เรื่องสุดเซอร์ไพรส์
1166 Words
“ค่ะ”
อิริยาไม่พูดอะไรมากไปกว่านั้น ใส่กางเกงให้สามีเสร็จก็ลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากันตรงๆ เขาไม่เคยขอให้เธอทำแบบนี้เลยสักครั้ง แล้วตอนนี้เขาคิดอะไร อยู่ดีๆก็อยากเปลี่ยนสถานะจากผัวตามทะเบียน มาเป็นผัวอย่างถูกต้องของเธอหรือไง
ร่างสูงเพียวระหงไม่ต่างจากหุ่นนางแบบ หมุนตัวเมื่อเสร็จธุระแล้ว คิดตามสถานการณ์ที่ผ่านมาคร่าวๆ รีบหมุนตัวเดินไปเก็บของในห้องทำงานของตัวเอง ไม่สนใจสามีที่เดินตามเข้ามายืนดูการกระทำของเธออยู่ตลอด
เสร็จแล้วก็เดินถือกล่องใส่เอกสารทั้งหมด ไปยัดใส่มือสามีที่มัดมือชกให้เธอออกจากตำแหน่งงานที่ทำ เดินนำออกไปจากห้อง โดยมีสายตาพนักงานคนอื่นมองอย่างสงสัย และตกใจกับสิ่งที่เห็น
“เกิดอะไรขึ้นอะ นั่นใคร?”
“ผู้บริหารคนใหม่ของโรงแรมไง เห็นคนลือว่าเป็นสามีที่พี่อายแอบไว้”
“อ๊าย! น่าอิจฉาพี่อายอะ”
“ไม่น่าอิจฉาเลย”
อิริยาหมุนตัวกลับมาตอบสองสาวที่เป็นเพื่อนสนิทในที่ทำงาน เดินก้าวเท้ามาหยุดตรงหน้าสองสาว พลางทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
กฤษฎายืนมองนิ่งๆไม่ถึงสองนาที ก็ตัดสินใจปล่อยให้เธอยืนคุยกับคนอื่นๆ เดินไปยังห้องทำงานประจำตำแหน่ง เพื่อวางแผนการทำงานกับเลขาต่อไป
สามชั่วโมงต่อมา
อิริยาเดินไปที่ห้องทำงานของสามี หลังจากนั้นเกือบสามชั่วโมง เพราะไม่รู้ว่าต้องทำอะไรยังไง เธอจึงอยู่คุยกับเพื่อนๆ และเพิ่งนึกได้ว่าต้องมาหาเขา เท้าเล็กๆหยุดยืนหน้าห้อง กำลังจะยกมือเคาะประตูขออนุญาต ก็ต้องรีบเงี่ยหูฟังเสียงข้างใน
“อ๊า อ๊า! คุณกฤษขา”
เสียงครางนั่นอิริยาไม่รู้ว่าของใคร ขยับไปดูป้ายห้องอีกครั้ง เผื่อเธอมาผิด แต่ไม่ผิด นี่มันห้องทำงานของสามี ห้องที่เธอเพิ่งจะออรัลเซ็กส์ให้เขาเมื่อสามสี่ชั่วโมงก่อน แล้วใครมันมาเอากันในนี้วะ!
ตึงๆ! ตึงๆ!
อิริยาหมุนลูกบิดแต่มันล็อคอยู่ เธอเลยเปลี่ยนมาถีบประตูแรงๆหลายที กำลังจะยกขาขึ้นถีบอีกครั้ง ประตูก็เปิดแง้มออกเพียงน้อยนิด ดวงตาคู่สวยไม่แสดงอาการใดๆ แม้ใบหน้าของสามีจะลอยเด่นอยู่ตรงหน้า เสื้อผ้าไม่เรียบร้อย รวมทั้งกางเกงที่มือหนากำลังสวมใส่มันให้เข้าที่
“หน้าไม่อาย! จะเอากับใครไม่ว่านะคะ แต่เบาเสียงหน่อยก็ดี อายไม่อยากตกเป็นขี้ปากชาวบ้าน”
อิริยาเดินกระแทกไหล่สามีเข้าไปด้านใน อยากเห็นหน้าผู้หญิงของเขานักว่าเป็นใคร เมื่อเห็นเลขาที่นั่งจัดกระโปรงอยู่ เธอถึงกับของขึ้น คนอื่นไม่ว่านะเว้ย ทำไมต้องเป็นอีนี่ด้วย!
