ไม่ได้ผิด…5/3
1059 Words
“แฟนเค้าซื้อให้ค่ะอาจารย์”
คำว่า ‘แฟน’ ที่เพื่อนของเธอพูดออกมาทำให้อาจารย์สาวหน้าตึงขึ้นทันที ก่อนจะรีบปรับอารมณ์ไม่ให้ใครเห็นสีหน้าที่ไม่อยากให้เห็น
“ขอจับดูหน่อยได้มั้ยจ๊ะ”
“ได้ค่ะอาจารย์”
อติกานต์เต็มใจยกกระเป๋าขึ้นมาวางบนโต๊ะเพื่อให้อาจารย์ดูพวงกุญแจใกล้ ๆ มือเรียวขาวของลัลนาสัมผัสตุ๊กตาที่ทำจากพลาสติกธรรมดา ดูไม่มีคุณค่าอะไร ก่อนจะพลิกดูที่ปลายเท้า หากเป็นตัวที่เธอทำให้ต่อตระกูลละก็ มันจะมีจุดที่สีไม่สม่ำเสมอ ซึ่งเมื่อพลิกดูแล้วก็...
“คล้าย ๆ กับของอาจารย์เลยค่ะ แต่ของหนูเป็นสีฟ้า”
เสียงหวานพูด ขณะที่คนดูรีบปล่อยมือพร้อมเก็บงำความรู้สึก
“จ้ะ”
ลัลนาหมุนตัวเดินกลับไปที่โต๊ะอาจารย์ ออดส่งสัญญาณว่าหมดคาบเรียนอาจารย์สาวก็พูดใส่ไมโครโฟนว่า
“ใบงานนำมาส่งอาจารย์คาบหน้านะคะ แล้วเจอกันค่ะ”
นักศึกษาสวัสดีอาจารย์จากนั้นก็ทยอยกันลุกออกจากห้อง อติกานต์เสนอเข้าไปช่วยถือของให้เช่นเคย หากครั้งนี้เธอถูกปฏิเสธกลับมา
“ไม่เป็นไร อาจารย์ถือเองได้ เธอรีบไปเรียนวิชาอื่นเถอะ”
ลัลนานั่งตัวสั่นอยู่ในห้องเดิมยังไม่เดินออกไปไหน พยายามระงับสติอารมณ์กับเรื่องที่เกิดขึ้นให้ได้ ไม่โวยวาย หากเธอทำอะไรอย่างไร้สติขึ้นมาละก็ผลเสียทุกอย่างจะตกอยู่ที่ตัวเธอ เรื่องนี้เธอทราบดี
แล้วเด็กไซด์ไลน์นั่นเอาตุ๊กตาตัวนั้นที่เธอทำให้ต่อตระกูลมาได้อย่างไร
แสดงว่าอยู่ด้วยกันเหรอ
ลัลนาโทรศัพท์หาคนที่ชักนำให้เธอรู้จักกับผู้ชายคนนี้ และเป็นคนที่รู้เรื่องเขาดีที่สุด
{น้องนาอย่าให้ค่ากับอีเด็กไซด์ไลน์นั่นเลยค่ะ ตาต่อยืนยันกับพี่ว่าเมื่อไหร่ที่มันเรียนจบ ก็จะจบกับมันด้วย}
“นานาสงสัยว่าคุณต่อไปหามันบ่อยแค่ไหน หรือว่าอยู่ด้วยกันคะ”
สายน้ำผึ้งตาโต กลัวว่าถ้าลัลนารู้ว่าน้องชายหลงเด็กไซด์ไลน์ถึงขนาดให้มาอยู่ที่คอนโดด้วยจะรับไม่ได้ จึงช่วยแก้ตัวแทน
{ไม่ใช่นะคะไม่ใช่ ตาต่อไม่เอามันมาไว้ที่คอนโดหรอกค่ะ ก็อาจจะมีแวะไปหาบ้างเป็นบางครั้ง}
“แล้วทำไมเด็กนั่นมีตุ๊กตาหมีที่นานาทำให้พี่ต่อตอนไปคาเฟด้วยกัน”
{เอ่อ เรื่องนี้พี่ก็ไม่แน่ใจนะคะ แต่พี่ว่ามันอาจจะเห็นแล้วขโมยมาก็ได้มั้งคะ}
“แน่ใจเหรอคะพี่ผึ้ง”
{แน่ค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ เดี๋ยวเรื่องอีเด็กนั่นพี่จะจัดการเองค่ะ}
ทั้งสองวางสายจากกัน สายน้ำผึ้งก็ร้อนรนกับเรื่องนี้เพราะเกลียดนางบำเรอของน้องชายเป็นทุน จึงเดินไปหาต่อตระกูลที่ห้องทำงาน เปิดประตูเข้าไปโดยไม่ฟังเสียงห้ามของเลขาฯ เลย
“ตาต่อ พี่มีเรื่องจะคุยด้วย”
