บทที่ 9 งานวันเกิด

1392 Words

ฟ้าใสเดินออกมาได้ไม่ไกลนัก เธอกลับหาโทรศัพท์มือถือตัวเองไม่เจอ นึกได้คงตกอยู่ที่ล็อบบี้ตรงโซฟาที่นั่งเมื่อครู่ เธอจึงรีบเดินย้อนกลับไปทันที ตึก ตึก ตึก สองเท้าเล็กเดินมาถึงบริเวณล็อบบี้ตรงข้างหลังชายหนุ่มก็ต้องหยุดชะงัก เพราะได้ยินคำพูดของซีเจย์ที่กำลังพูดคุยอยู่กับน้องสาวของเธอ “มีแล้ว” เธอที่ได้ยินทำพูดของเขาว่ามีแฟนแล้ว ไม่รู้ทำไมกลับรู้สึกแปลกๆ ความรู้สึกเจ็บจี๊ดตรงอกข้างซ้ายแบบนี้ เหมือนครั้งก่อนตอนที่เขาหายไปไม่มีผิด “เออ..ขอโทษนะคะ พอดีฟ้าลืมมือถือ” ฉันเอ่ยขึ้นขณะที่ยืนอยู่ข้างหลังของเขา ทำให้ซีเจย์หันหน้ามามองทางฉันทันที ฉันรีบหลบสายตาก่อนที่จะเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือ ขณะที่ฉันกำลังก้มหยิบมือถือนั้น พราวฟ้าก็เอ่ยขึ้น “น่าเสียดายจังเลยค่ะ ใครกันนะที่ได้คุณเป็นแฟน โชคดีเหลือเกิน” คำพูดของน้องสาวทำให้ใจฉันสั่นคลอนไปหมด เมื่อหยิบมือถือเสร็จ ฉันก็รีบเดินออกมาจากตรงนั้นทันที จึงไม่รู้ว่าเขาคุยอะไรกันต่อ ฟู่วว เมื่อเดินออกมาไกลพอสมควร ฉันก็ถอนหายใจออกอย่างหนักหน่วง เขาจะมีแฟนหรือไม่มี มันก็ไม่เกี่ยวกับเธอยัยฟ้า ไม่ต้องคิด ไม่ต้องสงสัยอะไรทั้งนั้น เลิกนึกถึงเขาได้แล้ว ติ๊ง!! เสียงข้อความจากโทรศัพท์มือถือของคนตัวเล็กดังขึ้น จึงทำให้เธอหยุดคิดเรื่องของเขาทันที น้ำมนต์ น้ำมนต์ : ยัยฟ้า วันนี้วันเกิดพี่ดาด้า..ไปมั้ย? ฟ้าใส : อืม..ไปดิ แกมารับได้มั้ย ขี้เกียจขับรถอ่าา น้ำมนต์ : อ่าเค เดี๋ยวฉันไปรับ ฟ้าใส : จัดปุย เมื่อมาถึงคอนโดหรูย่านใจกลางเมือง เธอก็อาบน้ำแต่งตัวรอน้ำมนต์มารับไปงานวันเกิดของพี่ดาด้าพี่สาวของสไปรท์ 21.14 น. ติ๊งต๊อง! ติ๊งต๊อง! “มาไวจัง” ฟ้าใสเอ่ยขึ้น เพราะตอนนี้น้ำมนต์มากดกริ่งหน้าห้องของเธอแล้ว “เสร็จยัง ไปกันเลยมั้ย” น้ำมนต์เอ่ยขึ้น “ป่ะ” พูดจบเธอและน้ำมนต์ก็เดินทางไปงานวันเกิดพี่ดาด้าทันที ระหว่างที่เธอนั่งรถไปงานวันเกิดพี่ดาด้าพี่สาวของสไปรท์นั้น พวกเธอก็พูดคุยกันตลอดทาง “ปีนี้งานวันเกิดพี่ดาด้าจัดที่ไหนเนี่ย! แต่ละปีไม่ซ้ำกันเลย” ฟ้าใสเอ่ยขึ้น “เออ..