“ข้าไม่ให้เจ้าไปเสี่ยงเช่นนั้น!”
“แต่ท่านอ๋องดูเหมือนจะจำข้าไม่ได้เสียด้วยซ้ำ”
“หากอยู่ใกล้ชิดกันนานวันเข้าก็อาจจะทรงจับได้ว่าเจ้าเป็นซินเอ๋อร์ผู้นั้น สู้ดีให้ข้าไปรับงานแล้วเจ้ารอช่วยงานข้าที่ข้างนอกวังจะดีกว่า”
“อืม! จริงของเจ้า...เช่นนั้นเอาตามนี้”
ไป๋ฉิงเหวินตกลงกับเหลียงเจินซินเรียบร้อยก็ตรงไปหาองครักษ์ซ่งเพื่อยื่น ใบสมัครทำงานกับท่านอ๋องใหญ่ ซ่งจิงเทียนได้ยินก็อมยิ้มยื่นใบสมัครให้เขากรอกในทันที
‘ท่านอ๋องทายไว้ไม่พลาดจริงๆ นางยังไม่กล้าเข้ามาใกล้นัก แต่ส่งไป๋ฉิงเหวินเข้ามานี่ก็เท่ากับแหย่เท้าข้างหนึ่งเข้ากรงเสือเสียแล้ว’
“เจ้าอย่าลืมนะว่างานที่ท่านอ๋องใหญ่สั่งต้องไร้ข้อผิดพลาด...ในเมื่อเจ้าสมัครใจจะมารับใช้ท่านอ๋องแล้วก็ควรรู้ไว้ว่าท่านอ๋องเป็นคนจริงจังและลงโทษคนทำผิดอย่างรุนแรง”
