ทะลุมิติไปเปลี่ยนนางร้ายในนิยายยุค 80

บทที่4

บทที่4

ยุคนี้การแต่งงานไม่ได้ดูยุ่งยากวุ่นวายเหมือนแต่ก่อน ก็แค่กินเลี้ยงกันในบ้านไม่ได้มีพิธีมากมาย แค่จดทะเบียนถ่ายรูปเอาไว้เป็นหลักฐานเท่านั้นก็ถือว่าสมบูรณ์ เรื่องราวระหว่างฟางเหนียงและไห่ฮวนเกิดขึ้นรวดเร็วจนทุกคนในหมู่บ้านไม่อาจจะห้ามตัวเองไม่ให้นินทาเรื่องของทั้งสองคนได้

ถึงขั้นมีคนบอกว่าสินสอดก็คงมีแค่กระต่ายตัวนั้นในวันนั้นนั่นแหละ

อันที่จริงมันก็ถูกประมาณนั้น เพราะฟางเหนียงบอกกับไห่ฮวนว่าไม่ต้องจ่ายสินสอดให้กับเธอแม้ไห่ฮวนจะบอกว่าตนเองเอาของไปขายแค่ไม่กี่อย่างก็พอแล้วก็ตาม

เธออ่านนิยายเรื่องนี้มาแล้วย่อมรู้ว่าเขามีสมบัติมากกว่าที่คิด นั่นก็เพราะว่าระหว่างที่คน ๆ นี้โตขึ้น ในนิยายเขียนเอาไว้ว่าเขาจับสัตว์ที่สามารถใช้เป็นอาหารไปแลกกับของมีค่าในบ้านของคนในหมู่บ้าน

ปัญหาก็คือหากอยู่ดี ๆ นำของเหล่านั้นไปขายช่วงนี้เรื่องเก่าของเขาอาจจะแดงขึ้นมา

เพราะในเวลานั้นการล่าสัตว์ผิดกฎหมาย แต่เพราะในนิยายนั้นเจ้าตัวนำของเหล่านั้นไปขายเพื่อช่วยเหลือนางร้ายของเรื่องตอนที่นางร้ายบาดเจ็บเพราะถูกสามีอย่างคุณชายหวังซ้อม ยอมเปิดเผยความผิดของตนเพื่อช่วยเหลือหญิงสาวที่แต่งงานไปแล้ว แต่เขายอมทำไปเพื่อความรัก

ฟางเหนียงรู้ว่าเรื่องราวของเธอต้องถูกพูดถึงไปเช่นนี้อีกนาน เพราะทุกอย่างมันไม่ถูกไม่ต้องไปเสียทั้งหมด เธอสวยที่สุดในหมู่บ้านแห่งนี้ เรื่องนี้มิได้คิดเองแต่ทุกคนในหมู่บ้านก็ยกให้ฉีฟางเหนียงเป็นคนที่สวยและมีคุณสมบัติที่ดีที่สุดสำหรับการเป็นสะใภ้

เพราะเธอไม่ได้แค่สวยแต่ยังมีการศึกษาอีกไม่นานก็จะเรียนจบ จึงไม่แปลกที่ทุกคนจะตามจีบ ทุกครอบครัวต่างคาดหวังว่าจะได้สะใภ้ที่ดีที่สุดในหมู่บ้าน

การกระทำในวันนี้ของเธอจึงทำให้พ่อแม่รู้สึกอับอาย ที่จริงทั้งสองก็อับอายตั้งแต่เริ่มมีการพูดถึงเรื่องแต่งงานแล้ว ทั้งยังเรื่องกระต่ายนั่นอีก โชคดีที่ทั้งสองยอมรับในการตัดสินใจของเธอและยอมยกเธอให้กับไห่ฮวนทั้ง ๆ ที่ไม่มีอะไรที่สมเหตุสมผลแม้แต่นิด

