อนาวินอารมณ์กระฟัดกระเฟียด ยกหูโทรหาภานุให้รีบมารับโดยเร็ว ซึ่งอีกฝ่ายก็มาได้ทันท่วงที ทว่าพอเปิดประตูลงจากรถหมายจะเดินไปเปิดประตูให้กับคนเป็นนาย ฝ่ามือหนาของอนาวินก็ยื่นไปกระชากคอเสื้อของลูกน้องหนุ่มอย่างแรง
“มึงบอกกูมาว่าทำไมแพรรู้!!”
“ค...ครับ?” ภานุตกใจ ไม่เข้าใจสิ่งที่เจ้านายหนุ่มพูด เขายกมือขึ้นกุมฝ่ามือของอีกฝ่าย
“เธอบอกเธอไปฝรั่งเศสแล้วเห็นกูกับพอลล่า”
“ห๊า...” คราวนี้เลขาฯ หนุ่มถึงกับเบิกตากว้าง ไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน “คะ คือผม”
ผลั๊วะ!
“มึงไม่ได้ตามดูแพรให้กูใช่ไหม!!” ความโมโหทำให้อนาวินอดไม่ได้ที่จะซัดหมัดใส่ใบหน้าของอีกฝ่าย ภานุละเลยหน้าที่
“คือผม...ผม อึก ผมขอโทษครับ” ร่างหนาทรุดเข่าลงพื้น ยกมือพนมไหว้อีกฝ่าย “นายอย่าไล่ผมออกเลยนะครับ ผมทำงานให้นายทุกวันไม่ได้พัก ก็เลยพาแฟนไปเที่ยวทะเล ไม่ได้ตามดูคุณแพรให้ ผมขอโทษครับนาย”
“มึง...มึงทำกับกูอย่างนี้ได้ยังไ
