Chapter 19
1839 Words
บรรยากาศภายในห้องประชุมแปลกจนดาหวันรู้สึกได้ เธอสะกิดผู้จัดการให้ขอความเห็น เจ๊มอลลี่หันไปมองทุกคนก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงจริงจัง
"มอลลี่ว่ามันแปลกๆค่ะ มีอะไรคุยมาเลยดีกว่ามั้ยคะ"
"นั่นสิคะ ดาหวันว่าทุกคนแปลกๆมีอะไรรึเปล่าคะ"
ดาหวันเอ่ยถามทุกคนตามตรงแต่จากัวร์ไม่อยากจะให้ดาหวันคิดมากและเขากำลังหาทางออกด้วยตัวเองในวันนี้
"ไม่มีอะไรหรอกคิดมาก"
"บอกหนูมาเถอะค่ะดาหวันขอร้อง ถ้าปัญหามันอยู่ที่ดาหวันเราจะได้แก้ไขค่ะ"
"บอกน้องไปเถอะค่ะบอส เราจะได้ช่วยกันหาวิธีแก้ไขและจะได้รู้ว่าสองคนเค้ามีเรื่องอะไรกันรึเปล่าทำไมถึงทำแบบนี้"
หัวหน้าฝ่ายการตลาดเอ่ยออกมาเสียงจริงจัง เธอแค่อยากให้เจ้านายคุยไปตามตรงเพราะถ้าคุณตฤณถอนสปอนเซอร์และโฆษณาออกจริงมันจะกระทบหลายอย่างมาก
"บอกมาเถอะค่ะดาหวันอยากรู้ค่ะ"
"งั้นผมบอกเองครับบอส คืองี้นะน้องดาหวันคุณตฤณเค้ายื่นข้อเสนอให้ทางช่องยกเลิกสัญญาของน้องและเขาจะซื้อโฆษณาไปอีก5ปี"
"อะไรนะคะ..."
ดาหวันมองทุกคนอย่างตกใจแต่ที่ช็อคมากกว่าคือเขาเป็นใครทำไมถึงมาทำอะไรเธอแบบนี้
"คุณตฤณคือใครคะ... เค้าทำแบบนั้นกับดาหวันทำไม อย่าบอกนะว่าคุณตฤณเจ้าของเพชรพลอยจิวเวลรี่"
"ใช่... ดาหวันรู้จักเหรอ"
เธอช็อคจนพูดไม่ออกเมื่อผู้ชายที่เธอแคร์มากที่สุดเขากำลังจะตัดอนาคตของเธอด้วยอำนาจเงินที่เขามี แล้วเธอจะเป็นยังไงต่อล่ะกลับสู่วังวนเดิมอย่างนั้นเหรอ
"ค่ะ รู้จักค่ะ"
"แล้วมันเกิดอะไรขึ้นทำไมคุณตฤณเค้าถึงต้องโกรธเกลียดเราขนาดนั้น มันคือการตัดอนาคตคนๆหนึ่งเลยนะ"
คุณจากัวร์เอ่ยถามอย่างสงสัยทั้งสองคนมีเรื่องบาดหมางในใจมาหมายแค่ไหนถึงได้กลายเป็นแบบนี้ มันเป็นการตัดอนาคตเด็กคนหนึ่งที่กำลังจะไปได้ดีและเขาเองมีอำนาจกับเด็กคนเดียวทำไมถึงต้องลงโทษเธอขนาดนี้
"แล้วถ้าคุณจากัวร์ไม่ทำตามที่เขาบอกมันจะเกิดอะไรขึ้นคะ"
เธอเอ่ยถามชายหนุ่มด้วยสีหน้าจริงจัง เพราะถ้ามันกระทบกับช่องมากเธออาจจะต้องเลือกเดินออกไปจากที่นี่เพราะไม่อย่างนั้นผู้มีพระคุณอาจจะต้องลำบากแทนเธอ
"เค้าบอกว่าจะยกเลิกงานทุกอย่างที่เคยเซ็นสัญญาด้วยรวมถึงเงินสนับสนุนทุกอย่างทุกช่องทาง"
