[เซตวังวน1] วังวนคนเลว

[7] ยาอันตราย NC+

คนที่กลับมาในช่วงกลางดึก ไขกุญแจห้องจากทางด้านนอกเข้าไป สแกนคีย์การ์ดอีกครั้ง คราวนี้บรรยากาศในห้องมันเงียบและมืดมาก รับรู้ว่าคนข้างในคงนอนแล้ว

แบบนี้สิถึงปกติ เขามักกลับมาในตอนที่ใครบางคนหลับไปแล้ว แอร์ข้างนอกถูกปิดไป แต่แอร์ข้างในห้องนอนคงเปิดอยู่

ไฟเดินเข้ามาด้วยท่าทีสบายๆ พร้อมมือที่คลำหาสวิตช์ไฟ เปิดประตูห้องนอนเข้าไปแล้วไปยืนแก้ผ้าเพื่อที่จะอาบน้ำ

แบบนี้ตลอดที่ผ่านมา หากเขามีเรื่องราวให้ทะเลาะกับคนในห้องนี้ ไฟมักมีที่พึ่งเป็นร้านเหล้า กลับมาก็ช่วงกลางดึก

ในความมืดนั้น เขาปรายตามองร่างเล็กที่นอนบนเตียงนอนบ่อยครั้ง เวลานอนหลับเขาก็ไม่ต้องเหนื่อยอารมณ์เสีย ไฟเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างชิลๆ ผิวปากอย่างอารมณ์ดี

ไฟใช้เวลาจัดการอาบน้ำ ออกมาด้วยร่างเปลือยเปล่าภายในสิบนาที เขาอยู่ในอารมณ์สุนทรีย์อยู่แล้วและมันหิว แอลกอฮอล์ในเลือดสูบฉีดเป็นอย่างดี

มือหนาแตะลงบนผิวเนียนเบาๆ ลูบไล้ก็พบว่ามันอุ่น เดาได้ไม่ยากว่าคนที่กำลังนอนหลับอาจมีไข้อ่อนๆ แต่เขาก็ต้องการ เขาอยากร่วมรักกับน้ำค้างทุกคืน

"น้ำค้าง.." ไฟเรียกคนที่นอนตะแคงข้างหันหลังให้เขาน้ำเสียงแหบพร่า เขาต้องการเธอ บทรักนุ่มนวลที่ควรจะเป็นในทุกครั้ง เขาประสงค์อยากทำมัน

และผ้าห่มที่คลุมหัวอย่างเร็วก็เกิดขึ้นทุกครั้งเหมือนกัน ทำเอาไฟพ่นลมหายใจแรงๆ ออกมา อีกแล้วสินะ

"มึงจะยอมให้กูดีๆ สักครั้งไม่ได้เลยใช่มั้ย" ไฟกัดฟันทน เขาไม่อยากให้เธอเจ็บตัวบ่อยนักหรอก แต่น้ำค้างสิดื้อกับเขา ให้ในสิ่งที่เขาขอไม่ได้ เธอไม่เคยตามใจเขาเลย

มือหนากระชากผ้าห่มทีเดียวจนมันหลุดจากร่างบาง คนที่นอนอยู่ก็หันไปจ้องหน้าเขาเขม็งทันที

"กูจะเอา!" ไฟย้ำต่อสายตานั้น

"แต่ฉันเจ็บอยู่นะ!" น้ำค้างกระแทกเสียงใส่เขากลับ เขามันไม่ใช่คน ทำเธอเจ็บปางตายไปเมื่อเช้า นี่ดึกแล้วยังจะมาทำอีก เธอไม่ใช่สิ่งของที่ไม่มีความรู้สึก เธอเจ็บปวด สัมผัสเมื่อเช้ามันยังไม่หายดี

