เล่ห์รัก | EP.6 ภาวนา
1877 Words
ตอนที่ 6
——————————
'เคลย์ตัน วินซ์ คาสเซียส' พี่ชายของคุณแอลลี่
ใช่แล้วเธอเคยเจอเขาครั้งหนึ่งตอนไปหาแอลลี่ที่โรงแรมคาสเซียสเมื่อไม่กี่เดือนก่อน แต่เจอแค่ผ่านๆ มองจากด้านหลังเท่านั้น
"ไรอันกับเขามีเรื่องอะไรกันนะ" เสียงหวานใสเอ่ยพูดคนเดียวเมื่อนึกถึงคนต้นเรื่อง
"พี่มิเกล เอ่อ..คือนีน..."
"ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกนีน เขาแค่เข้าใจผิด"
นีนเก็บคำถามไปเมื่อพี่สาวดูเหมือนไม่อยากให้พูดขึ้นมา ก่อนจะพยักหน้ารับแล้วเอากระเป๋าไปเก็บ ใส่ผ้ากันเปื้อนออกมาช่วยขายของ
แต่เธอก็ยังอดสงสัยไม่ได้ว่าคุณเคลย์ตันจะมายุ่งกับพี่มิเกลทำไม เพราะสองคนนี้ดูไม่มีอะไรที่เหมือนกันหรือนำพามาเจอกันได้เลย คนอ่อนหวาน ขาวบริสุทธิ์อย่างพี่มิเกล กับคนร้ายกาจดิบเถื่อนที่พอจะได้ยินเรื่องราวมาบางอย่างคุณเคลย์ตัน
นีนสลัดความสงสัยเก็บไว้ก่อนจะเดินเข้าไปทักทายและแนะนำดอกไม้ให้กับลูกค้า
"โห วันนี้ขายดอกไม้สดใกล้จะหมดแล้ว ดีจังเนอะพี่มิเกล" นีนเก็บตะกร้าดอกไม้ที่ขายไปหมดแล้วกลับไปไว้หลังร้านเอ่ยพูดเสียงสดใสกับสาวรุ่นพี่
"............"
อามิเกลยืนมองกระถางต้นโคลเวอร์อย่างเหม่อลอยเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง ไร้เสียงตอบรับใดๆ กับนีน
"พี่มิเกล!..."
"อุ๊ย!!..หืม ว่าไงนีน"
เสียงเรียกของนีนทำให้หญิงสาวออกจากภวังค์ความคิด สมองเธอหยุดคิดเรื่องของเคลย์ตันไม่ได้เลย มือบางเผลอแตะริมฝีปากตัวเองเบาๆ เมื่อนึกถึงสัมผัสเมื่อตอนเช้า
จูบแรกของเธอโดนเขาขโมยไปแล้ว....
"โธ่ พี่มิเกล นีนไม่คุยด้วยแล้ว เตรียมตัวไปสอบดีกว่า"
นีนถอดผ้ากันเปื้อนออกพร้อมกับหยิบกระเป๋าของตัวเองมาสะพายไว้ วันนี้เธออยู่ทำงานได้แค่ครึ่งวัน เพราะว่าตอนบ่ายมีสอบและตอนเย็นก็มีวิจัยต่อ ช่วงนี้ค่อนข้างยุ่งนิดหน่อยเพราะใกล้จะปิดเทอมแล้ว
"เดี๋ยวๆ นีน พี่ถามอะไรหน่อยสิ"
"ว่าไงคะ"
"คุณเคลย์ตันเขา..."
หญิงสาวตัดสินใจถามนีนที่ติดตามข่าวสารพวกนั้นบ้าง ผิดกับตัวเธอที่ไม่ค่อยได้สนใจข่าวคราวซุบซิบคนดังอะไรเลย
"เดี๋ยวนีนเล่าให้ฟังเท่าที่ตามข่าวมานะ"
อามิเกลได้ฟังคร่าวๆ จากนีนก็ต้องคิดหนักกว่าเดิม ใบหน้าสวยเกิดความกังวลขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจนจนรุ่นน้องสังเกตเห็น
"ขอบใจจ้ะ เดินทางดีๆ นะนีน"
"ค่าา งั้นนีนไปนะคะ"
"จ้า"
"พี่มิเกล…มีอะไรโทรหานีนได้เลยนะ"
"อื้ม โอเคจ้ะ"
"พี่มิเกล…ไม่ต้องเกรงใจนีนนะ"
"พี่ไม่เป็นไร นีนไม่ต้องห่วงหรอก ไปสอบได้แล้วเดี๋ยวสายเอานะ"
"งั้นก็โอเคค่ะ"
หลังจากนีนเดินออกจากร้านไปก็ยังหันหลังกลับไปมองอามิเกลอยู่เป็นระยะอย่างเป็นห่วงพี่สาว
ชีวิตของรุ่นพี่เธอต้องยุ่งยากเข้าไปอีกขั้นแน่ เพราะคุณเคลย์ตันไม่เคยตามผู้หญิงคนไหนมาก่อนยกเว้นพี่มิเกล
มาหาถึงที่ร้านก็ต้องเรียกว่าตามแล้วล่ะ…
...
