#4 ขอน้ำหน่อย (NC)

2344 Words

"น้ำของมึง.. แตกใส่ถุงนี่มาหน่อย" ศรัณย์แทบไม่อยากเชื่อหู มองดูริสาที่บิดหน้าหนีไปทางอื่นด้วยความไม่เข้าใจ "มะ-มึง.. ว่าไงนะ?" "ต้องให้พูดซ้ำอีกกี่รอบวะ! หูหนวกรึไง!" ริสากลับมาทำโวยวายใส่ด้วยใบหน้าแดงฝาด แม้จะส่งเสียงดังแต่มันดูไม่น่ากลัวเลยสักนิด "ก็อย่าพูดให้มันกำกวมแบบนี้สิวะ อยู่ดีๆ เข้าห้องได้ปั๊บก็มาพูดล้อเล่นแบบนี้ใครจะเชื่อ.. เรื่องคราวที่แล้วก็เหมือนกัน ยังไม่อธิบายให้ฟังสักคำ" "กูยื่นถุงยางให้มึงขนาดนี้ยังคิดว่าล้อเล่นอยู่เหรอ.. กว่าจะพูดออกมาได้กูก็อายเป็นเหมือนกันนะ" "แล้วตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่ ทำไมต้องให้กูทำอะไรแบบนี้ด้วย.. มึงมีปัญหาอะไรบอกมาเถอะ อย่าปล่อยให้กูเป็นห่วงสิ" ศรัณย์พูดเสียงอ่อนเพราะหมายความแบบนั้นจริงๆ พฤติกรรมแปลกๆ รวมถึงคำขอบ้าๆ ของริสาทำให้เขารู้สึกว่ามันต้องมีอะไรสักอย่างบีบบังคับให้ต้องทำแบบนี้ ริสาเห็นอาการของเพื่อนก็รู้ว่าตอนนี้เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะยอมช่วยเธอแน่ๆ เลยถอนหายใจแล้วยอมเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง แม้เหตุผลของริสาที่เล่ามาดูเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับศรัณย์ แต่ความที่เขารู้จักนิสัยไม่ยอมคนของเพื่อนดีเลยพอจะเข้าใจความรู้สึกอยู่บ้าง "อืมมม.. มึงก็ดูไม่ค่อยชอบเพื่อนที่คณะสักเท่าไหร่นี่หว่า.. คนนั้นชื่ออะไรนะ? เหมียวใช่มะ? ทำไมไม่เลิกคบไปเลยล่ะ" "สังคมผู้หญิงมันก็งี้แหละ.. มึงไม่เข้าใจหรอก" "เออๆ แล้วแต่ละกัน" "ตกลงว่าไงรัน.. มึงจะช่วยกูอีกรอบได้รึเปล่า? กูอยากเห็นอีเหมียวมันขอโทษกูจริงๆ จะได้หายคาใจซะที" ศรัณย์เห็นริสายืนทำหน้าเศร้าเหมือนเด็กก็หนีไปไหนไม่รอด เขาก้มลงถอดกางเกงยีนส์พร้อมกับกางเกงในดึงรูดทิ้งไปจากข้อเท้า ปล่อยของลับออกมาโชว์เต็มตา ริสาตกใจรีบบิดตัวหนี "เหี้ย! มะ-มึงทำอะไรวะ!" "เอ้า! อีนี่! ก็มึงอยากให้ช่วยแบบนี้เองไม่ใช่รึไง" พอเห็นริสาเขินอายเขาก็รีบใช้มือกุมเป้าตัวเองปิดไว้ "มึงก็เอาถุงยางไปทำในห้องน้ำสิวะไอ้บ้า! มาทำอะไรตรงนี้!" "อะ-เอ่อออ.. งั้นเหรอ.." "ก็เออสิ! อ่ะ เอาไป" ริสาที่บิดหน้าหันไปทางอื่นยืนมือยาวชูกล่องถุงยางแกว่งในอากาศเหมือนอยากให้เขารีบรับมันไป แต่ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้วศรัณย์ที่คิดตั้งใจแน่วแน่ว่าจะเดินหน้ารุกจับเพื่อนทำเมียให้ได้เลยไม่อยากจะยอมถอยอีก เขาปล่อยมือออกจากหว่างขาแล้วขยับเดินเข้าหาริสาที่ยืนกล้าๆ กลัวๆ อยู่ "จะทำอะไร.. อย่านะ.. กะ-กูจะชกมึงจริงๆ นะ" "กูไม่ทำอะไรมึงหรอกน่า.. แค่จะบอกว่า.. ดูสิ มันยังไม่แข็งเลยนะ.. แบบนี้ทำอะไรไม่ได้หรอก" "ระ-เหรอ.." เธอเหลือบมองหางตาลงไปเห็นว่ามันยังไม่แข็งตัวเต็มที่เหมือนคราวก่อนก็เลยเชื่อข้ออ้างของเขา เมื่อมองจนเริ่มชินสายตาก็บิดตัวกลับมายืนมองชัดๆ แล้วคิดหาวิธีต่อ "มึงก็รีบทำให้มันแข็งสิ" "มีคนกดดันอยู่แบบนี้กูจะมีอารมณ์ได้ยังไง" "งะ-งั้นเดี๋ยวกูออกห้องไปก่อน แล้วเดี๋ยว.." "เฮ้ออ.. กูยังไม่มีความคิดอยากทำเลยว่ะ" "แล้วมึงจะอยากเมื่อไหร่ล่ะ กูรอก็ได้" "ไม่รู้สิ.. คงอีกสองสามวันมั้ง" "ไอ้รัน!" "อย่าขู่สิ.. เดี๋ยวก็หดกว่าเดิมหรอก" เขาพยายามอย่างสุดชีวิตคิดเรื่องหมาเรื่องแมวในหัวเพื่อห้ามไม่ให้มันแข็งตัวตามคำสั่งของริสา คราวนี้เขาต้องกลับมาเป็นฝ่ายคุมเกมส์และดึงให้เธอมีส่วนร่วมให้ได้ แต่สีหน้าโมโหของสาวสวยที่กำลังเม้มปากแน่นจ้องมองเขาด้วยแววตาดุๆ นั่นมันดูน่ารักจนเขาต้องรีบบิดหน้าหันมองไปทางอื่น เพราะขืนจ้องมองหน้าเธอต่อไปเขาคงได้ตื่นตัวจนพร้อมรบขึ้นมาจริงๆ "แล้ว...... ปกติมึงทำยังไงให้แข็งล่ะ" "ก็ถ้ามีตัวช่วยเดี๋ยวก็ดีขึ้น.. เอาเป็นว่าเดี๋ยวกูเปิดคลิปโป๊แล้วเราดูด้วยกันก็ได้นะ" เขาคิดแค่ว่าถ้าบีบให้ริสาอยู่ดูหนังโป๊ไปพร้อมกันกับเขาก็คงอาจจะทำให้เพื่อนเกิดอารมณ์ได้บ้าง แต่ริสากลับทำในสิ่งที่เขาไม่ได้คิดไว้ เธอจับชายเสื้อยืดตัวเองดึงรูดทิ้งออกไปจากหัว ร่างกึ่งเปลือยขาวโพลนยืนอยู่ในระยะเอื้อมถึง หน้าอกขนาดใหญ่ถูกอุ้มด้วยยกทรงสีอ่อนดันลอยขึ้นมาให้เห็นเนินนมเกือบทั้งเต้า ศรัณย์ตะลึงจ้องมองมันตาค้าง ถึงกับเผลอใช้มือกำเข้าที่กลางลำเอ็นรูดชักช้าๆ "หึ!.. ก็แข็งแล้วนี่ ไม่เห็นจะยากตรงไหน.. ที่แท้ก็หาเรื่องอยากดูนมกูนี่เอง" "สา..." "เอาสิ อยากดูก็ดูไป ถือว่าเป็นค่าจ้างก็ได้" "อือออ.. สา.. มันสวยมากๆ.." ศรัณย์ที่ยืนสาวมือชักแท่งเอ็นขนาดยาวจ้องมองดูหน้าอกเธอพร้อมกับพูดชมเสียงสั่นทำให้ริสาใจเต้นแรง