บทที่19
“เป็นอะไรไปเงียบไปตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว” ไห่ฮวนอดที่จะถามไม่ได้
ฟางเหนียงไม่กล้าบอกว่าเธอกำลังคิดเรื่องเมียน้อยของหวังเฟิ่งหลุนที่แม่เล่าให้ฟัง อีกฝ่ายโดนสาดน้ำกรด หญิงสาวนึกถึงครั้งหนึ่งที่เธอเคยต้องจัดการกับบรรดาภรรยาน้อยของสามีแต่ก็ไม่เคยทำอะไรรุนแรงแบบนี้เลยสักครั้ง
“ไม่มีอะไรหรอก” แต่ยิ่งโกหกก็เหมือนไห่ฮวนก็ยิ่งรู้
“ผมได้ยินที่คุณคุยกับแม่แล้ว เรื่องของตระกูลหวังนั่น”
ฟางเหลียงหันมองสามี “ไม่โกรธใช่ไหมคะ”
“เห็นผมเป็นคนไร้สาระขนาดนั้นเลยเหรอ”
ฟางเหนียงชักสีหน้า “ไม่ได้คิดว่าเป็นคนไร้สาระแบบนั้นหรอกแต่มีคนขี้หึงจริง ๆ นี่นา” เธอเย้าพร้อมบิดปากหมั่นไส้ ไม่หึงอะไรก่อน
“ผมยอมรับว่าขี้หึง นั่นก็เพราะไม่รู้ว่าคุณคิดยังไง”
ฟางเหนียงยิ้มก่อนจะเอี้ยวตัวก้มลงไปที่ใต้คางของชายหนุ่มแล้วเงยหน้ามองใบหน้าที่หล่อเหลาแต่ก็ติดจะเอาแต่ใจบางทีบ้างเหมือนกัน ทั้ง ๆ ที่ดูเหมือนจะตามใจเธอ
