เสี่ยวถิงกับเสี่ยวชิงแฝดน้อยวัยสามขวบครึ่งที่มีเหมือนกันหมดจดไม่ว่าจะเป็นใบหน้า ผิวพรรณ และรูปร่าง ช่วยกันดึงแขนเสด็จลุงคนละข้าง ร่างของท่านอ๋องใหญ่สูงใหญ่กว่าทุกคนซ้ำยังมีวิทยายุทธ์สูงส่งแต่กลับมิอาจต้านทานแรงลากจูงของเด็กทั้งสองได้
“เสด็จลุง ท่านต้องมานอนเป็นเพื่อนพวกเราก่อนเอาไว้ให้เรานอนหลับแล้วท่านค่อยกลับไปนะพะยะค่ะ” เสี่ยวถิงหันไปขยิบตาให้กับเสี่ยวชิง
“หลายวันมานี่ หม่อมฉันกับเสี่ยวถิงนอนกลางวันไม่ค่อยหลับเลย เป็นเพราะเสด็จพ่อไม่ยอมอยู่ดูแลมีแต่ตามติดไปเฝ้าเสด็จแม่ฝึกยุทธ์ พวกเราสองคนกลายเป็นเด็กกำพร้าไปเสียแล้วพะยะค่ะ” เสี่ยวชิงรีบร้องขอความเห็นใจ
ลุงร่างสูงใหญ่นิ่วหน้า จวิ้นอ๋องแห่งแควินหมิงผู้เป็นน้องเขยของเขาทั้งรักทั้งตามใจภรรยานัก ไม่ว่านางจะไปที่ใดก็ตามไปที่ทุกหนทุกแห่ง “อืม...พวกเขาสองคนตามใจกันเกินไปจริงๆ”
