ฟ้าใสพยายามคิดตามที่เลขาของเธอพูด มันก็จริงที่ดอกไม้ที่เขาส่งมาไม่เคยถึงเธอเลย ดอกไม้สวยๆงามๆ ต้องถูกตัดจนมาแห้งเหี่ยว
“ค่ะ…ฟ้าจะลองคุยดู”
“งั้นรุ้งไปทำงานต่อก่อนนะคะ”
…ฟ้าใสพยักหน้า เลขาของเธอจึงเดินออกจากห้องไปทันที
คนตัวเล็กนั่งนึกคิดอยู่ครู่ใหญ่ เธอกลัวว่าถ้าโทรไป หากเขาไม่ยอมรับสายแบบเมื่อก่อน เธอจะต้องกลับมาจัดการกับความรู้สึกตัวเองใหม่
หลังจากนึกคิดอยู่นาน ฟ้าใสจึงตัดสินใจปลดบล็อกชายหนุ่ม ก่อนที่จะกดโทรออกไปหาเขาทันที
ตึดด ตึดด
“ฮัลโหลครับ…คุณฟ้า” ปลายสายเอ่ยขึ้นทันทีที่กดรับสาย เพราะเขายังบันทึกชื่อของเธอไว้ ทำให้หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นผิดจังหวะ
“พอดีฟ้ามีเรื่องจะคุยด้วยค่ะ คุณสะดวกคุยมั้ยค่ะ”
“คุยเยอะๆ คุยนานๆ ได้เลยผมว่าง” ซีเจย์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์
“ฟ้าอยากให้คุณเลิกส่งดอกไม้มา…ฟ้าไม่ชอบ”
“ไม่ชอบดอกไม้ที่ผมส่งให้”
“เปล่าค่ะ…ไม่ชอบคุณ”
“หึ…” เขาเคล้นหัวเราะในลำคอ
