DESTINED TO BE MINE

Daniel's Pov Lagi akong naiirita at naiinis sa tuwing binabantayan ni kuya ang mga galaw ko. Mas delikado pa siya kaysa kay daddy! Nasa hustong gulang na ako ngayon. Bakit ba lagi niyang akong pinapakialam na parang isang bata? Grabe, kailangan niya talaga ng babaeng magpapatira sakanya sa isang lugar or else magiging totally istorbo siya sa buhay ko. Dapat ko ba siyang i-set up para sa isang blind date ngunit hindi siya umaalis sa kanyang opisina? Who cares kung ikakasal ako balang araw? I don't need any woman to boss me around. Gusto ko kung ano ang buhay ko ngayon. Maeenjoy ko kahit ano. Kaya kong pumili ng kahit sinong babae kapag kailangan ko, nasa sulok lang sila naghihintay sa akin. Bakit ba lagi niya akong inaasar na pumili ng isa at pakasalan kaysa makipaglokohan! Who cares! Kailangang mauna mua siya bago ako pagsabihan at sungitan para magiging tunay na lalaki. Anu akala niya sa akin hindi tunay! Ahhh! Napasigaw ako sa inis na sinuntok ang mesa ko. "Sir Daniel, hindi ka ba aalis ngayon?" Tanong ng secretary ko. Ipinilig ko ang ulo ko sa kung ano ang itinerary ko ngayon. Oo! Ang flight ko papuntang Pilipinas para sa isa pang business meeting. Sa pagkakataong ito ay hiniling sa akin ng aking kapatid na ako ang magclose ng deal kung hindi ay magtatrabaho ako nang walang day off, bakasyon at overtime sa ilalim ng kanyang pangangasiwa sa Dubai. Hell no! Hindi ko hahayaang mangyari iyon. Mas gusto kong idikit ang aking puwet kay Jay. Speaking of my favorite buddy. See you not too soon! Nakangiting sabi ko habang pinupulot ang mga gamit ko at lumabas ng opisina. "Salamat Eve." Sabi ko sa secretary ko bago tuluyang sinara ang pinto ko. Inaantok na ako at pagod na kakahintay sa susundo sa akin. Sa kabutihang palad, hindi ko kailangan mag-impake ng maraming gamit, dahil mayroon akong ari-arian sa Pilipinas. Tinawagan ko si Jay para ipaalam sa kanya na pupunta ako at kailangan niya akong sunduin kaysa umarkila ng taxi. Tumatawag si Jay.... "Hey buddy!" Kanyang s**o sa taking tawag. "Hi Jay! Pauwi ako ng Pilipinas. Sunduin mo ako bukas!" "Sure! So you are finally working your ass into this project o si Axel na naman ang nagsungit sayo para maging mature?" Tanong niya na kinukutya ako. "F**k you Jay. You need to set her up to a woman bago niya sirain ang buhay ko." pakiusap ko. Strikto ang kapatid ko, pero medyo maingat at malambot kay Jay. Si Jay ang alas namin sa kumpanya. Siya ay hindi kapani-paniwala sa pagsasara ng mga deal kahit na siya ay single pa rin dahil sa trauma. Hindi para sa akin, single pa rin ako para i-enjoy ang buhay ko. Tumawa siya bago sumagot. "Hindi niya kailangan ng babae, walang magbibigay sa kanya ng chance as he is a scary perfect man. Ikaw ang nakakakilala ng maraming babae, dapat i-set up mo siya!" Iminungkahi niya na pinipigilan ang kanyang pagtawa, ngunit naririnig ko pa rin siya. "Yeah! As if my brother would damn listen to me, baka kung katulad mo ako makikinig siya." Sigaw ko sa kanya. Narinig ko siyang nagmura. Pasalamat ka ikaw ang paborito kung kaibigan. "Kita nalang tayo bukas buddy!" Natatawa pa niyang sabi bago pinutol ang tawag ko. Nag-inat muna ako ng kaunti bago bumaba ng eroplano. Kailangan ko ng kaunting relaxation para gumaan ang sarili ko pagkatapos nitong mahabang byahe. Gustung-gusto ko ang laging nagtatravel, ngunit hindi kapag ito ay tawag sa negosyo. Ni wala akong oras para magsaya. Hindi ako katulad ni Jay na araw-araw ay kayang panindigan ang