เมื่อรักเกินพอแล้ว

มันจบแล้วจริง…8/2

หนึ่งสัปดาห์ต่อมาเกรดเฉลี่ยภาคเรียนสุดท้ายออก อติกานต์เข้าระบบดูผ่านโทรศัพท์มือถือ แม้จะมีความมั่นใจกับการสอบและคะแนนเก็บระหว่างเรียนแต่เธอก็ยังตื่นเต้น

พริบตาหน้าจอก็ปรากฏรายวิชาและเกรดที่ได้ อติกานต์นั่งจ้องหน้าจอนิ่งนานอย่างไม่อยากเชื่อสายตา เธอรีเฟรชหน้าจอซ้ำ ๆ เผื่อเกรดในบางวิชาที่ไม่เหมือนเพื่อนจะเปลี่ยนแต่แล้วมันก็ยังเป็นเกรดเดิมคือ ‘ซี’

“ไม่จริง เป็นไปไม่ได้”

เจ้าตัวพึมพำกับตัวเอง แม้หากในรายวิชาของอาจารย์ลัลนาเธอจะไม่ได้เกรดเอ แต่เธอมั่นใจว่างานที่เธอส่งระหว่างคาบเรียนหรือแม้แต่การสอบที่ผ่านมาเธอก็ทำได้ดี ไม่น่าจะตกลงมาถึงเกรดซีได้

ถ้าหากเธอได้เกรดซีในรายวิชาใดวิชาหนึ่ง นั่นจะส่งผลต่อทุนเรียนต่อต่างประเทศของเธอ แม้จะยังคงได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่งแต่ก็มีระดับผลการเรียนที่เป็นจุดด่างในใบทรานสคริปต์

อติกานต์นั่งร้องไห้คนเดียวไม่นานเพื่อนอีกสองคนก็โทร.มาคุยเรื่องเกรด

“เอยเป็นไงบ้าง สี่จุดศูนย์ศูนย์อีกใช่มั้ย”

จินนี่ถามด้วยน้ำเสียงยินดี คิดไว้อยู่แล้วว่าเพื่อนคนเก่งของเธอต้องทำได้ หากแต่อติกานต์นิ่งไปนานจนอีกฝ่ายเริ่มรู้สึกแปลกใจ

“ว่าไงเอย” ครั้นได้ยินเสียงสะอื้น จินนี่ก็ซักต่อ “มีอะไรรึเปล่าเอย ทำไม ทำไมเหมือนร้องไห้เลย หรือว่าไม่ได้เอทุกวิชา ก็ไม่เป็นไรหรอกน่า”

“วิชาของอาจารย์ลัลนา จินนี่ได้เกรดอะไรเหรอ”

“เราได้เอไอซ์ก็ได้เอ เพราะวิชาของอาจารย์ส่วนมากมันเป็นข้อสอบอัตนัยนี่ ทำไมเหรอเอย เอยได้เกรดอะไร”

อติกานต์สะอื้นแรงขึ้น เธอมั่นใจว่าเธอต้องถูกผู้หญิงคนนั้นกลั่นแกล้งแน่

“เราได้ซี ฮึก…เราได้ซีเลยนะ”

“ฮะ!? ซีเลยเหรอ เป็นไปได้ไง”

จินนี่ถึงกับเสียงดังตกใจ ไม่เชื่อว่าเพื่อนที่เรียนเก่งที่สุดของเธอจะได้เกรดซีกับวิชาที่เป็นข้อสอบท่องจำทฤษฎีและนำมาประยุกต์ ข้อสอบที่เป็นอัตนัยของอาจารย์ลัลนาหากตอบถูกในใจความสำคัญมันก็ต้องได้คะแนนแน่ ๆ สิ มันไม่มีผิดมีถูกตายตัวนี่นา

“เราไม่รู้ เราดูหลายรอบแล้ว”