"กูจะทำเบาๆไง" ไฟบอกอย่างไม่สนใจ พร้อมขึ้นไปคร่อมตัวหญิงสาวเอาไว้ กดความโมโหในใจเอาไว้ก่อน อย่างที่บอก เขาอยากอ่อนโยน ทั้งที่อยากกระแทกแรงๆ พอเห็นใบหน้าที่เย่อหยิ่งนี้แล้ว แต่เขาก็เข้าใจว่าเธอเจ็บอยู่ไง

"ไฟ ฉันเจ็บนะ!" เมื่อเขายังดื้อดึง เขามันบ้า ชอบข่มเหงคนอื่น ทั้งที่เธอเจ็บมากก็เพราะเขาคนนี้เป็นคนทำ

"ก็กูจะทำเบาๆ ไง" ไฟมีน้ำเสียงที่อ่อนลงอีกนิดเมื่อสัมผัสได้ถึงตัวที่สั่นเทาของหญิงสาว เขาก็ไม่ได้ชอบนักหรอกความรุนแรง แต่เป็นน้ำค้างเองที่ชอบต่อต้านทำให้เขาอารมณ์เสีย

"นายมันใจร้าย อย่าให้ฉันหลุดพ้น.." น้ำค้างบอกอย่างเหลืออด มันโมโหจนหลุดปากออกมาเอง แต่เธอหยุดเอาไว้แค่นั้นแล้วหันหน้าไปทางอื่น พยายามจะไม่ร้องแล้วคราวนี้

"หมายความว่าไง เอาขนาดนี้แล้วมึงยังมีความคิดที่จะหนีอีกว่างั้น" พอได้ยินแบบนั้นแล้วใจมันสั่น ควันเริ่มออกหูทันที ที่ทำรุนแรงไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงมานี้ไม่หลาบจำ

"แน่นอน" เธอไม่ทนให้ตัวเองเจ็บนานหรอก

"อย่ามาปากดี" ถึงเขาจะขู่เธอตลอดทุกครั้ง แต่เขาก็ยังระแวงเหมือนกัน ไม่ใช่ครั้งแรกที่น้ำค้างพยายามจะหนีเขาไป ทุกครั้งที่มีโอกาส และเขาก็กะว่าต้องการให้เธอหลาบจำในทุกครั้งไป แต่สุดท้ายเขาก็กลับมาสงสาร

พอเขาอยากอ่อนโยนกับเธอบ้าง น้ำค้างก็ทำท่าพูดให้เขาเจ็บใจ ไม่เคยมีครั้งไหนที่จะคุยกับเขาดีๆ เลย

"นายคิดว่า ฉันจะรักคนที่ทำให้ฉันเจ็บได้ทุกวันอย่างนั้นเหรอไฟ" เธอหันมาเอ่ยกับเขาตรงๆ ทำเอาไฟชะงัก "ฉันไม่มีทางรักคนอย่างนาย อย่าพยายาม"

"ทำไม! หรือมึงรักใคร!" ควันออกหูทันทีคราวนี้ ไฟขอบตาร้อนผ่าว เมื่อเมียออกปากมาว่าไม่มีวันรัก

น้ำค้างทำเพียงแสยะยิ้ม เอาบ้าง เธออยากทำเหมือนเขาบ้าง จะได้รู้ว่าถูกคนที่ตัวเองรัก เกลียดมากเป็นอย่างไร

เหมือนที่เธอรักนัทไง รักแต่กอดน้องไม่ได้ นัทจะทำร้ายเธอ

เธอเกลียดวิธีที่ไฟใช้ทำ เธอเกลียดทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นเขา หน้ายังไม่อยากจะมอง แล้วแบบนี้ จะให้เธอรักเขาได้ลงอย่างนั้นเหรอ ไม่มีทาง!