ดาหวันกำมือแน่นอย่างโกรธจัด เธอไม่คิดว่าเขาอยากจะเอาชนะเธอจนยอมทำทุกอย่างที่มันเป็นการทำร้ายอนาคตของเธอ หญิงสาวพยายามระงับอารมณ์โกรธหันไปมองหน้าเจ้าของช่องก่อนจะเอ่ยออกมา
"ขอดาหวันคุยกับคุณตฤณได้มั้ยคะ"
จากัวร์หันไปมองลูกน้องเพื่อสอบถามความเห็น ผู้ช่วยของเขาพยักหน้าเห็นด้วยเพราะคิดว่าให้ทั้งสองคนไปเคลียร์กันเองจะดีกว่า
"ผมว่าให้น้องคุยเองดีกว่า จะได้คุยไปเลยว่ามันยังไงกันแน่"
"โอเคงั้นนายโทรศัพท์ไปหาคุณตฤณบอกว่าดาหวันอยากคุยด้วย"
"ได้ครับนายงั้นผมคุยตอนนี้เลย"
อากรณ์เดินออกไปข้างนอกกดโทรศัพท์ไปหาผู้ช่วยของคุณตฤณและบอกความต้องการของหญิงสาวว่าเธออยากจะขอคุยกับคุณตฤณสักหน่อย เมื่อคุยเรียบร้อยก็มานั่งรอคำตอบจากทางนั้นว่าจะยอมมาเคลียร์กันรึเปล่า
ทางด้านของตฤณเขามองเอกสารในมือก่อนจะเงยหน้ามองไปยังประตูที่ลูกน้องของเขาเคาะก่อนจะเปิดประตูเดินเข้ามาข้างใน
"มีอะไร..."
"ทางช่อง88โทรศัพท์มาบอกว่าคุณดาหวันขอคุยด้วยครับ ไม่รู้ว่าคุณตฤณจะเอายังไง"
"เอาสิฉันก็อยากจะคุยเหมือนกัน บอกไปว่ารออยู่ที่นั่นเดี๋ยวฉันไปหาเอง"
"ได้ครับ"
เขายิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีลุกขึ้นเตรียมตัวเดินทางไปที่ช่องของคุณจากัวร์ ยังไงเขาต้องได้ดาหวันกลับมาอยู่ด้วยและครั้งนี้เขาสัญญากับตัวเองว่าจะไม่บังคับเธออีก อยากจะเรียนอะไรอยากจะทำอะไรเขาจะอนุญาตไม่ขัดขวางแต่ขอแค่เธอกลับมาก็พอ
ทางคุณจากัวร์และคนอื่นๆที่ได้รับคำตอบรับจากทางคุณตฤณก็ยิ้มออกมาได้บ้างเมื่อเขายังยอมที่จะมาเคลียร์ที่นี่ และใช้เวลาไม่นานเขาก็เดินทางมาถึงคุณจากัวร์ไปต้อนรับถึงที่และพามาที่ห้องประชุมซึ่งตอนนี้มีดาหวันและเจ๊มอลลี่กำลังรออยู่
ตฤณเปิดประตูเข้ามาก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาอย่างพอใจที่ได้เห็นผู้หญิงที่แอบหนีเขาออกไปกลับมาหาด้วยตัวเองแบบนี้
"ว่าไงจ๊ะสาวน้อย"
"คุณต้องการอะไรคะคุณตฤณ"
ดาหวันเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงห่างเหิน ตฤณอึ้งไปไม่น้อยที่หญิงสาวเรียกเขาสรรพนามที่เปลี่ยนไปแถมยังดูห่างเหินไม่ออดอ้อนเหมือนเดิมอีก
