Araf iştahla tabağını yerken telefonuna mesaj gelince cebinden çıkartıp baktı. Okuduktan sonra sırıtmaya başladı. Kiminle mesajlaşıyor bu çocuk? Merakla ona bakıyordum. Kafasını kaldırıp bana bakınca Ayaz ve Burçak’ın buraya geldiğini söyledi. Gülerek Ayaz’ın sarma için dönüş yaptığını söyledi. Kıkırdadım.
Ayaz cidden farklı bir çocuktu. Araf ile o da zıt özelliklere sahipti. Ayaz, acılarını dışa vuruyordu. Araf ise içinde yaşıyor ve kimse öğrensin istemiyordu. Bu çok tehlikeliydi. Ben, bu yüzden Araf’ın yanında olup acılarını birlikte yaşamak istiyordum.
Gelsinler, dedim gülerek. Araf bir şeyler yazıp telefonu kapattı. "Hani sen akşamları dışarı pek çıkamıyorsun ya. Bu akşam istersen sana İstanbul'u gezdirebilirim."
Bunu Araf mı söylemişti? Kocaman gülümsedim. Bazen beni üzerken mutl
