บทที่9
“เรียนจบมาก็สูงไม่รู้ทำไมถึงได้คิดจะไปเปิดร้าน”
“ป้ายุ่งเรื่องตัวเองไปเถอะ” ยังไม่ทันที่หญิงมีอายุจะพูดจบไห่ฮวนก็หันไปพูดใส่หน้าอย่างไม่รักษาน้ำใจจนฟางเหนียงที่เดินมาด้วยกันตกใจ
“ทำไมไปว่าป้าเขาอย่างนั้น”
ไห่ฮวนส่ายหน้า “ไม่มีอะไรหรอก คุณเข้าบ้านไปก่อนเถอะ ผมจะไปหาอะไรบนเขาหน่อยนี่ก็อีกสักพักกว่าจะมืด”
ฟางเหนียงพยักหน้า ไห่ฮวนตามติดเธอตลอด ถึงจะบอกว่าไปเขาแต่พอถึงแยกสุดท้ายก็ยังมาเดินส่งเธอจนเข้าบ้านก่อนที่จะย้อนกลับไปอีกทางเพื่อขึ้นเขา
ทุกคนดูจะเป็นห่วงกับเรื่องที่เธอกำลังจะทำนี่ แต่ฟางเหนียงกลับไม่กลัวหรือกังวลแม้แต่นิด แน่นอนว่าคนที่เป็นห่วงและกังวลไม่มีไห่ฮวนอยู่ในนั้น เขานั้นเชื่อใจเธอจนชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้ไม่ว่าเธอจะทำอะไรไห่ฮวนก็เห็นด้วยทุกอย่าง แต่เขาไม่ควรห่วง นั่นก็เพราะเธอไม่ได้ทำอะไรอย่างนี้ครั้งแรก
เพราะสูตรอาหารที่ทุกคนกินแล้วก็ชมเนี่ย ไม่ได้เป็นสูตรทั่ว ๆ
