"นัท" ผู้เป็นพี่สาวส่งมือไปสะกิดน้องชายตรงหน้าที่ยังคงหลับอยู่ รถไฟกำลังจะจอดแล้ว และพวกเธอต้องลงไปแล้วเหมือนกัน
เธอต่อสายหาเพื่อนอีกครั้งเพื่อบอกเจนว่าพวกเธอมาถึงกันแล้ว และไม่นานก็ได้รับโทรศัพท์จากเบอร์แปลกติดต่อเข้ามา พวกเขากำลังจะมารับน้ำค้างและน้องชายภายในยี่สิบนาที
"หิวมั้ย" น้ำค้างถามน้องชายที่ยังคงอยู่ในสภาพงัวเงีย
"ครับ" นัทตอบพี่สาวก่อนจะมองไปบริเวณรอบๆ ด้วยความแปลกตา
"งั้นไปกัน"
ทั้งสองคนพากันลงจากยานพาหนะที่พวกเธอโดยสารมา ก่อนที่จะพากันเดินไปยังร้านอาหารแถวๆ นี้ กะจะขอรองท้องไปก่อนเผื่อว่ากว่าจะทำอะไรลงตัว ไม่แน่ใจว่าสถานที่ที่นัทต้องไปมันอยู่ห่างจากตรงนี้สักเท่าไหร่ และใช้เวลาในการเดินทางกี่นาทีดี พวกเธอทั้งสองเป็นคนแปลกที่ และไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับจังหวัดนี้เลย อย่างน้อยขอวางแผนพาตัวเองอิ่มท้องไปก่อน
ผ่านไปแล้วสำหรับการเดินทางที่แสนยาวนาน ยังไงก็มาถึงแล้ว ความกังวลใจของน