“คุณคะ” ฟางเหนียงเอ่ยเรียกสามีที่เพิ่งจดทะเบียนกันหมาด ๆ ด้วยท่าทางสงสัย เขาไม่พูดอะไรเลย เท่าที่เธอสังเกต นี่มันยิ่งทำให้บรรยากาศทุกอย่างดูแปลกประหลาดไปอีก

พ่อแม่ของเธอก็ไม่ยินยอมพร้อมใจอยู่แล้ว ไห่ฮวนเองก็ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่เห็นว่ามีพ่อแม่อยู่ที่ชนบท ในนิยายก็ไม่ได้กล่าวถึงเขียนเอาไว้เพียงแค่นั้น แต่ถึงจะอยู่ไกล ลูกชายแต่งงานก็ยังไม่มา มันก็ดูออกจะแปลก ๆ ไปสักหน่อย

“คุณฟางเหนียงนอนที่ห้องนี้ก็ได้นะครับ ผมจะไปนอนอีกห้อง”

คำนั้นทำให้หญิงสาวยิ้มกว้างออกมา “ไม่ใช่ว่าเราแต่งงานกันแล้วหรือ ก็นอนอยู่ด้วยกันที่นี่นั่นแหละ จะทำให้ยุ่งยากทำไมกัน”

แน่นอนว่าหลังจากคำนั้นไห่ฮวนก็พยักหน้าอย่างยินดี แต่เขาก็พยายามจะไม่แสดงออก นั่นก็เพราะชายหนุ่มคิดว่าเรื่องทั้งหมดนี่มันเป็นเพียงแค่เรื่องที่ฟางเหนียงต้องการที่จะเอาคืนบิดามารดาของตนก็เท่านั้น

สักวันหนึ่งเธอก็อาจจะขอหย่าเพื่อไปแต่งกับคนอื่น เขาก็แค่เครื่องมือที่ฟางเหนียงจำใจแต่งด้วยเพราะจะทำให้แม่และพ่อของเธอไม่พอใจมากที่สุด

พอได้เข้ามาอยู่ที่บ้านของไห่ฮวนมันก็ทำให้ฟางเหนียงรู้สึกว่านางร้ายของเรื่องนี้โง่ไปหน่อย ข้าวของที่อยู่ในบ้านของไห่ฮวนค่อนข้างเรียกได้ว่ามีราคามากเลยทีเดียว

ไม่ว่าจะเตียงที่ฉลุลวดลายนี่ ฟางเหนียงรู้ดีเพราะมันเป็นของเก่า อาจจะเก่าพอ ๆ กับช่วงที่เธอยังสาว ๆ ซึ่งเป็นไม้จื่อถานไม้ชนิดนี้มูลค่าสูงดั่งทองคำ นี่ถ้าเช็ดถูให้ถูกต้องนำไปประมูลในตลาดจะต้องรวยแน่ ๆ

แต่ตอนนี้ยังไม่ควรเปิดเผย เพราะของเหล่านี้ไห่ฮวนได้มาจากพวกคนมีเงินที่จ้างเขาให้หาของกินสมัยที่ยังต้องใช้คูปอง ใครจะนึกว่าในยุคหนึ่งมีเงินก็ซื้อของกินไม่ได้ ขนาดเคยเป็นคนรวยสุดท้ายก็ต้องมาทำงานร่วมกับคนที่มีฐานะต่ำกว่า คนมีฐานะดีบางคนจึงเอาของเก่ามาแอบแลกของกิน

“นอนไม่หลับเหรอ อาจจะไม่คุ้นที่”

ฟางเหนียงขำท่าทางเกรงอกเกรงใจของเขาจริง ๆ เธอไม่เคยคิดว่าไห่ฮวนจะทำท่าเช่นนี้ เพราะในนิยายไม่มีบทเหล่านี้ ชายหนุ่มเหมือนพวกแอบทำดีลับหลังไม่มีใครรู้หรอกว่าเขาทำอะไรบ้าง แต่เธอรู้