กว่าจะหมดวันก็กินพลังงานของหญิงสาวร่างเล็กจนแทบหมดตัว อามิเกลเก็บของต่างๆ และทำความสะอาดจนเสร็จสรรพทุกอย่าง วันนี้เธอปิดร้านเร็วเพราะอยู่ดูแลร้านคนเดียว
หญิงสาวนั่งพักให้หายเหนื่อยอยู่ไม่นานก็นึกขึ้นได้ นำโทรศัพท์มือถือมาค้นหาชื่อชายหนุ่มที่อยู่ในความคิดของเธอทั้งวัน
'ถ้ามันไม่มา เธอต้องชดใช้แทนแล้วล่ะสาวน้อย' คำพูดที่ชายหนุ่มทิ้งท้ายไว้ตอนเช้าก่อนจะเดินออกจากร้านไป
เธอออกจากข่าวซุบซิบล่าสุดของเคลย์ตัน ก่อนจะกดโทรหาเพื่อนนิสัยไม่ดีอีกครั้งเพราะตั้งแต่เมื่อวานก็ยังไม่ติดต่อเธอกลับมา
ไม่รับสายอีกแล้ว ทั้งข้อความออนไลน์ต่างๆ ที่เธอทักไปก็ไม่มีวี่แววตอบกลับ
"ไปไหนของนายนะไรอัน นายกำลังโยนความรับผิดชอบให้ฉันนะ"
หญิงสาวนั่งคิดอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะตัดสินใจโทรหาที่บ้านของไรอัน สักพักก็มีคนรับสาย
"สวัสดีค่ะ เกลนะคะ"
อามิเกลทักทายปลายสายเสียงใสให้เป็นปกติแบบทุกครั้งที่ติดต่อกับครอบครัวของไรอัน
"ว่าไงมิเกลลูก โทรมาซะดึกเชียว มีอะไรหรือเปล่า"
ลุงอดัมหรือพ่อของไรอันกดรับสายทันทีที่เห็นชื่อปรากฏบนหน้าจอมือถือพร้อมกับหันไปส่งซิกกับภรรยาว่ามิเกลโทรมา โซเฟียยิ้มกว้างก่อนจะเดินมาคุยกับอามิเกลด้วยอีกคน
"สวัสดีจ้ะหนูมิเกล สบายดีไหมลูก"
"สวัสดีค่ะป้าโซเฟีย เกลสบายดี คุณลุงคุณป้าสบายดีนะคะ"
"จ้ะลูก ว่าแต่มีอะไรหรือเปล่า ไรอันมันขอให้หนูทำอะไรแผลงๆ อีกหรือเปล่าลูก"
โซเฟียถามด้วยความเป็นห่วงและกังวลใจกลัวว่าลูกชายจะหาเรื่องให้อามิเกลอีก ครั้งที่แล้วให้ปลอมตัวว่าคบกันเพื่อเลิกกับสาวจนผู้หญิงคนนั้นตามไปหาเรื่องมิเกลจนได้
"เอ่อ...ไม่ ไม่มีค่ะคุณป้า ว่าแต่ไรอันกลับบ้านหรือเปล่าคะ พอดีว่ามีของมาส่งไว้แต่เกลติดต่อไม่ได้เลยค่ะ"
หญิงสาวพูดปลดออกไปเพราะยังไม่อยากบอกความจริงเรื่องนี้จนกว่าจะได้เคลียร์กับไรอัน อีกอย่างพวกท่านจะเป็นห่วงเอาได้
โกหกไปน่ะดีแล้วเกล หญิงสาวคิดในใจ
"มันไม่กลับบ้านจะเดือนหนึ่งแล้วเนอะแม่เนอะ" อดัมพูดปรึกษากับโซเฟีย
"ถ้าไรอันกลับมา ป้าจะบอกให้นะลูก" โซเฟีย
"ขอบคุณนะคะคุณลุงคุณป้า"
