Ben senin annenim yankıları hâlâ sürüyordu. Ayaz'ın gözlerine baktım. Şaşkınlık, öfke...
Tüm duyguları iç içe geçmiş gibi görünüyordu. Kadına baktığımda dolu gözlerle Ayaz'a baktığını gördüm. Kadın, tıpkı Ayaz gibi esmerdi. Hatta oldukça benziyorlardı. Elini Ayaz'a doğru kaldırdı. Ayaz irkilerek geri çekildi. Ayaz "Ne diyorsunuz siz?" diye sordu. Kelimeler ağzından zorla çıkmış gibiydi.
"Ben senin gerçekten annenim." dedi titrek bir sesle. Ayaz kafasını iki yana salladı. Kabullenmemesi çok normaldi. "Baba bozuntusu karşıma çıktı bir de seninle uğraşamam. Benim ailem yok. Defol buradan!" diye bağırdı.
Kadın hıçkırdı. Ben üzülerek ona baktım. "Lütfen, açıklamama izin ver. İçeri geçmeme izin ver." dediğinde Ayaz'a döndüm. Ayaz'ın gözlerinden ateşler fışkırıyordu. Elimi koluna koydum. "Saki
