อนที่มือของเขาจะบีบอกฉันทันทีจนสะดุ้งเฮือก
“ตกใจหรือไง ยั่วฉันแบบนี้ก็ต้องโดนละนะ”
“….”
“เอาสิ ยั่วต่อฉันยังไม่มีอารมณ์เลยนะ” เขายังคงบีบอกฉันอยู่แบบนั้นจนฉันสั่นไปทั้งตัว หัวใจตอนนี้เต้นรัวอย่างแรงจนฉันไม่สามารถยั่วเขาอีกต่อไปแล้วอ่ะ แต่เขาก็มีสีหน้าที่นิ่งเฉยและเพราะแบบนั้นมันทำให้ฉันยอมไม่ได้ คนอย่างเรรันไม่เคยยอมแพ้ผู้ชายทุคนที่ฉันยั่ว..ต้องสยบแทบเท้าฉัน ไม่ใช่นิ่งเฉยแบบเขา!! ฉันหลับตาลงแล้วสูดลมหายใจเข้าอย่างเต็มปอด ก่อนจะจับมือหนามาจูบกัดปากยั่วเขาอย่างที่ใช้บ่อยๆ แล้วโน้มใบหน้าไปจูบซอกคอของเขา บรรจงจูบขึ้นไปที่แก้ม จมูกและที่สุดท้ายก็คือปาก..รสจูบของเขาที่เคยจูบฉันให้อ่อนระทวยมาแล้ว ฉันกัดปากเขาเบาๆ แล้วจูบลงไปอย่างแนบชิดพร้อมกับกวัดเกี่ยวลิ้นหนาอย่างยอกเอิ้น มือบางของฉันเลื่อนไปที่หน้าอกเขาบีบเบาๆ จนเขาเริ่มกระตุก ฉันเริ่มยิ้มออกมาเลื่อนใบหน้าออกจากปากเขาแล้วไล่ริมฝีปากไปตามแผงอกจนถึงนมของเขาก่อนจะก้มลงอย่างดูดดื่ม
“อ๊า..” เสียงครางเขาออกมาแล้ว ฉันยิ้มแล้วเลื่อนใบหน้าไปมองหน้าเขาที่มองฉันด้วยสีหน้านิ่งเฉย ตายด้านชะมัด!! เขาลุกขึ้นนั่งแล้วถอดชุดเดรสของฉันจนหลุดมาอยู่ที่เอว เขาจ้องมองทรวงอกฉันที่ล้นอะลักออกจากบราเซียสีแดงสด ก่อนจะก้มหน้าไปที่ร่องอกของฉันทันทีจนฉันตกใจแอ่นตัวให้เขาแนบชิดกับอกตัวเอง ฉันเงยหน้าอย่างเสียวซ่านไม่เคยพบเจออะไรแบบนี้..ให้ตายเหอะ ฉันยั่วเขาหรือเขายั่วฉันกันแน่เนี้ย
“ยะ อย่า หยุด อื้อ…” เขาระดมจูบไปทั่วอกฉัน ก่อนจะพลิกตัวให้ฉันนอนลงกับเตียงแล้วตัวเขาก็ทาบทับฉันทันที มือของฉันผลักเขาออกไปแต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้เลย เขาระดมจูบไปตามซอกคอของฉันทันทีจนฉันหลับตาลงอย่างเสียวซ่าน มือของเขาบีบทรวงฉันอย่างแรงจสฉันส่ายหน้าไปมาพร้อมกับผลักหน้าเขาออกไป
“พะ พอแล้ว ฉะ ฉันไม่ยั่วนายแล้ว”
“หึทำไม ฉันบอกเธอว่าไงฮึ”
“….”
“ถ้ายั่วฉันไม่สำเร็จ ต้องยั่วฉันบนเตียงเพราะงั้นเธอต้องให้ฉัน..”
“มะ ไม่นะ อย่า!!” ฉันผลักเขาออกไปแต่โจชัวส่ายหน้าไปมาแล้วซุกไซ้ซอกคอฉันทันทีอย่างรุนแรง ไม่นะ!! ฉันกลัวอ่ะ ฉันไม่ยอมให้เขานะ..
“ยะ อย่าโจชัว”
“หึช้าไปแล้ว เรรัน..” เขาเค้นหัวเราะแล้วประกบจูบฉันทันที เขาขยี้จูบฉันอย่างรุนแรงมือหนาของเขาก็ปลดตะขอบราฉันออกทันทีก่อนจะผละหน้าออกแล้วมองทรวงอกของฉัน ฉันรีบเอามือปิดทันทีจนเขาจิกตามองฉันด้วยสีหน้าเย็นชา
“เอามือออก จะอายทำไม? ทีตอนไปยั่วผัวคนอื่นเขาไม่เห็นอาย”
“ปะ ปล่อยฉัน..”