“นอนเถอะค่ะ” ฟางเหนียงไม่เพียงแค่พูด หญิงสาววางมือบนอกของสามีแล้วหลับไป ไม่รู้เลยว่าการกระทำนั้นจะทำให้ชายหนุ่มที่ต่อให้เจอหมีหรือเสือก็ไม่กลัวนั้นนอนนิ่งไม่ขยับและไม่กล้าทำแม้กระทั่งหลับตา

เขากลัวว่าหลับไปแล้วตื่นขึ้นมาเรื่องราวทั้งหมดนี่จะกลายเป็นความฝัน เพราะไม่เคยคิดเลยสักนิดว่าฟางเหนียงที่เขามองจนเธอยอมยิ้มให้เขาสักครั้งยังยากลำบาก เขาไม่เคยอยู่ในสายตาของเธอเลยสักครั้ง ในตอนนี้จะมานอนอยู่ข้างกายของเขา

และด้วยเหตุนั้นทำให้ไห่ฮวนไม่สามารถนอนได้ทั้งคืน แม้จะมีหลับไปบ้างเพราะง่วงแต่ก็เพียงแค่ชั่วครู่เท่านั้น อย่างไรเขาก็ไม่ใช่คนนอนเยอะอยู่แล้วเวลาเข้าไปในป่าหากหลับก็อาจจะตายได้

ชายหนุ่มรู้สึกตื่นเต้นจนลุกขึ้นมาตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางเพื่อมาทำอาหารเอาไว้ให้ภรรยาหมาด ๆ ของเขา เพราะเขาคิดเอาไว้แล้วว่าเรื่องเล็กใหญ่แค่ไหนเขาจะจัดการเองไม่มีทางที่จะทำให้ฟางเหนียงลำบากเด็ดขาด เขาอยากให้เธอรู้สึกว่าเลือกไม่ผิดคน แม้ว่าในบรรดาชายหนุ่มที่ตามตื้อจีบเธอเขาจะดูแย่ที่สุด แต่เขาจะไม่ให้ลำบาก งานทั้งหมดเขาจะทำเอง ให้เธออยู่สบาย ๆ เหมือนกับอยู่บ้านเดิมของพ่อแม่เธอ

เมื่อฟางเหนียงตื่นขึ้นมา กลิ่นอาหารหอมกรุ่นลอยมาเตะจมูก ทำให้เธอรู้ว่าไห่ฮวนคงตื่นมาทำอาหารให้ เธอลุกจากเตียงอย่างอ้อยอิ่ง แล้วเดินลงไปยังห้องครัว พบกับชายหนุ่มที่กำลังจัดเตรียมอาหารบนโต๊ะ

“ตื่นแล้วเหรอ” ไห่ฮวนหันมาทักทายด้วยรอยยิ้ม

“ใช่ค่ะ กลิ่นอาหารหอมจนต้องตื่นเลย” ฟางเหนียงตอบพร้อมยิ้ม

“แต่นี่มันไม่มากไปเหรอคะสำหรับอาหารเช้า”

ไห่ฮวนส่ายหน้า เหมือนกับจะสื่อว่านี่ยังน้อยไปเสียด้วยซ้ำ แต่เขาหามาได้แค่นี้ “ผมทำอาหารง่าย ๆ น่ะ หวังว่าจะถูกปากคุณ” ไห่ฮวนพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ

ฟางเหนียงนั่งลงที่โต๊ะอาหาร มองดูอาหารที่ถูกจัดเตรียมอย่างประณีต เธอรู้สึกซาบซึ้งในความตั้งใจของเขา

“ขอบคุณนะคะ คุณทำให้ฉันรู้สึกว่าตัดสินใจไม่ผิดเลย” ฟางเหนียงเอ่ยออกมาจากใจ

“ผมดีใจที่คุณรู้สึกแบบนั้น” ไห่ฮวนตอบ พร้อมกับยิ้ม