"อะไรนะ... เมื่อกี้เรียกเฮียว่าอะไรนะ"
"คุณไงคะคุณตฤณคุณต้องการอะไรจากหนูกันแน่ ตอนนี้คุณกำลังเป็นผู้ใหญ่รังแกเด็ก เป็นคนที่ไร้วุฒิภาวะมากเท่าที่หนูเคยเห็นมาเลยค่ะ"
"ห๊ะ! วะ..ว่าไงนะ"
ตฤณถึงกับช็อคไปเลยแต่ไม่ใช่แค่เขายังรวมถึงคุณจากัวร์ ผู้ช่วยของพวกเขาอีกสองคนไหนจะผู้จัดการที่อ้าปากค้างเพราะไม่คิดว่าหญิงสาวจะด่าชายหนุ่มขนาดนี้ และไม่มีใครกล้าว่าเขาขนาดนี้เลยด้วยในชีวิตนี้
"ทำไมคะ คุณจะทำให้อนาคตหนูดับตั้งแต่ที่ยังไม่ได้เริ่มเลยเหรอ แล้วถ้าหนูโดนยกเลิกสัญญาแล้วคราวนี้จะทำยังไงต่อ จะตามไปรังควานหนูทุกที่เลยเหรอคะ คุณจะเหยียบหนูให้จมดินไม่ให้ผุดได้เกิดเลยเหรอไง เอาสิคะหนูก็จะหนีไปเรื่อยๆหนีคุณไปทั้งชีวิตเลย และถ้าอดทนไม่ไหวหนูก็จะโดดน้ำตายไปเลยเป็นไงจะได้สะใจคุณไงคะเอาแบบนี้ดีมั้ย"
ดาหวันตะโกนใส่หน้าเขาอย่างอัดอั้น เธอยอมเขาตลอดและคิดว่าการที่เธอทำดีกับเขามากๆจะทำให้เขาเอ็นดูและยอมอ่อนลงให้เธอบ้าง แต่ไม่เลยยิ่งยอมเขายิ่งบังคับและทำร้ายจิตใจเธอหนักมากขึ้น การที่เธอยอมไม่ใช่เพราะว่าโดนเขาบังคับแบบไม่มีทางไปแต่ยอมเพราะว่าเธอรักเขามาก
"ทำไมพูดแบบนั้น เฮียไม่ได้อยากให้ดาหวันหมดอนาคตไม่ได้อยากให้หนีเฮียไปไหน เฮียแค่อยากให้หนูกลับไปอยู่ด้วยกันอยากได้อะไรเฮียก็ให้ทุกอย่าง ขอแค่กลับไปด้วยกันแค่นี้เอง"
"หนูไม่คิดเลยว่าผู้ชายที่หนูรักและแคร์มากที่สุดจะทำร้ายจิตใจหนูมากขนาดนี้ ฮึก! คุณทำเกินไปแล้วค่ะหนูเสียใจมากและผิดหวังที่ตัวเองรักคนผิดมาตลอด"
ตฤณช็อคไปเลยเมื่อได้ยินคำสารภาพรักจากหญิงสาว เอาจริงเขาก็เพิ่งรู้ใจตัวเองว่ารักและต้องการเธอมาก ไม่งั้นเขาคงไม่เป็นบ้าตามหาเธอและทำทุกอย่างเพื่อให้เธอกลับคืนมาหรอก คนที่ช็อคมากกว่าคงจะเป็นคนอื่นๆที่อยู่ในห้อง ไม่คิดว่าต้องมาได้ยินคำสารภาพและรับรู้ความสัมพันธ์บางอย่างของดาราในสังกัดและสปอนเซอร์รายใหญ่ของช่อง แสดงว่าคนที่ดาหวันหนีออกมาก็คือคุณตฤณนั่นเอง
"เฮียขอโทษ... เฮียขอโทษนะดาหวันอย่ามองเฮียแบบนั้นสิ โอเคเฮียผิดเองที่ทำร้ายหนูแต่เฮียไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เฮียแค่อยากให้หนูกลับไปอยู่กับเฮียเหมือนเดิมไม่ได้คิดอยากทำร้ายอนาคตของหนูเลยนะ หนูบอกอยากเรียนครูใช่มั้ยเฮียยอมแล้วเดี๋ยวพาไปสมัครเลยอยากเรียนอะไรเรียนเลยอยากทำอะไรทำเลยไม่บังคับอีกแล้ว"
