สองสัปดาห์ต่อมา @ท่าอากาศยานนานาชาติโตเกียว (ฮาเนดะ)
“ของมาครบกันแล้วนะ ที่สำคัญพาสปอร์ตและตั๋วเครื่องบิน” เออิมิเช็กความเรียบร้อยกับเพื่อนทั้งสองอีกครั้งก่อนจะทำการเดินเข้าเกทผู้โดยสายขาออก เมื่อเพื่อนรักทั้งสองได้ยินสิ่งที่เออิมิเอ่ยถามก็ชูขึ้นมาให้ดูด้วยสีหน้ายิ้มแย้มอย่างตื่นเต้นกับการเดินทางไปต่างประเทศกันตามลำพังเพียงสามคนไร้เงาผู้ติดตาม
“ฮานะ...แน่ใจนะว่าพ่อของเธอไม่ให้บอดี้การ์ดติดตามพวกเราไปด้วย” ฟูมิโอะเอ่ยถามเพื่อนรักอย่างไม่ไว้วางใจเท่าไหร่นักว่าทริปนี้ของพวกเธอจะไม่มีกลุ่มคนของเหล่าพ่อๆ ของพวกเธอตามเฝ้าดู
“คุณพ่อพูดคำไหนคำนั้น บอกว่าจะไม่มีบอดี้การ์ดตามไปกวนใจก็ไม่ส่งคนมาเฝ้าพวกเราหรอก อีกอย่างไปถึงที่โน่นมีเบนอยู่แถมลูกน้องของเบนอีก คุณพ่อมั่นใจในตัวเบน คงไม่ส่งคนมาเฝ้าดูแลซ้ำอีกอย่างแน่นอน เรามั่นใจ ว่าแต่ของพวกเธอสองคนแน่ใจนะว่าไม่มีตามมา” ฮารูนะบอกออกไปอย่างมั่นใจก่อนจ