“ไม่ได้ แบบนี้เราไปร้องต่อคณบดีได้นะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราไปหา เผื่อเจออาจารย์ลัลนาจะได้คุยกับแก ถ้ายังให้คำตอบไม่ได้ก็ไปยื่นคำร้องขอดูข้อสอบกัน ขนาดเราเขียนคำตอบไม่เยอะยังได้เอ เราไม่เชื่อหรอกว่าเอยจะทำได้แย่ อาจารย์เขาไม่ชอบอะไรเอยขนาดนั้นเลยเหรอ”

อติกานต์ถอนสะอื้นดังพลางพยักหน้า เธอไม่เชื่อว่าตัวเองจะทำได้แย่ขนาดนั้น ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่กลั่นแกล้งเธอ พอร้องไห้หนักขึ้นหญิงสาวก็รู้สึกอยากอาเจียนขึ้นมาจนต้องวิ่งเข้าห้องน้ำ หากคราวนี้อาการหนักกว่าเดิมเพราะมีอาการวิงเวียนเกิดขึ้นด้วย พอกลับขึ้นมาบนเตียงจู่ ๆ เธอก็รู้สึกใจเต้นรัวด้วยความกลัวว่าจะมีเรื่องผิดพลาดที่ไม่อยากให้เกิด เกิดขึ้น

วันต่อมาอติกานต์กับเพื่อนสนิทที่ชื่อจินนี่ก็ขึ้นไปหาคณบดีประจำภาค เล่าเรื่องให้เจ้าหน้าที่ที่รับเรื่องฟัง เจ้าหน้าที่ก็ให้คำตอบมาว่าต้องติดต่อกับอาจารย์ผู้สอนโดยตรง คนอื่นไม่สามารถก้าวก่ายในส่วนนี้ได้ และตอนนี้อาจารย์ลัลนาไม่ได้เข้ามาที่มหาวิทยาลัยยังไงจะส่งเรื่องต่อคณบดีให้

ส่งคำร้องต่อคณบดีและอธิการบดีแล้วอติกานต์ก็นั่งคุยกับเพื่อนอีกไม่นาน จินนี่ปลอบใจเพื่อนสาวก่อนจะแยกย้ายกันกลับ อติกานต์จึงตัดสินใจซื้อที่ทดสอบการตั้งครรภ์ไปตรวจที่ห้อง

มือสั่น ๆ จับที่ตรวจครรภ์สองอันที่ใช้ทดสอบแล้วขึ้นดู ผลออกมาชัดเจนเหมือนกันทั้งสองอันคือเธอกำลัง ตั้งครรภ์!!!

นั่นหมายความว่า ถึงจะได้เกรดเอทุกวิชา แต่เรื่องที่เกิดขึ้นกับร่างกายเธอตอนนี้ก็ตัดสินแล้วว่า ถึงอย่างไรก็ไม่สามารถได้รับทุนการศึกษาไปเรียนต่อที่ต่างประเทศอยู่ดี

แล้วจะทำอย่างไรต่อไป

ผ่านไปหลายชั่วโมงที่อติกานต์นอนจมน้ำตาอยู่ในห้องมืด ๆ จนร่างกายประท้วงว่าตอนนี้ต้องหาสิ่งที่มีประโยชน์ให้กับร่างกายที่เหนื่อยล้าร่างบางจึงได้ประคองตัวเองให้ลุกขึ้นมา เปิดไฟ มองดูเวลา...สองทุ่มกว่าแล้ว

ลุกเดินไปส่องกระจกยังมีอาการซวนเซ ใบหน้าขาวเผือดซีดไร้สีสันหนำซ้ำดวงตายังแดงช้ำจากการร้องไห้ มือเรียวค่อย ๆ ยกขึ้นมากุมท้องลูบไล้แผ่วเบาแววในดวงตาเริ่มแปรเปลี่ยน เธอท้องในตอนที่ตัดขาดจากเขาแล้ว จะหวนกลับเข้าไปในชีวิตเขาอีกเหรอ อติกานต์จ้องหน้าถามคนในกระจก ก่อนจะเห็นคนในกระจกส่ายหน้าไปมา แล้วยิ้มให้