ฉันลืมบอกแก ปีนี้จัดที่คลับ ที่ซีเจย์…” น้ำมนต์ตอบกลับเธอ แต่ท่าทางดูกังวลเล็กน้อย เพราะงานวันเกิดพี่สาวของสไปรท์ปีนี้ถูกจัดขึ้นที่คลับบาร์โฮสต์ที่ซีเจย์เคยทำงานอยู่ เรื่องของเธอและซีเจย์เมื่อสองเดือนก่อน พวกเพื่อนเธอก็รู้ว่าเธอคุยกับชายหนุ่ม แต่จู่ๆเขาก็หายไป ก็เลยเป็นสาเหตุทำให้ฟ้าใสไม่มาเที่ยวคลับแห่งนี้อีกเลย “อ่ออ ฉันคงไม่เจอเขาที่นี่หรอก เขาไม่ใช่เด็กโฮสต์น่ะ” ฟ้าใสตอบกลับน้ำมนต์ พร้อมกับส่งยิ้มบางๆ คนตัวเล็กก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมเขาต้องแกล้งทำเป็นเด็กโฮสต์ด้วย ทั้งที่เขาเป็นถึงเจ้าของบริษัทเครื่องเพชรรายใหญ่ขนาดนั้น เธอได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ และคิดว่าเขาคงตั้งใจมาหลอกเธอเท่านั้น “แกรู้ได้ยังไง ว่าเขาไม่ใช่เด็กโฮสต์” น้ำมนต์เอ่ยถามเธอ “ฉันเคยเจอเขาข้างนอก แต่ช่างมันเถอะ! ไม่อยากพูดถึงแล้ว” ฟ้าใสเอ่ยขึ้น จึงทำให้น้ำมนต์เลิกถามต่อทันที พอเดินทางมาถึงที่คลับย่านใจกลางเมือง เธอกับน้ำมนต์ก็เดินเข้าไปในงาน คนตัวเล็กแต่งตัวเรียบง่ายแต่ดูสวยหรูมาก เธอสวมใส่ชุดเดรสรัดรูปสีชมพูอ่อน มีเชือกผูกบริเวณคอด้านหลังเส้นเล็กๆ จึงไม่เห็นหน้าอกสักเท่าไหร่แต่กลับดูเซ็กซี่เย้ายวนมาก บวกกลับหน้าตาที่สะสวย ดวงตากลมโต แก้มสีชมพูระเรื่อ ปากกระจับได้รูปสีกุหลาบ ผมยาวลอนสีบลอนด์ทองที่ปล่อยลงมาสละสลวย จึงทำให้เวลาเธอเดินเข้าไปทุกสายตาต่างจดจ้องมอง ตึก! ตึก! ตึก! เมื่อเดินเข้ามากับเจอหนุ่มบาร์โฮสต์จำนวนมาก ไม่แปลกเพราะที่แห่งนี้คือคลับบาร์โฮสต์นี่น่า เธอกับน้ำมนต์เดินตรงเข้าไปหาเจ้าของวันเกิดทันที “สุขสันต์วันเกิดนะคะพี่ดาด้า สวยๆรวยๆขึ้นไปน้าา” ฟ้าใสเอ่ยขึ้นพร้อมยื่นกล่องของขวัญให้พี่ดาด้า “สวยสู้น้องฟ้าไม่ได้เลย ฮ่าฮ่าๆ ขอบใจมากนะ” “…” “อันนี้ของน้ำมนต์ มีความสุขมากๆนะคะ” น้ำมนต์เอ่ยขึ้นพร้อมยื่นกล่องของขวัญให้พี่ดาด้า “ขอบใจจ้ะ ตามสบายกันเลยนะ ถ้ามีอะไรเรียกพี่ได้เลย คลับนี้ของเพื่อนพี่เอง” พี่ดาด้าเอ่ยขึ้นก่อนที่จะเดินไปหาเพื่อนของเขา เพราะเธอเห็นสายตาของเพื่อนตัวเองที่จ้องมาทางเขาจึงคิดว่ามีเรื่องอะไร แต่เปล่าเลยเขาจ้องมองคนตัวเล็กในชุดเดรสสีชมพูต่างหาก หลังจากนั้นเธอและน้ำมนต์ก็เดินไปนั่งโต๊ะที่สไปรท์เพื่อของเธอจองไว้ให้ แต่กับไม่พบคนที่จองเลย “ยังไม่เห็นยัยสไปรท์เลย มาช้าจัง” น้ำมนต์เอ่ยขึ้น ทำให้ฟ้าใสมองไปรอบๆงานก็ไม่เห็นสไปรท์เพื่อนของเธอเลย