ผู้บริหารหญิงเอ่ยเสียงดุ ต่อตระกูลที่ก้มหน้าทำงานอยู่พยักหน้าให้กับเลขาฯ ที่ยืนอยู่เบื้องหลังให้ออกไปได้ เมื่อประตูห้องทำงานปิดลงสายน้ำผึ้งก็เดินชักสีหน้าเข้ามาหาน้องชาย
“ถึงเวลาที่ต้องเขี่ยนางบำเรอที่แกเลี้ยงไว้ออกไปได้แล้วนะ ถ้าแกไม่อยากเสียผู้หญิงดี ๆ อย่างน้องนานาไป แล้วที่ควงกันไปไหนต่อไหนอย่าให้มันมากนัก เดี๋ยวนี้คนมันมีกล้องถ่ายรูปกันหมด ปิดไว้ไม่มิดหรอก”
น้องชายขมวดคิ้ว มองหน้าพี่สาว
“พี่ให้คนคอยตามผมเหรอ ถึงรู้ว่าผมไปไหนมาไหนกับใคร”
“หึ ถึงฉันไม่ให้คนตาม คิดเหรอว่าจะไม่มีคนรู้จักแก เพื่อนฉันก็รู้จักแกหลายคน ทำไมจะไม่มีคนเห็นแล้วนำมาบอกฉัน”
ชายหนุ่มส่ายหน้า ถอนหายใจอย่างหัวเสีย พี่สาวยุ่งเรื่องส่วนตัวของเขามากไป
“แกต้องเลิกกับเด็กนั่นให้เร็วที่สุด เลิกเดี๋ยวนี้ได้ยิ่งดี ผู้หญิงเราเซนส์แรงขนาดไหนแกไม่รู้หรอก อย่าให้ผู้หญิงที่ไม่มีคุณค่ามาทำให้ต้องเสียผู้หญิงดี ๆ ไป ถ้ามองภาพไม่ออก ก็ย้อนนึกถึงวันที่แม่ตาย นึกถึงวันที่ฉันต้องหย่า...”
ประโยคสุดท้ายน้ำเสียงของสายน้ำผึ้งเต็มไปด้วยความเคียดแค้น หญิงสาวเคยผ่านพิธีการแต่งงานมาแล้วกับอดีตสามี ก่อนจะจดทะเบียนหย่ากันเมื่อหนึ่งปีก่อนสาเหตุหลักที่เธอเชื่อมาตลอดก็เพราะสามีไปติดเด็กไซด์ไลน์ นอกจากการที่ตนเองเป็นเนื้องอกในมดลูกแล้วคุณหมอต้องทำการผ่าตัด เป็นเหตุให้มีลูกไม่ได้ สามีจึงทำตัวห่างเหินไปเรื่อย ๆ สุดท้ายก็มารู้ว่าเขาเลี้ยงผู้หญิงไว้
“ผมจัดการเอง พี่ไม่ต้องมายุ่งกับเรื่องนี้ ผมพูดคำไหนคำนั้นอยู่แล้ว”
“แล้วจะจัดการให้มันเร็วกว่านี้ไม่ได้เหรอ แกจะยื้อเวลาไว้ทำไม โยนเงินให้มันก้อนหนึ่งแล้วก็เฉดหัวมันไปให้พ้นสิ”
“พี่ออกไปก่อนเถอะ ผมจะทำงาน เชิญ”
ต่อตระกูลไม่อยากจะคุยเรื่องนี้ เขารู้ตัวว่าจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร ไม่ต้องให้พี่สาวเข้ามายุ่ง
“จำไว้ถ้าแกจัดการไม่ได้ ฉันจะจัดการให้แกเองนะตาต่อ”
“ผมจัดการได้แน่”
สองพี่น้องมองตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร สายน้ำผึ้งพยักหน้าให้กับน้องชาย หากก็ทิ้งคำพูดสุดท้ายก่อนจะเดินออกไป
“ให้มันจริงเถอะ”
^
^
^
***ใครอยากทำลายต่อตัวนี้บ้าง จัดการเลยค่ะ อิอิ โปรดติดตามตอนต่อไปน้า ขอบคุณค่า
ฝาก ebook เรื่องเก่าของมนสิด้วยนะคะ แนวดราม่ามีเด็ก หรือนะเป็นแนวหลัวแห่งชาติมนสิก็ทีน้า อย่าง คุณโลก กับพี่ทีค คุณปราบดา และเรื่องของ ผศ...ผัวนักศึกษา อย่างเสียโต้งค่า เลือกที่ ebook ได้เลย
รักนักอ่านนะคะ ขอบคุณที่ติดตามกันมา
- Writer