ไม่หรอก ชีวิตเธอผ่านช่วงที่โหดร้ายมาแล้วยังลุกยืนขึ้นมาได้ เด็กคนนี้เกิดมาเพื่อเป็นแรงขับเคลื่อนให้เธอสู้ต่อไปในวันข้างหน้า ไม่ใช่ยอมแพ้ ลูกของเธอ เธอจะเลี้ยงด้วยตัวเอง ต้องทำให้ได้

อติกานต์ไม่ฟูมฟาย เธอร้องไห้มามากพอแล้ว เรื่องเกรดอะไรนั่นถึงเธอจะไม่ได้รับความยุติธรรมก็ช่างมันเถอะ ถ้าจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงก็คงไม่แปลกใจอะไร เพราะคนพวกนั้นมีพวกพ้องที่พร้อมช่วย ส่วนเธอสู้อย่างไรก็มีแต่จะหมดแรงเปล่า ๆ เพราะตัวคนเดียว ตอนนี้สิ่งที่เธอต้องให้ความสำคัญมาเป็นอันดับแรกคือเรื่องลูก

อติกานต์กลับมานั่งเปิดหน้าจอโทรศัพท์ดูอีกครั้ง เธออยากจะดูหน้าผู้หญิงที่เรียกตัวเองว่าอาจารย์ เกิดในตระกูลดี แต่กลับใช้วิธีเลว ๆ กับนักศึกษาคนหนึ่ง พอเปิดเข้าไปดูหน้าอินสตาแกรมของลัลนา รูปล่าสุดที่เธอเพิ่งอัปเดตคือ รูปคู่ของตัวเองกับต่อตระกูล ฉากหลังเป็นวิวท้องฟ้ายามค่ำคืน ลัลนาแท็กอินสตาแกรมของแฟนหนุ่มที่เพิ่งเล่น ปลายนิ้วจึงกดเข้าไปดู

แม้เพิ่งสมัครได้ไม่นานแต่ต่อตระกูลก็มีคนกดติดตามเขาหลักหลายพันและเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เขามีรูปที่ลงรูปเดียว คือรูปท้องฟ้าตอนกลางคืนที่ปราศจากแสงดวงดาว คงเป็นวิวเดียวที่อยู่กับลัลนา

อติกานต์สูดลมหายใจเข้าลึก ยิ้มหยันให้กับคนทั้งสองคน

ขอให้ความรักครั้งนี้มีแต่ความ...

ฉิบหาย!

^

^

^

***อ่านถึงตรงนี้นักอ่านคงประเมินได้แล้วว่าจะไปต่อหรือพอแค่นี้ มนสิไม่รู้ว่าสูตรสำเร็จนิยายของนักอ่านเป็นแบบไหนบ้าง เรื่องที่นางเอกเก่ง แล้วแกร่งกลับมา พระเอกก็ตามง้อสุดท้ายคืนดีกันก็มีนักเขียนนิยายแนวนี้อยู่นะคะ มันก็เป็นสูตรของคนนั้น ส่วนของมนสิอยากเขียนสูตรแบบนี้ค่ะ

นักอ่านที่ไม่ชอบสูตรนี้ก็ไม่อยากให้ฝืนต่อคาดว่า ข้างหน้าจะมีเนื้อหาที่ทำให้นักอ่านไม่มีความสนุกในการอ่านแน่นอนค่ะ ไม่ได้ประชดประชันใด ๆ แค่ไม่อยากให้นักอ่านที่ไม่ชอบมาเสียเวลาเพียงไม่กี่วินาทีก็ตามกับเรื่องนี้เท่านั้นค่ะ

อีกข้อ ย้ำอีกครั้งยังไงพระเอกก็ไม่เปลี่ยนคนค่ะ

อัปจบตอน หายไปปั่นจริง ๆ ละ ฮ่า ๆ

ยังต้องการกำลังใจจากนักอ่านที่รอเสมอนะคะ ทักทายเข้ามาได้จ้า