เพราะตอนนี้ภายในคลับมีเพียงแสงไฟสลัว ไฟจากสปอร์ตไลฟ์จะสาดส่องมาบางครั้งเท่านั้น พวกเธอสองคนดื่มกันไปครู่หนึ่งพอกึ่มๆ สไปรท์ก็เดินเข้ามาพอดี “นั่นไงยัยสไปรท์มาแล้ว” ฟ้าใสเอ่ยขึ้น พร้อมมองไปทางสไปรท์ที่กำลังเดินเข้ามา เธอมองเห็นลางๆเมื่อแสงไฟสาดส่อง “ไปไหนมา ทำไมมาช้าจัง” น้ำมนต์เอ่ยถามสไปรท์ทันทีที่เธอเดินมาถึงที่โต๊ะ “มานานแล้ว แต่ออกไปคุยงานมาอ่ะ มีปัญหานิดหน่อย” สไปรท์เอ่ยขึ้นพร้อมทำหน้ามุ่ย “อ่ะๆ ไม่เครียดนะคะคนสวย” ฟ้าใสยื่นแก้วเหล้าให้สไปรท์ทันทีที่พูดจบ หลังจากนั้นพวกเธอก็ดื่มกันไปครู่ใหญ่ จนตอนนี้ทุกคนเริ่มมืนเมาหนักมาก ทั้งดื่มทั้งเต้น จนคนตัวเล็กรู้สึกเมาจนพยุงร่างกายเต้นต่อไม่ไหว เลยมานั่งฟุบที่โต๊ะก่อน ปล่อยให้เพื่อนเธออีกสองคนเต้นกันต่อ “ไหวมั้ยน้องฟ้า” พี่ดาด้าเห็นเธอนั่งฟุบโต๊ะนานพอสมควร จึงเดินเข้ามาถามคนตัวเล็ก “อื้ออ..พี่ดาด้า” ฟ้าใสเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่มาสะกิดเธอก่อนที่จะเอ่ยชื่อของเขาขึ้น “สภาพไม่น่าไหว ป่ะ!ไปพักก่อน” ดาด้าพูดจบก็โบกมือเรียกเด็กโฮสต์เพื่อมาพยุงคนตัวเล็กขึ้นไปพักด้านบน คลับนี้เป็นคลับใหญ่ จะมีห้องพักอยู่ชั้นบน สำหรับลูกค้าVIP ที่มาเที่ยวแล้วเมาจนไม่สามารถขับรถกลับไหว ก็สามารถเปิดห้องนอนพักที่นี่ได้ ตึก! ตึก! ตึก! “จะพาเธอไปไหน” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นทันทีที่เดินมาถึงโต๊ะของคนตัวเล็ก เขายืนมองเธอตั้งแต่ที่เดินเข้ามา เห็นทุกการกระทำของเธอ เขาก็คือซีเจย์เจ้าของคลับแห่งนี้ อีกทั้งยังเป็นเพื่อนของดาด้าอีกด้วย “น้องเขาเมา..กูก็เลยจะให้เด็กพาไปพักด้านบน” ดาด้าได้ตอบกลับซีเจย์ออกไป “เดี๋ยวกูพาไปเอง” ซีเจย์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งอย่างเคย “มึงเนี่ยนะ..มึงรู้จักน้องเขาเหรอ?” ดาด้าเลิกคิ้วสูงถามซีเจย์ เพราะเขาไม่เคยเห็นเพื่อนของตัวเองสนใจผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย “อืม” พูดจบซีเจย์ก็พยุงคนตัวเล็กเดินออกมาเพื่อขึ้นไปยังห้องพักด้านบนทันที ทว่าพยุงเดินไปร่างกายของคนตัวเล็กอ่อนปวกเปียกมาก กว่าจะเดินไปถึงลิฟต์ก็ใช้เวลานานพอสมควร

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more