ตอนที่ 6
976 Words
EP.6 เมียรักของบอส
“คุณดำเกิง ผมต้องการคำอธิบาย”
สิ่งที่เขาบอกทำให้ดำเกิงรับปากว่าจะรีบมาพบเขาที่โรงแรมด่วนที่สุด เควินพ่นลมหายใจออกอีกครั้งก่อนจะเดินไปคว้าเสื้อคลุมมาใส่ และไม่ลืมที่จะรั้งผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างเปล่าเปลือยแต่งดงามไปทั้งเนื้อทั้งตัวให้มิดชิด แม้จะไม่รู้ว่าหล่อนเป็นใคร เป็นสาว NV ตามที่ดำเกิงยืนยันจริงไหม แต่เขารู้และแน่ใจว่าหล่อนยังเวอร์จิ้นจนถึงก่อนจะมาเจอเขา แต่หลังจากหล่อนตื่นขึ้นมาล่ะ จะเป็นยังไง
เพียงไม่นานเสียงกริ่งที่จากหน้าประตูก็ดังรัวขึ้น เควินผ่อนลมหายใจออกเมื่อความจริงที่เขาจะได้รู้มาเร็วเกินคาด แสดงว่าดำเกิงคงพักไม่ไกลจากที่นี่หรือไม่ก็คงอยู่ในโรงแรมนี้เหมือนกัน
ร่างสูงในเสื้อคลุมเดินตรงไปที่ประตู แต่เพียงปลดล็อกคนด้านนอกก็ดันประตูเข้ามาทันที และไม่ใช่ดำเกิง
“ฟ้า! ฟ้า! ฟ้าอยู่ไหน! ฟ้า!”
ผู้ชายไทยรูปร่างสูงแต่ไม่เท่าเขายืนจังก้าอยู่ตรงหน้า ปากก็ตะโกนเรียกผู้หญิงชื่อ ‘ฟ้า’ ไปด้วยทำให้เควินฉุกคิด ดวงตาคมเข้มเหลือบมองไปยังห้องนอน ซึ่งผู้ชายคนนั้นเหมือนจะรู้ทันก้าวตรงไปทันที แต่เขายังไม่ทันได้ก้าวตาม ผู้หญิงอีกคนที่พรวดพราดตามผู้ชายคนนั้นเข้ามาก็วิ่งแซงหน้าไปคว้าข้อมือผู้ชายคนนั้นไว้ก่อน
“พี่อาร์ต! กลับเถอะค่ะ อย่าทำแบบนี้เลย พี่ฟ้าไม่ได้อยู่ที่นี่”
“ไม่รุ้ง! พี่ต้องหาฟ้าให้เจอ พี่ต้องหาฟ้าให้เจอ!”
“แต่นี่มันห้องพักแขกนะคะ พี่อาร์ตจะทำแบบนี้กับแขกไม่ได้นะ”
“ทำไมจะทำไม่ได้! นี่โรงแรมพี่! พี่จะทำอะไรก็ได้! จะต้องเปิดอีกกี่ห้อง เคาะอีกกี่ชั้น พี่ก็จะทำ!”
“พี่อาร์ต!”
“รุ้งอย่ามาห้ามพี่ รุ้งทำเหมือนไม่ห่วงฟ้าเลย เจ้าสาวพี่หายไปทั้งคนนะ หรือว่ารุ้งสมใจที่ได้เป็นเจ้าสาวแทนฟ้า รุ้งสมใจใช่ไหม! อ้อ... หรือว่ารุ้งเป็นคนทำให้กล้องวงจรปิดทั้งตึกเสีย ใช่ไหมรุ้ง! รุ้งทำใช่ไหม! ใช่ไหม!”
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะพี่อาร์ต ไม่ใช่นะคะ!”
เควินมองหนุ่มสาวที่ทุ่มเถียงกันตรงหน้า แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไร เสียงกรีดร้องจากในห้องนอนก็ทำให้เขาถลาเข้าไปในทันที ภาพที่เห็นคือเจ้าของร่างอรชรนั่งหน้าตื่นเผยท่อนบนเปล่าเปลือย
ใจไวเท่าความคิด ผ้าห่มถูกรั้งขึ้นมาปกปิดพร้อมกับท่อนแขนกอดกระชับร่างสั่นๆ อุ้มขึ้นมานั่งบนตัก ดวงตาคมเข้มตวัดมองหญิงชายที่พรวดพราดเข้ามา
“ฟ้า...”
“พี่ฟ้า...”
