“สิ่งใดสำเร็จหรือ?” ร่างสูงใหญ่ที่สวมหน้ากากอสูรไม่รู้ว่ามายืนอยู่ตั้งแต่เมื่อใด? เขายืนอยู่ด้านหลังเหลียงเจินซินยกมือขึ้นจับบ่าทั้งสองข้างของนางไว้พลางโน้มร่างไปหาเด็กชายทั้งสองที่อยู่บนเตียงบรรทม
“เสด็จลุง!” องค์ชายทั้งสองร้องขึ้นด้วยความตกพระทัย
“พวกเจ้ากำลังตกลงสิ่งใดกัน?”
เหลียงเจินซินตัวแข็งทื่อเมื่อรับรู้ถึงแรงบีบจากฝ่ามือใหญ่ของบุรุษที่ยืนอยู่เบื้องหลัง “อะ เอ่อ หม่อมฉันกำลังตกลงเรื่องจะพาองค์ชายออกไปเล่นสวนวันพรุ่งนี้ พะยะค่ะ”
“อืม...ดี! หวังว่าคงไม่ได้เล่นพิสดารจนผิดกฎวังหลวงดอกนะ?” น้ำเสียงสัพยอกนั้นทำเอาสองพี่น้องเสียวสันหลัง ท่านอ๋องใหญ่ช่างดักคอได้ถูกทางเสียจริง
“ไม่หรอกพะยะค่ะ พวกเราเป็นเด็กดีอยู่แล้ว” หมิงฮุ่ยถิงรีบผุดลุกขึ้นคลานมาใกล้ขอบเตียง “เสด็จลุงขึ้นมานอนกับพวกเราสิพะยะค่ะ”
ท