เขาเดินเข้าไปใกล้หญิงสาวดึงเธอเข้ามากอดแต่หญิงสาวโกรธเขามากเกินกว่าที่จะยอมให้เขาแตะต้องตัวในตอนนี้ เธอสะบัดมือออกจากตัวของเขาเดินถอยหลังหนีออกให้ห่างก่อนจะเอ่ยเสียงสั่น
"หนูแค่ต้องการอิสระค่ะ"
"นี่ไงเฮียไม่บังคับแล้ว หนูอยากทำอะไรทำสิแต่กลับไปกับเฮียนะอย่าหนีอีกเลยขอร้อง"
ตฤณรู้สึกผิดมากที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาสิ่งที่เขามอบให้เธอมันคือยาพิษที่ทำให้หญิงสาวทรมานไม่มีความสุข เพียงแค่เธอยอมพูดออกมาสักนิดเขาพร้อมที่จะยอมทุกอย่าง
"หนูแค่ต้องการอิสระต้องการเดินด้วยตัวเอง"
"เฮียดูแลดาหวันไม่ดีหรอทำไมถึง... ทำไมถึงหนีออกมาแบบนี้"
"คุณหลอกดาหวันคุณย่อมรู้ดีแก่ใจค่ะ อีกอย่างดาหวันยอมคุณมาตลอดไม่ว่าจะชี้ให้ไปทางไหนดาหวันก็ยอมเพราะว่าดาหวันรักคุณ แต่ตอนนี้ดาหวันขออิสระของตัวเองขอเดินด้วยตัวเองนะคะ คุณปล่อยดาหวันทำอะไรด้วยตัวเองสักครั้งเถอะนะคะ ขอร้อง"
เธอยกมือไหว้ขอร้องชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน ตฤณถึงกับมือสั่นพูดไม่ออกเมื่อเจอเธอแข็งใส่ดาหวันคนที่เชื่อฟังและยอมมาตลอดตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว
"ดาหวันจะทิ้งเฮียเหรอ... ทำได้ลงจริงเหรอ"
"ของตายอย่างหนูคุณจะแคร์ทำไมคะ ของตายที่คุณไม่เคยรักไม่เคยแคร์ความรู้สึกจะรั้งไว้ทำไม โน่นค่ะตัวจริงของคุณกลับมาแล้วนี่ปล่อยของตายให้ไปตามทางตัวเองเถอะค่ะ"
ตฤณเริ่มรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองไม่ได้ถือไพ่เหนือกว่าแล้วเพราะหญิงสาวไม่อ่อนโยนเลยแถมยังประชดประชันเก่งอีก คนน่ารักของเขาตอนนี้กลับด่าเขาฉอดๆไม่ไว้หน้าเขาเลยสักนิด แล้วเขาจะแก้ปัญหานี้ยังไงเพราะตอนแรกจะขู่เค้าทุกอย่างแต่ไหงกลับมาอ่อนไหวกับคำพูดของเธอซะได้...
"ทำไมเฮียจะไม่แคร์หนูล่ะ ไม่รักไม่แคร์จะตามมาง้อถึงนี่เหรอ"
"แต่นี่เค้าไม่ได้เรียกว่าง้อค่ะเค้าเรียกว่าใช้อำนาจบังคับขู่เข็ญ! และครั้งนี้ดาหวันจะไม่ยอมคุณอีกต่อไปแล้ว!"
- Writer