mahabang oras ng mga meeting. Minsan naiisip ko galit sa akin ang kapatid ko dahil sa mga utos niyang ganito. Damn! Tumatawag si Jay.. "Daniel, sorry nakakainis ang traffic jam." "F*ck! You should come earlier to avoid traffic. Alam mo naman ditto sa pilipinas paborito ang traffic na yan! Walang ipinagbago." Reklamo ko. "Dapat kasi pinili mo ang araw na flight upang makarating ka dito ng umaga." Reklamo din siya. "Alam mo naman bro na isa akong kuwago!" "Shut up! Fifteen minutes will not kill you." Hindi na ako nagreklamo at pinatay na ang tawag. Kilala ko siya kapag asar na siya. Delikado din siya, mas delikado pa siya kaysa kay kuya. Minsan naiinis ako sa kanila pero mahal ko sila at kapatid ko sila. Hindi ko sila kayang ipagpalit sa kahit na ano o kanino. Haaay! Buti dumating na ang aking sundo at driver. Bulong ko sa aking sarili at ayaw kung makatanggap ng suntok sa kanya. Aba! Pwede Kang matulog Lang naman ng snag lingo sa hanyang lakas. Teka! Exagerated ba masyado! "Salamat pare." Sabi ko pagkapasok sa front seat. Muli ko siyang sinulyapan at masasabi kong nabubwisit siya. Anu naman kaya ang ikinagalit na naman niya. Tumango siya at agad na nagmaneho. "Hoy! Okay ka lang ba? Medyo nagugutom na ako baka may makita tayo along the way." Sabi ko para ma divert ang atensyon niya. Tumingin siya sa akin bago tumango. Damn! Dapat ko bang sabihin na miss ko na ang boses niya! Ikinonekta ko ang aking telepono sa stereo para makinig ng musika bago ipinikit ang aking mga mata, isinandal ang aking ulo sa headboard ng aking upuan habang siya ay tahimik na nagmamaneho. Iminulat ko ang aking mga mata nang huminto ang sasakyan. Tumingin-tingin ako sa paligid at nakita ko ang isa sa mga paborito naming kainan sa umaga. Oh Wendy's! Palagi kaming kumakain dito at laging umuorder ng salad gaya ng dati, pinili naming muli ang salad. Hindi masama, dahil kami ay vegetarian. "May nangyari ba ngayon? Mukhang asar ka ngayon?" Tanong ko habang sinasandok ang aking pagkain. "As usual, things come your way unexpectedly. Siguro nga sadyang may nangyayaring hindi maganda sa mabubuting tao." Kanyang s**o. Nagtaas ako ng kilay na tumingin sa kanya. Anu daw! May bugtong pa ba bago matapos ang gabi! "Whatever it is, bro. I will always be here. Sana lang hindi na ulit si Joyce yan." Inangat niya ang kanyang ulo at tinitigan ako. So, tama ako, yung babaeng yun ulit. Bwisit siya! "Hindi ko alam na kasal na pala siya sa may-ari ng construction supply para sa bidding kagabi." Inis na sagot niya. "Ano?" "Yeah! Luckily, I found some leakage to reject them. I have the right to reject it since I chose the design for this project and I am entitled to choose the materials. They were not capable of supplying what I needed, they protested na hindi raw ako arkitekto, ngunit nang ipakita ko sa kanila ang blue print ay walang tumutol." "Wow! Ginawa mo na naman!" "Yeah! But it didn't sit well with her, as she called and cursed me for being incompetent and not reaching her standards like before. That's why she dumped me!" Mapait niyang sabi. Laging gumagawa ng paraan ang bruhang iyon para lumala ang mga pangyayari. Bakit kailangan nilang magkitang multi kung ang sugar ay Hindi pa naghihilom! "So ano naman ang gagawin ko ngayon na tinapos mo na?" "Go to Cebu tomorrow and get the deal. That's the last piece of this project. We still need the Concepcion Group." Sabi niya na nakatitig sa akin ng seryoso. Negosyante nga naman ang mokong! Yeah! I admit I always suck at this.