บทที่11
643 Words
Jochou Talk : เย็นนี้ผมเข้าร้านดอกไม้ของแม่ผมเองเพื่อเลือกช่อดอกไม้กุหลาบขาวช่อใหญ่เอามาให้มินญา ผมขับรถมาถึงร้านกาแฟก็เห็นร้านปิดแล้วแต่ยังมีแสงไฟอยู่ ผมขมวดคิ้วอย่างมึนงงก่อนจะเปิดประตูเข้าไปก็เห็นมินญากำลังนั่งร้องไห้อยู่
“มิน…”
“ฮึก พี่โจ ฮือๆ” ผมไม่รอช้ารีบวิ่งไปนั่งข้างๆ เธอที่ใบหน้าหวานตอนนี้บ่งบอกว่าร้องไห้มาไม่ต่ำกว่าสามสี่ชั่วโมงแล้ว ผมใจหายวูบทันทีก่อนจะกอดร่างบางไว้เพื่อปลอบโยน
“เกิดอะไรขึ้นครับ?”
“ฮึก พี่เซฟ..นอกใจมินค่ะ”
“!!!!”
“วันนี้คุณเรรันมา ฮึก..เธอเอาภาพถ่ายกับพี่เซฟมาให้มินดู ฮือๆ เขามีอะไรกันแล้วค่ะพี่โจ พี่เซฟทำร้ายจิตใจมิน อีกแล้วอ่ะ ฮือๆ” มินญาร้องไห้หนักกว่าเดิมแต่ผมที่ได้ฟังก็รู้สึกโมโหทันที แต่ก็ระงับใจตัวเองให้นิ่งเข้าไว้ พร้อมกับลูบผมเธอเบาๆ เพื่อปลอบใจ
“พี่ว่ามันอาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิด”
“ฮึก ไม่ค่ะ..เธอเอามือถือให้มินดู รูปมัน..มันบ่งบอกว่าเขาสองคน ฮือๆ พี่โจ มินไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว มินอยากกลับบ้านค่ะ”
“ไม่เอาสิครับมิน..”
“มิน!!!”
“ฮึก พี่เตอร์” ผมมองเตอร์พี่ชายที่ช่วยเหลือมินญาไว้ตอนที่มินญาหายไปหนึ่งปี กำลังกอดปลอบมินญาด้วยสีหน้าโมโห
“กลับบ้านเรานะครับ..”
“ฮึกค่ะ มินจะกลับบ้านกับพี่เตอร์”
“มินญา พี่ว่ารอเซฟก่อน”
“ไม่ต้อง ไปเก็บของมิน!!” มินญาผละกอดออกแล้วพยักหน้ารับ ส่วนผมก็ได้แต่ยืนมองเพราะทำอะไรไม่ได้จนกระทั่งตัวเริ่มเรื่องวิ่งเข้ามา
“มิน มินจะไปไหนอ่ะ!!!”
ผลัวะ!!
“ถ้าคิดจะมีเมียน้อย ก็เลิกกับมินซะ”
“เตอร์ อะไรกันอ่ะมิน!!” ผมมองเซฟที่ล้มลงเพราะโดนเตอร์ชก มินญากอดเตอร์แน่น
“สัญญาเป็นดิบดีว่าจะดูและมิน แต่นี่อะไรไม่ถึงปีก็ออกลายแล้วอ่ะ เลิกกับมินเมื่อไหร่ค่อยมาคุยกัน..อ่อแล้วไปเคลียร์กับเมียน้อยนางแบบของนายด้วยนะ ชอบแบบนั้นก็เลิกกับมินซะ!! ไปมินกลับบ้านเรา” เซฟมองมินญากับเตอร์ที่พากันเดินออกไปก่อนจะต่อยพื้นอย่างแรงจนผมต้องรีบไปห้ามมันแล้วพยุงเซฟมานั่งที่โซฟา
“มันเรื่องเวรอะไรว่ะโจ!!”
“แกไปไหนมาวันนี้?”
“ฉันไปท่าเรือมาอะดิ มีปัญหานิดหน่อย”
“แต่มินบอกว่าแกกับเรรันมีอะไรกัน..”
“จะบ้าเหรอว่ะ!!” ผมมองเซฟที่กุมหัวตัวเองอย่างเครียดๆ ไหนจะน้ำตาของมินญาที่ครั้งนี้เธอร้องไห้หนักที่สุด
“แล้วไงมินบอกว่า ยัยนั่นเอารูปที่ถ่ายกับแกให้ดู..แกแน่ใจว่าแกไปท่าเรือจริง?”
“เหอะยัยปีศาจ..ก่อนฉันจะไปท่าเรือฉันไปซื้อเสื้อที่ห้างและเข้าไปลองชุด แต่ยัยนั่นก็เข้ามาในห้องลองและขอฉันถ่ายรูป แถมยังต่อรองฉันให้ไปกินข้าวด้วยไม่งั้นจะอยู่ในห้องลองเสื้อกับฉัน และฉันก็เออออไปอย่างหงุดหงิดเพราะรำคาญและจะรีบไปท่าเรือ ฉันไม่รู้อะไรเลยนะเว้ยโจ!! ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย”
“….”
“ฉันพยายามบอกเธอว่าไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีก เพราะฉันรักเมียฉันคนเดียว..ฉันบอกเธอไปแล้วว่าฉันรักมินญา แล้วนี่มันเรื่องเวรอะไรว่ะเนี้ย!!! แม่งเมียกู!!” เซฟหลับตาลงพร้อมกับถอนหายใจออกมา ผมมองหางตามันของมันที่ตอนนี้มีน้ำใสๆ ไหลออกมา ผมกำหมัดแน่นพร้อมกับกัดกรามตัวเองอย่างโกธรแค้น
“ยัยเรรัน!!!!”
- Writer
