Dudaklarımızı birbirimizden çekip alınlarımızı birbirine dayadık. Onun kokusu burnuma doldu. Derince içime çektim. Doyasıya…
Artık utanmak yoktu. Çünkü aramızda çok kutsal bir kelime vardı. Herkesin isteyip ama herkese nasip olmayan o büyük kavram: Sevmek. Senin kalbinden başka bir kalbi özümseyip kendinden bir parça gibi hissetmek. Ne güzel bir şeydir. Karşındaki insanın seni sevmesi ise iki kat güzel bir şeydir. Düşünsenize dünyada 8 milyar, Türkiye de ise 80 milyon insan var. Ve milyonlar içinde ona aşık oluyorsun o da sana. Bundan güzel ne var ki?
Kuşkusuz mutluluk dolu bir hayatın seni beklediğine dair dolu dizgin bir dizenin ilk satırı gibi. Dünyada sadece o varmışçasına ona şiirler, şarkılar yazmak gibi. İşte aşkın tanımı bu. Dağa, taşa hatta dünyadaki herkese haykırmak istiyordum