"ดี! ไม่รักก็ไม่รักสิ กูก็ไม่สนใจเหมือนกัน แต่กูไม่มีวันปล่อยมึงไปอย่างแน่นอน" ว่าจบไฟก็ซุกใบหน้าลงซอกคอที่มีร่องรอยความช้ำอยู่แล้ว ขบกัดให้มันแรงๆ ขึ้นไปอีก เขาจะไม่ให้มีที่ว่างให้ใครได้มองอีก ทำให้คนที่ไม่คิดจะรักเขาเลยเจ็บกายเล่นๆ ดูว่าเธอจะทนได้สักกี่น้ำ

น้ำค้างไม่ได้รักเขามาตั้งแต่แรกเขาก็รู้ เขาคิดว่าเซ็กส์จะทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งหันมารักเขาได้ ยิ่งเขาเป็นคนแรกของเธอ น้ำค้างต้องร้องหาแต่เขาเพียงคนเดียว แต่ไม่เลย ไม่ใช่อย่างที่คิดเลย คนที่ได้เข้าออกในกายเธอแทบทุกคืน เขาไม่เคยได้รับแววตาอ่อนโยนจริงใจจากเธอบ้างเลย

ตลอดเวลาที่ผ่านมามันก็บอกชัดเจนแล้วว่า น้ำค้างไม่เคยมีใจให้เขาเลยสักนิด เศษเสี้ยวหนึ่งของหัวใจเธอไม่มีเลย แม้จะผ่านมากี่วัน กี่เดือน เธอมักเอาแต่ความคิดที่ว่าเขาทำร้ายน้องชายเธอมาพูด ตอกย้ำให้เขารับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว ไม่เคยโทษตัวนัท ไม่เคยแยกแยะได้เลย!

ท่อนเอ็นร้อนขยับเข้าออกในร่องรักฝืดเคืองซ้ำๆ จากที่มันบวมแดงยังไม่หายดียิ่งเหมือนมาซ้ำ ไฟรับรู้ว่าน้ำค้างเจ็บปวด แต่เขาก็ต้องการคนใต้ร่างเหมือนกัน มีบางคราวที่เขาอยากสัมผัสเธอนุ่มนวล แต่พอเห็นใบหน้าหยิ่งเขาก็หงุดหงิดในใจ

น้ำใสๆ ไหลออกจากหางตาอย่างห้ามไม่ได้ ตามเนื้อตามตัวมีแต่รอยบอบช้ำเพียงเขาขยับก็เจ็บ น้ำค้างได้แต่กัดฟันทน ปล่อยให้เขาระบายอารมณ์ใส่ นอนนิ่งๆ กล้ำกลืนความเจ็บปวดลงไป

"เลิกต่อต้านกูสักทีได้มั้ย แม่ง! มึงไม่เจ็บหรือไงฮะ!" เพราะอีกคนไม่ยอมมีอารมณ์ร่วมได้ทั้งที่เขาทำมาห้านาทีแล้ว ไม่ปล่อยน้ำหวานออกมาจากร่องแห้งผากบวมแดงสักที

"ฉันเกลียด เกลียดคนที่ไม่สนความเจ็บปวดของใคร" หากเขากลัวว่าเธอเจ็บจริง จะมารังแกตอนนี้ทำไม หรือแท้จริงแล้วมันเพียงลมปาก เขาหาได้สนใจความรู้สึกของเธอที่ไหน

ไฟรั้งใบหน้าหวานให้เงยหน้าขึ้นรับจูบจากเขา น้ำค้างแค่เพียงนิ่งๆ แต่ไม่ตอบสนองเขากลับ จนไฟเผลอขบกัดริมฝีปากบางให้เลือดซิบ ถึงในสมองเขาจะไม่อยากทำ เสียงร้องไห้ยังไม่มีให้เขาได้ยิน เขาหงุดหงิด

ไฟผละตัวขึ้นแล้วยื่นมือลงไปหยิบอะไรบางอย่างในลิ้นชักใต้เตียงนอน ก่อนจะคว้าผงสีขาวๆ มาถุงหนึ่งเมื่อทนไม่ไหวแล้ว

