ขอโทษผมรักคุณ

บทที่ 2

　　มีฝูงชนที่ทางเข้าลิฟต์ วิเวียนเฉิงเดินไปอีกด้านหนึ่งและพร้อมที่จะขึ้นลิฟต์ขนสินค้าลง

　　ลิฟต์อยู่ตรงหัวมุมตึกโรงพยาบาล Vivian Cheng ขึ้นลิฟต์และกำลังจะกดคีย์เมื่อประตูลิฟต์ถูกกดลงด้วยมืออันทรงพลังและยาว

　　มันเป็นมือของผู้ชายที่มีปาเต็ก ฟิลิปป์อยู่บนข้อมือของเขา สายหนังสีน้ำตาลซึ่งน่าจะสวมใส่เป็นเวลานาน มีแสงที่นุ่มนวลและดูมีพื้นผิวค่อนข้างมาก

　　Vivian Cheng จ้องไปที่นาฬิกาและรู้สึกคุ้นเคยโดยไม่มีเหตุผล ดูเหมือนเธอจะเคยเห็นนาฬิกาเรือนนี้และสายรัดสีน้ำตาลที่ไหนสักแห่ง

　　ค้นหาใจของเธอ แต่เธอจำไม่ได้อย่างใด

　　ร่างกายเริ่มรู้สึกเย็น ดูเหมือนว่าความคุ้นเคยนี้จะปะปนกับความกลัวที่ไม่สามารถบรรยายได้

　　“ขอโทษครับ ขอโทษครับ” Anthony Ku เดินเข้าไปในลิฟต์แล้วเลี้ยวซ้ายของ Vivian Cheng

　　วิเวียนเฉิงหันกลับมาและเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาและหยิ่งผยอง

　　กรามล่างนั้นแข็งแรง และสันจมูกก็ตรง และรูปร่างหน้าตาของคนในวัยสามสิบต้นๆ ก็มีออร่าพิเศษของหัวหน้าอยู่แล้ว

　　วิเวียนเฉิงถอนตาและจ้องไปที่ประตูลิฟต์

　　Gene Ku และ Peggy Chou จะทำอะไรเมื่อเธอจากไป? ทะเลาะวิวาทกันหรือพูดคุยกันว่าจะจัดการกับเธออย่างไร? ท้ายที่สุดการหย่าร้างก็เกี่ยวข้องกับการแบ่งทรัพย์สินด้วย

　　จู่ๆ ลิฟต์ก็เหวี่ยง วิเวียนเฉิงยังไม่ตอบ จู่ๆไฟก็ดับ!

　　"เกิดอะไรขึ้น?" วิเวียนเฉิงกดร่างของเธอกับลิฟต์ และเสียงของเธอก็เริ่มสั่น

　　เธอมีอาการหวาดกลัวเล็กน้อยและมักมีอาการแน่นหน้าอกเมื่อขึ้นลิฟต์ ตอนนี้ลิฟต์มืดและขาของเธออ่อนมากจนเธอแทบจะยืนไม่ไหว

　　Anthony Ku ใจเย็นกว่าเธอมาก เขาเปิดไฟฉายมือถือ กดปุ่มในแต่ละชั้นอย่างรวดเร็ว แล้วกดโทรศัพท์ฉุกเฉินในลิฟต์

　　อย่างไรก็ตาม โทรศัพท์ก็ว่างเปล่าและไม่ตอบสนอง

　　หลังของเธอแตกออกด้วยเหงื่อเย็นและหน้าอกรู้สึกเหมือนก้อนหินก้อนใหญ่ วิเวียนเฉิงเริ่มหอบอย่างหนัก

　　“ไม่ต้องเกรงใจ ไม่เป็นไร”

　　แอนโธนี่ คูเพิ่งเริ่มเอาใจเธอ แต่ลิฟต์ก็เหวี่ยงอีกครั้ง รู้สึกว่ามันอาจจะตกลงมาได้ทุกเมื่อ

　　วิเวียนเฉิงปิดหูของเธออย่างควบคุมไม่ได้และกรีดร้อง “ช่วยด้วย ช่วยด้วย!”

　　วิเวียน เฉิง ความเจ็บปวดจากการนอกใจของสามีและความกลัวในขณะนั้น จากนั้นเธอก็เริ่มคร่ำครวญและทรุดตัวลงอย่างสมบูรณ์

　　แอนโธนี่ คูใจร้อนที่จะเห็นผู้หญิงคนนั้นนั่งลงบนพื้น ขดตัวเป็นลูกบอล และส่งเสียงร้องโหยหวนและเสียงหอนอย่างบ้าคลั่ง

　　อย่างไรก็ตาม เขายังคงยื่นมือให้วิเวียนเฉิง "มาเถอะ ยืนขึ้น งอเข่า ศีรษะและหันหลังให้กับลิฟต์"

　　ในกรณีที่ลิฟต์ล้มลงก็สามารถบรรเทาแรงกระแทกได้

　　“ไม่! ไปให้พ้น ไปให้พ้น!” วิเวียนเฉิงไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด เธอรู้สึกว่าชายคนนั้นดึงแขนของเธอ เธอผลักเขาอย่างบ้าคลั่ง

　　แขนโบกของเธอกระทบหน้าแอนโธนี่ คู และแอนโธนี่ คูก็ขมวดคิ้ว ตั้งใจที่จะอยู่ห่างจากผู้หญิงบ้าคนนั้น

　　ทันใดนั้น จมูกของเขาก็ส่งกลิ่นหอมจางๆ กลิ่นหอมนี้เปรียบเสมือนดอกกุหลาบที่เปิดเมื่อต้นเดือนพฤษภาคม มันชัดเจน เบา และลอยตัว

　　แอนโธนี่ กู่หรี่ตาอย่างแปลกใจ -- กลิ่นหอม ... เขาได้กลิ่นตอนไหนและที่ไหน?

　　ในส่วนลึกของความทรงจำของเขา ดูเหมือนจะมีรัศมีคลุมเครือ ผสมกับควันที่บาร์ และเสียงร้องไห้ของหญิงสาวที่ร้องไห้ออกมา

　　ไม่ไม่ไม่ไม่! เป็นไปได้อย่างไร? แอนโธนี่ คู ตื่นขึ้นอย่างกะทันหัน จะมีความบังเอิญเช่นนี้ในโลกได้อย่างไร?

　　เขาคงจำผิดและคิดมากไปเอง!

　　ด้วยแสงจากโทรศัพท์มือถือของเขา เขารอครู่หนึ่งและจ้องไปที่ใบหน้าของวิเวียนเฉิง

　　ใบหน้าเปื้อนน้ำตา ขนตายาวเปียกพันกัน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นสิ่งที่เธอดูเหมือน

　　ทันใดนั้น แอนโธนี่ คูรู้สึกเสียใจที่ไม่ได้มองเธอเมื่อเธอเข้าไปในลิฟต์

　　อย่างไรก็ตาม มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะดูแลสิ่งที่เขาเห็นอย่างชัดเจน ผู้หญิงที่เขาพบเมื่อห้าปีที่แล้ว เขาก็ไม่เห็นหน้าเธอชัดเหมือนกัน

　　เขาดื่มมากเกินไปและความทรงจำทั้งหมดของเขากระจัดกระจายและแตกสลาย