เธอเริ่มสนุกที่ได้แกล้งยั่วเพื่อนเลยใช้สองมือยกขึ้นมาบีบเคล้นสองเต้าไปมาล่อหน้าเขา "ชอบเหรอ?.. ใครๆ ก็ได้แต่แอบมองนมกูทั้งนั้นเลยนะ.. แต่รู้อะไรไหม มีแค่มึงคนเดียวนะรัน ที่ได้เห็นถึงขนาดนี้" "สาาา.. ซี้ดดด" เขาชักเอ็นในมือเร็วขึ้นแบบหมดความอาย สูดปากปล่อยเสียงเพ้อออกมาเบาๆ "เดี๋ยวนะ.. ชักเร็วขนาดนั้นมันจะไม่เสร็จเอาเหรอ.. ใส่ถุงไว้ก่อนสิ ละ-แล้วจะชักจนแตกตรงนี้เลยก็ได้ กูไม่หนีไปไหนหรอก" ศรัณย์คิดแผนเร็วๆ ในหัวแล้วกลั้นใจพูดออกไป "มึงช่วยใส่ให้ทีสิ.." "จะ-จะบ้ารึไง! ใส่เองสิ เรื่องแบบนี้มาขอให้ช่วยได้ไง" "ก็ทีมึงยังขอให้กูทำเรื่องแปลกๆ นี่ได้เลย.. อีกอย่างนะ กูก็ใส่ถุงไม่เป็นเหมือนกัน" "ห๊ะ? อย่าบอกนะว่าไม่เคยใช้.. ช่วงก่อนกูก็เห็นมึงเดินควงรุ่นน้องคนสวยอยู่นี่ ไม่เคยทำกันเหรอ?" "เลิกกันไปแล้วล่ะ.. แล้วก็ยังไม่ทันได้ทำอะไรกันเลยด้วย" "เอ้า ทำไมล่ะ" "กูคง...... ไม่ได้ชอบน้องเค้าจริงๆ มั้ง" คำพูดของศรัณย์แฝงไปด้วยความหมายที่ริสาเข้าใจในทันทีว่าสื่อถึงอะไร เธอพยายามเม้มปากห้ามตัวเองไม่ให้ยิ้มแล้วขยับเข้าไปใกล้ๆ นั่งคุกเข่าตรงหว่างขา เงยหน้าขึ้นไปเห็นเขาจ้องมองกลับมาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยอารมณ์ยิ่งทำให้ใจสั่น เธอเลยต้องหาเปลี่ยนเรื่องก่อนที่จะลุกลามจนคุมไม่ไหว "งั้นนน มึงก็ยังซิงอยู่อะดิ.. ฮ่าๆ ผู้ชายอะไรวะ นี่ปีสี่แล้วนะรัน จบไปจะยิ่งหาโอกาสยากแล้วนะ" เธอพูดทำหัวเราะกลบเกลื่อนพร้อมกับแกะกล่องถุงยางหยิบออกมาเตรียมพร้อม "สาวซิงอย่างมึงว่ากูได้ด้วยเหรอ?" "เงียบ!" "ครับ..." ริสาฉีกซองถุงยางเอาของข้างในออกมามองสลับกับเอ็นยาวของเพื่อนที่ชี้หน้าอยู่ด้วยความตื่นเต้น พูดคุยกับเขาเรื่องวิธีการสวมใส่สักพักก็กลั้นใจเอาห่วงวงแหวนไปแปะตรงส่วนหัวแล้วใช้นิ้วรูดให้มันห่อคลุมถึงรอยหยัก สัมผัสจากมือนุ่มนิ่มของริสาทำให้ศรัณย์ถึงกับสูดปากครางยาว "ซี้ดดด.. ริสา.." "อยู่นิ่งๆ สิ.. ยะ-อย่ากระดกแบบนั้น มันใส่ไม่ถนัดนะ" "ก็จับไว้นิ่งๆ สิ.. แล้วรูดลงไปให้สุดเลย" "บะ-แบบนี้เหรอ.." "อืม.. แบบนั้นแหละ" "ทำไมตัวสั่นแบบนี้ล่ะรัน.. กูทำอะไรผิดรึเปล่า" "เปล่าๆ แค่ตื่นเต้นน่ะ.. อืมมม.. มือของสามัน.. อุ่นจัง" ริสากลับมาได้สติอีกครั้งและรู้สึกตัวว่าตอนนี้เผลอกำแท่งเนื้อที่ห่อถุงยางไว้แน่นเต็มมือ เธอตกใจจะปล่อยมือออกแต่ก็โดนเขาจับมือห้ามเอาไว้ กำมือเธอให้จับมันแน่นๆ แล้วเริ่มชักไปพร้อมกัน "อย่าเพิ่งไปไหนนะสา" "รัน..." "อูยสส.. ช่วยกูที.. ขอร้องล่ะ" มือที่จับกันช่วยสาวลำเอ็นเร็วขึ้นเรื่อยๆ แท่งเอ็นร้อนๆ ที่แข็งเต็มมือบวกกับเสียงหอบหายใจลามกของศรัณย์ทำให้ริสาคิดอะไรไม่ออก แววตาที่เต็มไปด้วยความเสน่หาของเขาทำให้เธออยากจะสนองตอบ ริสาเริ่มเป็นฝ่ายขยับมือชักเองจนเขาต้องปล่อยมือออกไปแล้วยืนนิ่งก้มมองดูภาพที่เขาเคยได้แต่นึกฝันมาตลอดหลายปี "ให้ช่วยแบบนี้เหรอ.. กูทำถูกไหมอ่า" "มันดีมากๆ.. ซี้ดดด.. สาาา.. มึงไม่รู้หรอก ว่ากูแอบเก็บมึงเอาไปฝันแบบนี้มานานแค่ไหน" "ไม่ต้องทำเป็นพูดดี คงไม่ใช่แค่ฝันหรอกจริงมั้ย?" ริสามองเขาแล้วยิ้มกัดปากแบบรู้ทันเขาเลยต้องสารภาพ "กูคิดถึงมึง.. แล้วชักจนแตกมาเป็นปีๆ แล้วนะสา.. ซี้ดดด" "จริงเหรอ.. งั้นวันนี้ไม่ต้องคิดเองแล้วนะ มีตัวจริงมาช่วยชักให้แบบนี้.. ดีกว่าที่คิดรึเปล่า" สีหน้าที่บิดเบี้ยวแต่ยังพยายามสู้ตาจ้องมองกันของศรัณย์ทำให้ริสาเตลิด เธอขมวดคิ้วหายใจหอบตามจังหวะการสูดปากของเขาด้วยความลืมตัว สาวมือชักเร็วขึ้น ขยับหน้าสวยเข้าไปข้างใต้ลำเอ็นเหมือนที่เคยทำตอนถ่ายรูปคราวก่อน เคลื่อนหน้าเข้าใกล้ทั้งลำอ้าปากพ่นลมหายใจอุ่นๆ เข้ารดจนศรัณย์ขนเสียวลุกเกรียว "ดีกว่ามากๆ.. ซี้ดดด อีกนิดเดียว.. ขอร้อง.. อูยสส.. อย่าหยุดนะสา" "แล้วในฝันของมึง.. อยากเห็นกูทำแบบนี้ด้วยรึเปล่า.. อ่าาา" ริสาอ้าปากกว้างแลบลิ้นยื่นออกไปทาบใต้หัวมนทู่ที่โผล่ล้นออกมาจากกำมือ ความร้อนจากลิ้นทำให้ศรัณย์สะดุ้งเสียววาบอารมณ์พุ่งแตะจุดสุดยอดในทันที "โอ้ย! สา.. ซี้ดดด.. แตกแล้.. อ้าไว้.. อย่.. ไปไหน.. อื้ออ.. อื้ออ.." เขาถึงกับพูดไม่เป็นคำขยับเอวส่งให้หัวบานบดกับลิ้นเพื่อน ฉีดน้ำรักอัดเข้าเต็มถุงยาง ริสาพอรู้สึกได้ว่าท่อนเนื้อมันเริ่มกระตุกในมือก็ช่วยเร่งสาวชักรีดน้ำให้เพื่อนอีกเรื่อยๆ หัวมนที่วางบดอยู่บนลิ้นดิ้นตุบๆ พ่นน้ำออกมาจนถุงยางโป่งพอง เธอจับลำเอ็นปัดไปมาให้ส่วนหัวมันบดกับลิ้นจนเปียก