[เซตวังวน1] วังวนคนเลว

[2] หนี

@เวลาต่อมา

ไฟเดินเข้ามาในร้านอย่างหัวเสีย แม่ง! คำก็เงินสกปรก สองคำก็สกปรก เขาสามารถหาเงินใช้เองได้ตั้งแต่ยังเรียนไม่จบมันดีแค่ไหน อีกทั้งยังสามารถเลี้ยงน้องสาวได้ แม้พ่อแม่จะตายจากไปนานแล้ว

คนที่ใฝ่ฝันว่าอยากมีเงินร้อยล้านในบัญชีก่อนอายุยี่สิบห้าปีมันทำได้ แต่กลับถูกมองว่าเป็นเงินสกปรก

ทุกสิ่งอย่างบนโลกใบนี้ เงินสกปรกมันก็สามารถซื้อได้ไม่ใช่เหรอวะ แล้วต่อจากนั้นมา เขาก็เพลามันลงแล้ว เมื่อก่อนหากใครต้องการเขาก็หาให้ ก็พวกมันแส่มาถามหาเอง แล้วมันผิดตรงไหน เพราะเขาไม่ได้ไปเสนอขายพวกมันสักหน่อย เผลอๆ อาจให้ฟรีไม่คิดตังค์ด้วยซ้ำ

คนอื่นเขาก็แค่ขำๆ ยกเว้นน้องชายของเมีย ไอ้คนหัวอ่อนกลับติดยาจนหลอน แบบนี้ต้องโทษร่างกายของมันไหม

คนที่นอนร้องไห้ในคอนโดเงียบๆ คนเดียว ไม่มีเสียงสะอื้นใดๆ เล็ดลอดออกมาให้ได้ยิน เธอกลับต้องมาตกอยู่ในวังวนที่ไม่ได้เลือก มีเพื่อนของน้องชายที่เป็นฝ่ายควบคุมพวกเธอทั้งหมด

นัทบอกให้เธอมา เขารู้ตัวว่าตัวเองกำลังติดยา เขากลัวว่าจะทำร้ายพี่สาว นับเป็นเวลาสามเดือนแล้วที่เธอมาอยู่ที่นี่ อยู่กับคนใจร้ายแบบนี้ คนที่ชอบอ้างตัวว่าเขาเป็นคนช่วยเหลือเธอ

หากวันนั้น ยาในมือของเขาไม่ยื่นให้นัท เราสองคนพี่น้องคงไม่ต้องมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้หรอก

"เครียดไรมามึง หน้ายุ่งเชียว" หนึ่งในหุ้นส่วนของร้านอย่างดินถาม

"ก็ไอ้นัท" ทั้งอยากพูดแต่นั่นก็เพื่อน และเป็นน้องของเมีย "เรื่องเดิมๆ" ไฟเลือกเอ่ยเพียงเท่านั้น เพราะเขาถือว่ามันเป็นปัญหาในครอบครัว

"มันยังไม่เลิก?" พอดินถามต่อ คนอื่นๆ ก็หยุดฟัง เพราะพวกเขาจำวันแรกได้ดี ว่าใครเป็นคนยื่นยาตัวนั้นให้กับนัทไป ก็คนตรงหน้านี้ไง

"กูไม่คิดว่ามันจะแย่ขนาดนี้" ไม่คิดว่าเพื่อนจะอ่อนแอ ยอมรับว่าเขาให้จริง แต่ก็ทำแบบนี้กับคนอื่นเหมือนกัน ยังไม่เห็นมีใครเป็นอะไร ครั้งต่อมาคือนัทไปหาเอาทางอื่นมั้ย ทั้งที่บอกขอชิมแค่ครั้งเดียว ใครจะไปรู้ว่าจริงจังแบบนี้

พวกเขาก็แค่ขาย และชิมของใหม่แต่ละล็อตไป นับได้เกือบเดือนแล้วที่พวกเขาเลิก วันไหนอยากลองของใหม่ก็แค่ซื้อ ไม่งั้นก็มีคนให้มา เขาก็หันมาหุ้นร้านเหล้ากับเพื่อน

จะนับว่าขาวสะอาดร้อยเปอร์เซ็นต์ก็ยังไม่ใช่ พวกเขาไม่สามารถละทิ้งมันได้หมดเพราะของมันเคยๆ บางครั้งก็ยังต้องการอยู่

"แล้วพี่มัน?"

"ก็ทำให้กูต้องออกมานี่ไง"

"ทำไงได้ ใครบอกให้มึงไปรักพี่ของคนที่มึงทำร้ายเขา"

ไฟได้ยินดังนั้นทำหน้าไม่สบอารมณ์ทันที ก็บอกแล้วว่ามันมาขอ แล้วเขาก็ให้ไป แต่แค่ครั้งเดียว ที่เหลือเขาก็รู้มาบ้างว่านัทแอบไปซื้อที่อื่น แต่มันไม่ใช่เรื่องของเขาไง และก็ไม่คิดว่ามันจะติดมากขนาดนี้ด้วย

แต่กว่าจะรู้ได้ก็ตอนที่ไปหามันที่บ้าน เพราะเห็นมันไม่มาเรียนหลายวัน เจอพี่สาวที่กำลังนั่งร้องห่มร้องไห้ และมันก็ฝากเธอไว้กับเขานี่ไง

ในเวลาตีสองของคืนนั้น ไฟกลับมาจากร้านหลังเลิกงาน ร่างสูงเดินมาตามทาง บรรยากาศเงียบเชียบไร้ผู้คนออกมาเดินเพ่นพ่าน ใครๆ ต่างเข้านอนกันหมดแล้ว เขากะเอาไว้ว่า คนในห้องอาการสงบลงก็จะกลับมานอนกอด

พอเปิดประตูเข้าไปเท่านั้นล่ะ สัมผัสได้ถึงบรรยากาศภายในห้องที่ไม่เป็นปกติ

"น้ำค้าง" เขาเรียกหาเธอ เมื่อเห็นว่าในห้องมันเงียบแปลกๆ อีกทั้งไฟที่ยังเปิดอยู่กระทั่งตอนนี้ ทั้งที่จริงมันควรจะปิดไปนานแล้ว

ขายาวรีบเดินเข้าไปดูในห้องนอนทันที กระทั่งในห้องน้ำ ตู้เสื้อผ้าที่ปิดไม่สนิทไฟเปิดมันออกอย่างแรง แล้วสุดท้ายก็ตอกย้ำความจริงกับภาพที่เห็น นอกจากคนที่เขาไม่เจอ ของที่มันเป็นของเธอก็หายไปหมดเลย เธอหนีเขาไปแล้ว

"น้ำค้าง!" ไฟกำหมัดในมือแน่น