“หึฝันไปเถอะ ฉันจะขยี้เธอเองให้แหลก..จะได้ไม่ต้องไปยั่วเซฟและจะได้เลิกคิดจะทำร้ายมินญา” ฉันส่ายหน้าไปมาความกลัวเริ่มก่อตัวทันที ความเข้มแข็งและความหยิ่งกล้าหาญตอนนี้มันหายไปแล้ว ฉันไม่อยากให้เขาทำอะไรไปมากกว่านี้นะ!!
“ยะ อย่า อ๊ะ..” เขาบีบทรวงอกฉันอย่างแรงแล้วยังคงซุกไซ้ซอกคอฉันอย่างรุนแรงเช่นกัน ไม่นะ!!
ออดๆ!! เสียงสวรรค์ช่วยฉันไว้ โจชัวผงกหัวขึ้นแล้วเดินไปมอนิเตอร์ในทีวีดู เขาก็ทำหน้าตกใจแล้วหยิบเสื้อเชิ้ตมาสวมทันที
“อยู่ในห้อง อย่าเสนอหน้าออกไป..ถ้าฉันเห็น เธอตายคาร่างฉันแน่!!” ฉันรีบใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยจัดแจงตัวเองให้ดูดี แต่ฉันก็ไดแต่มองจอมอนิเตอร์อย่างนิ่งๆ ก็เห็นเขาเอาเท้าเขี่ยรองเท้าฉันไปไว้ใต้โซฟาก่อนจะจัดแจงตัวเองให้ดูดีแล้วเปิดประตูออกไป ฉันยืนมองด้วยสีหน้านิ่งๆ เพราะภาพและเสียงคมชัดมากอ่ะ
“มิน มีอะไรมาหาพี่ครับ?”
“อ๋อพี่เซฟให้มินเอาข้าวมาให้นะคะ พี่เซฟต้องไปท่าเรือก็เลยให้มินมารอที่ห้องพี่โจก่อน..พี่โจยุ่งหรือเปล่าค่ะ?” ฉันมองมินญาที่ยื่นกล่องอาหารให้โจชัวที่ดูจะยิ้มแย้มอย่างเห็นได้ชัด ต่างจากฉันที่เขาแสดงสีหน้านิ่งเฉยตลอด
“ไม่ครับ มินนั่งก่อนนะตามสบายเลยเดี๋ยวพี่จะลองชิมอาหารฝีมือมินนะ..” เขานั่งลงแล้วเปิดกล่องอาหารที่มินญานำมาฝากแล้วตักกินอย่างอร่อย ฉันที่เห็นแบบนั้นก็ถอนหายใจออกมาแล้วนอนลงที่เตียงอย่างนิ่งๆ เกือบไปแล้วไง!! เกือบจะโดนเขาทำไม่ดีแล้ว เฮ้อออ..ฉันจะต้องให้เซฟเท่านั้น ส่วนเขาอย่าหวังเลย ฉันนอนดูทั้งสองที่กำลังพูดคุยกันอย่างสนุกก่อนจะมองเซฟที่เดินเข้ามาแล้วดึงมินญาไปกอดไปหอมทันที ฉันที่เห็นก็ยิ่งไม่ชอบเข้าไปใหญ่เลย..ทั้งสองคนเดินออกไปก่อนที่โจชัวจะเดินเข้ามากอดอกมองฉันที่ลุกขึ้นจะเดินออกจากห้องเขา
“ถอยสิ ฉันจะกลับแล้ว”
“ไม่ยั่วฉันต่อหรือไง?”
“ไม่ เก็บไว้ยั่วเซฟคนเดียว!!” ฉันผลักไหล่เขาออกไปแล้วก้มหยิบรองเท้าใต้โซฟามาสวมทันที
“ยังไม่จบใช่ไหม?”
“หึฝันไปเถอะ ฉันไม่ทางยอมแพ้เด็ดขาด…”
“….”
“ฉันจะต้องได้เซฟ ฉันจะต้องได้เขา!!!” โจชัวมองฉันอย่างนิ่งๆ แต่ฉันก็สะบัดใส่เขาแล้วเดินออกจากห้องเขาทันที ฝันไปเถอะ..อย่างฉันอ่ะไม่มีทางยอมเด็ดขาด เซฟต้องเป็นของฉัน!!
- Writer