ศรัณย์หยัดน้ำออกอย่างมีความสุขจนจบ ก้มมองดูถุงยางที่มีน้ำท่วมอยู่ด้านในเหมือนลูกโป่งเล็กๆ วางอยู่บนลิ้นสาวในฝัน เขาอดไม่ได้เลยเอื้อมมือไปลูบหน้าสวยของริสาที่ยังจ้องตากับเขาอยู่ด้วยความหลงใหล นั่นเลยทำให้เธอกลับมาได้สติอีกครั้งรีบปล่อยมือแล้วถอยตัวออกไปหันมองทางอื่น "เสร็จแล้วเหรอ..." "อะ-อืม..." "งั้นก็.. ถอดถุงมาสิ มัดไว้ให้ด้วยนะ" "อืม.. ซี้ดดด.. น้ำมัน.. เยอะหน่อยนะ" เขาค่อยๆ ดึงถุงยางออกจากเอ็นยาวที่ยังไม่อ่อนตัว พยายามดึงมันออกแบบไม่ให้น้ำข้างในมันเลอะแล้วมัดขอดเอาไว้ ก่อนจะหย่อนมันลงในซองพลาสติกใสที่ริสาเตรียมออกมาเปิดอ้ารอรับ เธอรูดซิปปิดถุงแล้วยกขึ้นมามองด้วยรอยยิ้ม เก็บมันใส่กระเป๋าแล้วลุกขึ้นยืน คว้าเสื้อยืดของตัวเองกำลังจะสวมมันตามเดิมแต่ก็เหลือบไปเห็นศรัณย์ยังยืนนิ่งอยู่แบบนั้น และที่สำคัญคือ... "รัน...... ทำไมมันยังแข็งอยู่ล่ะ" "อะ-อืม.. ก็มัน..." เขายกมือขึ้นลูบหน้าทำขยับแว่นตาพยายามปกปิดความเขินอาย "อย่าบอกนะว่ายังมีอารมณ์อยู่" "มึงอย่าเพิ่งไปได้ไหม.. อยู่กับกูอีกนิดนะ" เขาไม่พูดเปล่า แต่กำแท่งเอ็นที่ยังแข็งตัวเต็มที่รูดชักมันอีกครั้ง สายตาของศรัณย์ที่จ้องมองด้วยความวิงวอนทำให้ริสารู้ว่าเขาต้องการมากกว่านี้ และขืนถ้าเธอยังอยู่ต่อก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ซึ่งเธอยังไม่อยากให้ความสัมพันธ์ที่เป็นอยู่ต้องเปลี่ยนไป เธอเลยไม่ยอมพูดตอบอะไรทั้งนั้น หันหน้ากลับไปทางประตูแล้วสวมเสื้อกลับเหมือนเดิม "มึงเห็นกูเป็นอะไรวะสา.. ที่ผ่านมากูยังทำอะไรไม่มากพออีกรึไง?" "........." คำพูดของเขาทำให้เธอต้องหยุดคิด "มึงบอกไม่ให้กูพูดเรื่องขอเป็นแฟนอีก.. กูก็ยอม.. บอกให้เป็นเพื่อนกันไปเรื่อยๆ.. กูก็ทำใจแล้ว.. แต่นี่มึงมาทำให้กูหวั่นไหวอีกทำไม เรื่องพวกนี้คือสิ่งที่เพื่อนมันทำกันเหรอ" "ก็เพราะเป็นมึงไงกูถึงขอให้ทำแบบนี้ได้ ไม่เข้าใจรึไง!" "ก็เออสิ ถึงขนาดนี้ใครจะเข้าใจวะ" บรรยากาศเงียบลงอีกครั้ง ริสานิ่งคิดสักพักก่อนจะเริ่มพูดใหม่ "ไปล้างสิ" "ห๊ะ?..." "ถ้าอยากนักกูจะอยู่ช่วยมึงอีกนิดก็ได้ แต่ห้ามพูดเรื่องขอเป็นแฟนอีก.. เข้าใจมั้ย?"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more