คนที่มองตามเบิกตากว้าง

"ฟะ..ไฟ!" น้ำค้างรีบกระเถิบตัวถอยหนี แต่เป็นไฟที่กระชากเธอกลับคืน

"ไม่เอา" น้ำค้างรีบส่ายหน้ารัวๆ ทำไมเธอจะไม่รู้ว่ามันคืออะไร

"หึ กลัวเหรอ" ไฟแสยะยิ้ม ยังไม่ยอมหยุดแถมขยับเข้ามาใกล้

"ไม่นะไฟ!" น้ำค้างโผเข้ากอดเขาทันที เขาไม่เคยทำแบบนี้กับเธอสักครั้ง น้ำค้างเองก็เพิ่งรู้ว่ามันมีในห้องนี้ด้วย

"งั้นก็ช่วยมีอารมณ์ไปกับกูหน่อย กูก็ไม่อยากทำมึงแรง" ไฟพยายามใจเย็นแล้วหยุดเพื่อรอคำตอบ

น้ำค้างพยักหน้ารัวๆ เพราะสิ่งนี้แหละที่มันทำให้น้องชายเธอทรมาน ปากที่เขาบอกว่ารัก แต่เขาก็จะนำมันมาใช้กับเธอ

น้ำค้างหลับตาลงแน่นเมื่อได้ยินเสียงอะไรบางอย่างกระทบลงที่พื้น เพราะทำอะไรไม่ได้เลยต้องกลั้นใจ ผละใบหน้าออกจากซอกคอของเขาแล้วมองใบหน้าหล่อเหลา รั้งให้เขาลงมารับจูบแผ่วเบา

รสจูบอย่างที่ไฟต้องการ จากนั้นจึงเริ่มขยับ คลึงมือไปกับติ่งสวาทเรื่อยๆ จนร่องรักเริ่มมีน้ำหวานซึมออกมา

เขาต้องการแบบนี้มากกว่า ทำเอาไฟพอใจไม่น้อย ขยับตัวตนเข้าออกได้เร็วขึ้น ทำจนน้ำค้างเผยอปากครางออกมา

"ฟะ..ไฟ" ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอรู้สึก ความอ่อนโยนของเขาทำให้น้ำค้างขยุ้มผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ บิดเร้าร่างกายไปมาด้วยความเสียวซ่าน เกร็งตามใบหน้าและตามตัว ความรู้สึกกำลังจะปีนขึ้นไปสูง ยิ่งเขาดูดดุนยอดอกเธออีกทาง

"อื้อ!!!" ร่างบอบบางเกร็งกระตุก อย่างที่ไฟรับรู้ว่าน้ำค้างนำไปก่อนแล้ว

"อ่า.." ความรัดแน่นของช่องคลอดทำให้ไฟเสียวซ่านมาก "แบบนี้สิที่กูต้องการ" ก่อนผละตัวขึ้นนั่งตรงๆ ล็อกเอวคอดกิ่วขยับเข้ามาชิด เพิ่มความเร็วขึ้นตามอารมณ์ปรารถนาเมื่อเห็นสวรรค์อยู่รำไร

"อ้า!!!" ไฟปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปร่องสวาทจนหมด หายใจหอบกับความอดทนอดกลั้น ไม่บ่อยนักที่เขาจะได้รับความสุขจากร่องรักเปื้อนน้ำหวาน เพราะไม่บ่อยนักที่น้ำค้างจะมีอารมณ์ร่วมด้วย

โน้มใบหน้าลงไปจูบตามมุมปากคนที่นอนหลับตา หายใจเข้าออกอย่างแรงจนหน้าอกกระเพื่อมขึ้นลง ให้รางวัลคนที่ทำให้เขารู้สึกสุขสมได้มากกว่าทุกครั้ง แล้วนอนกอดเธอไปจนเช้า