“บอส”
แน่นอนว่าคนที่ 3 นั้นคือดำเกิง
“ฟ้า... ฟ้าทำแบบนี้ได้ยังไง! เมื่อคืนวันแต่งงานของเรานะ นี่ฟ้าเห็นไอ้ฝรั่งนี่มันดีกว่าอาร์ตเหรอ ถึงขนาดมาส่งตัวให้มันเอาถึงที่ ถ้าฟ้าไม่อยากแต่งงานกับอาร์ต ทำไมฟ้าไม่บอก!”
“ไม่ใช่นะอาร์ต ฟ้าไม่รู้เรื่องนะ ฟ้าไม่รู้จักผู้ชายคนนี้”
ขวัญนภาหันมองฝรั่งรูปหล่อที่กอดกระชับหล่อนไว้แน่น หล่อนไม่รู้จักเขาจริงๆ แต่เนื้อกายของหล่อนที่เปล่าเปลือย กับความทรงจำลางๆ ที่มาพร้อมอาการเจ็บปวดตั้งแต่ขยับกายลุกขึ้นมันปฏิเสธไม่ได้ว่าเมื่อคืนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ในเมื่อร่างกายของหล่อนมันฟ้อง แต่หล่อนก็ไม่รู้ว่ามาอยู่กับเขาที่นี่ได้ยังไง ในเมื่อความทรงจำสุดท้ายก็คือหล่อนอยู่ในห้องแต่งตัวเจ้าสาวรอพิธีการจะเริ่มต้น
“ฟ้ายังกล้าปฏิเสธอีกเหรอ หลักฐานเห็นอยู่ทนโท่!”
สิ่งที่อาร์ตอดีตเจ้าบ่าวของหล่อนปรายตามองไปก็คือเศษซากชุดเจ้าสาวและชุดชั้นในของหล่อนที่กระจัดกระจายไปคนละทิศคนละทาง ซึ่งสายตาของเขาที่มองมานั้นรวมถึงสภาพของหล่อนด้วย
ขวัญนภาก้มมองสำรวจตัวเองแล้วก็รับรู้ได้ถึงอ้อมกอดที่กระชับแน่นขึ้นอีก
“ฟ้าไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น อาร์ตต้องเชื่อฟ้านะ ฟ้าอธิบายได้ ปล่อยฉันสิคุณ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”
ขวัญนภาพยายามจะดิ้นให้หลุดออกจากอ้อมกอด แต่ฝรั่งหล่อกลับกอดหล่อนจะกระชับแน่นขึ้นพร้อมกับคํากระซิบ
“ถ้าคุณยังไม่อยากโป๊ให้พวกเขาเห็น ก็นั่งนิ่งๆ ผมสัญญาว่าจะแค่ฟัง ไม่แสดงความคิดเห็นอะไรเลย”
“คุณ!”
ท่าทางกระซิบกระซาบของขวัญนภากับฝรั่งหล่ออยู่ในสายตาของทุกคนในห้อง
อาร์ตมองภาพนั้นอย่างแค้นเคืองอยากจะเข้าไปกระชากขวัญนภาให้ออกจากอ้อมแขนฝรั่งหล่อ
ปลายรุ้งมองพี่สาวอย่างอึ้งๆ ไม่กล้าพูดในสิ่งที่คิดออกมา
ส่วนดำเกิงนั้นทำสีหน้าปูเลี่ยนคาดคะเนความผิดของตัวเองไม่ถูก
“พี่ฟ้าคะ รุ้งว่ากลับบ้านก่อนเถอะค่ะ มีอะไรเดี๋ยวค่อยไปพูดกันที่บ้าน คุณพ่อคุณแม่ตามหาพี่ฟ้าทั้งคืนเลย”
คำพูดและสายตาของน้องสาวที่มองมาคือความผิดหวังอย่างเต็มที่ซึ่งขวัญนภาจะไม่ปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไป
“รุ้ง พี่ไม่ได้ทำอะไรเลยนะ เมื่อวานพี่นั่งอยู่ในห้องแต่งตัวรอคุณแม่จะมาเรียก แล้วพี่ก็ไม่รู้อะไรอีกเลย”
“แต่คุณแม่ขึ้นมาแล้วไม่เจอพี่ฟ้านะคะ ตามหาทั้งโรงแรมก็ไม่เจอ แขกเหลื่อก็มาพร้อมกันหมดแล้วขาดแค่เจ้าสาวเท่านั้น ก็เลย…”
“ก็เลยอะไรรุ้ง ก็เลยอะไร”
ปลายรุ้งมีสีหน้าอ้ำอึ้งชำเลืองมองคนที่ยืนอยู่ด้านข้าง
- Writer