“อย่านะอาย โตๆกันแล้ว”
กฤษฎาเดินกลับมานั่งบนเก้าอี้ทำงานด้วยท่าทางเฉยชา เขายอมรับว่า กับเลขามีความสัมพันธ์แบบนี้มาตลอด ภายใต้ข้อตกลงที่ว่าเขาจะหยุดเมื่อไหร่ก็ได้ และเธอก็เช่นกัน ส่วนกับอิริยานั้น ในเมื่อเธอทำหน้าที่ภรรยาให้เขาไม่ได้ แล้วเขาผิดอะไร ที่หาคนอื่นมาทดแทนในจุดนั้น
“ก็รู้อยู่แล้วนะ ว่าคุณเป็นคนยังไง แต่ไม่คิดว่าจะเป็นถึงขนาดนี้ นึกว่าแต่งงานแล้วจะหยุดได้ แต่ไม่เลย”
อิริยาเองก็มีท่าทีเปลี่ยนไปจากเดิม ก็ไม่มีเหตุผลอะไรให้ต้องแอ๊บใสแล้วไหม ในเมื่อที่ผ่านเขากับเธอ ก็เป็นเหมือนๆกัน ใส่หน้ากากทำตัวเป็นคนดี ทั้งที่ความจริงไม่ได้ดีเลยสักนิด
“แล้วอายจะเอายังไง”
“อายมีสิทธิ์ตัดสินใจด้วยเหรอ ว่าจะเอายังไง!”
“ก็ต้องมีอยู่แล้วในฐานะภรรยา”
ทุกอย่างในวันนี้มันผิดพลาด พลาดตรงที่เธอออรัลให้เขา จนเขาเกิดความต้องการ ครั้นจะทำทุกอย่างกับเธอจนจบ เธอก็ไม่แสดงท่าทีอะไรให้เขารุกต่อ เขาถึงต้องเอาทุกอย่างมาลงที่เลขา ทั้งที่เขากับเรมิตานั้น ไม่เคยมีอะไรกันอีกเลยตั้งแต่เขาแต่งงาน
เขาคิดว่าตัวเองควรมีแค่อิริยา แต่วันนี้มันไม่ไหวจริงๆ ชุดทำงานของเธอดูเซ็กซี่เย้ายวน จนเขามีอารมณ์ตั้งแต่เห็นเธออยู่ในห้องประชุม ความอดกลั้นมันมีน้อย จึงเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น
“จะเลิกไหม?”
“ไม่!”
“จะไม่เลิกกับมันเหรอ?”
อิริยาชี้หน้าผู้หญิงที่น่าจะสนิทกับเขามากที่สุด ที่เอาแต่นั่งเงียบเหมือนคนถูกกระทำ แต่แววตานี่ไม่เงียบเลย คงจะแอบด่าเธออยู่ในใจ ไม่ก็แช่งชักหักกระดูกเธออยู่
“จะไม่เลิกกับอาย”
“แล้วแม่นี่ละ!”
อิริยาชี้มือไปที่เลขาสาวอีกครั้ง ก็รู้ว่ากำลังทำตัวไม่ดี แต่เธอเป็นภรรยาของเขาอย่างถูกต้อง ถึงผู้หญิงคนนี้จะมาก่อน แต่ตอนนี้ก็เป็นได้แต่ชู้เท่านั้นแหละ
“เรายังต้องทำงานร่วมกันอยู่”
“หึ! คุณนี่เซอร์ไพรส์อายได้ตลอดนะคะ ทั้งเรื่องเมื่อเช้า และเรื่องตอนนี้ รวมถึงเรื่องของแม่นี่ด้วย”
อิริยาฝืนทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว เดินหนีออกไปเงียบๆ เมื่อคำตอบของสามีชัดเจนมากพอ
กฤษฎามองภรรยาที่เดินออกไปจากห้องแบบไม่ละสายตา เมื่อประตูปิดลง เขาก็มองผู้หญิงที่นั่งเงียบมาตลอด อนุญาตทางสายตาให้เธอพูดสิ่งที่อยากจะพูด
“ฉันไม่เลิกนะคะ ในเมื่อเธอรู้แล้ว เราเป็นแบบนี้ต่อไปได้ไม่ใช่เหรอ”
“ขอโทษ แต่มันควรจบตั้งแต่ก่อนที่ผมจะแต่งงานแล้ว ผมจะส่งคุณกลับไปที่สาขาต่างประเทศ นั่นคือเหตุผลที่ผมเสนอผ่านที่ประชุมให้รับอิริยามาทำงานช่วยผม ผมไม่อยากมีปัญหากับเธอ”
“แล้วฉันละคะท่าน ฉันมาก่อน”
“มันเป็นไปตามเงื่อนไขคุณก็รู้ คุณเสนอตัวเอง ผมแค่รับไว้”
กฤษฎาพูดอย่างเฉยชา สำหรับเขากับเธอ ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับผลประโยชน์ทั้งนั้น เธอได้งาน ได้เงินจากเขามากกว่าที่ควรได้ แล้วมันผิดตรงไหนที่เขาจะรับผลตอบแทนเป็นร่างกายเธอ ทุกอย่างมันชัดเจนเพราะเขากับเธอตกลงกันตั้งแต่ทีแรกแล้ว ว่าจะไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น
“คุณใจร้ายมากเลยค่ะ”
“ผมคิดว่าผมไม่เคยใจดีให้คุณหวั่นไหวนะ”
คำพูดที่เหมือนกล่าวหาว่าเธอคิดไปเอง ทำให้เลขาสาวกำมือแน่น เขาพูดมันไม่ผิด เธอคิดไปเองทั้งนั้น และเธอก็โลภมากเอง ที่อยากได้ทั้งตัวและหัวใจของเขา
Great novels start here
- Writer