"ไม่เป็นไรจ้ะ เอ้อมิเกลเปิดร้านดอกไม้แล้วใช่ไหม เป็นยังไงบ้าง งานหนักหรือเปล่า" โซเฟีย
"ค่ะ เกลพึ่งเปิดได้ไม่ถึงอาทิตย์เลย ทำงานสบายมากค่ะ"
"ดีแล้วละ ได้ทำในสิ่งที่เราชอบยังไงก็ไม่เหนื่อย ใช่ไหมแม่" อดัม
"ใช่แล้วพ่อ จริงสิ! ดอกไม้ที่หนูมาปลูกไว้ที่สวนออกดอกสวยมากเลย ไว้ป้าจะถ่ายรูปให้ดูนะ" โซเฟีย
"ได้เลยค่ะคุณป้า คิคิ"
"ดูแลตัวเองดีๆ นะ กลับมาเยี่ยมพวกเราบ้าง ลุงกับป้าคิดถึงนะลูก" อดัม
"คิดถึงเหมือนกันนะคะ คุณลุงคุณป้าดูแลสุขภาพด้วยนะคะเกลเป็นห่วงนะ"
"จ้ะลูก ดึกแล้วพักผ่อนเถอะนะ" โซเฟีย
"ฝันดีนะคะ บ้ายบายค่ะ"
เพราะพวกท่านใจดีกับเธอขนาดนี้ เธอถึงไม่กล้าปฏิเสธคำขอของไรอันสักครั้ง แต่ว่าครั้งนี้มันใจร้ายกับเธอเกินไป
"นายต้องกลับมานะไรอัน" เสียงหวานใสเอ่ยขึ้นแผ่วเบา หลังจากวางสายจากพ่อและแม่ของไรอัน
ครืดด! ครืดด! เสียงสั่นของมือถือดังขึ้น อามิเกลกดเข้าไปดูก็พบว่าเป็นข้อความของแอลลี่
'มิเกล แอลมีลูกค้าที่สนใจการออกแบบของเธอ คนนี้จ่ายหนัก ทุ่มไม่อั้นเลยล่ะ'
'แอลกำลังไปที่ร้านนะ ใกล้ถึงแล้วจ้ะ'
อามิเกลยิ้มกว้างกับข้อความของแอลลี่ ไม่ถึงสิบนาทีแอลลี่ก็มาถึงที่ร้านเรียบร้อยแล้ว
การมาของแอลลี่ทำให้อีกคนที่นั่งอยู่ในรถคันหรูสีแดงเพลิงพ่นลมหายใจออกมาด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะออกรถขับออกไปด้วยความเร็วสูงมุ่งตรงไปที่ผับของตัวเองทันที
ร่างแบบบางสุดเซ็กซี่เดินเข้ามาในร้านหอบหิ้วถุงขนมมากมายเข้ามาเพราะมันเป็นของโปรดของเธอกับพาร์ทเนอร์คนนี้ไงละ
"แอลขอโทษนะที่ไม่ได้มาช่วยดูร้านเลย"
"ไม่เป็นไรเลย หน้าที่ของเกลอยู่แล้วค่ะ"
แอลลี่ลงทุนกับร้านไปมากกว่าเธอและเป็นคนหาคอนเน็คชั่นหรือช่องทางการตลาด ส่วนเธอก็ดูร้านและเป็นคนออกแบบงาน
"แอลว่ารับสมัครคนเพิ่มดีมั้ย หนักไปหรือเปล่าคุยกับแอลได้นะ"
เธอแทบจะไม่ได้ช่วยอะไรด้วยซ้ำนอกจากลงทุนและหาลูกค้าบ้าง หน้าที่ดูระบบร้านทั้งหมดก้ยกให้มิเกลเป็นคนดูแล
"เอิ่ม...ไม่ดีกว่าค่ะคุณแอล สิ้นเปลืองเปล่าๆ อีกอย่างเดี๋ยวนีนก็ใกล้ปิดเทอมแล้วคงได้มาช่วยทุกวันเลย"
"งั้นก็ตามใจมิเกล นี่แอลซื้อเค้กมาฝาก ร้านโปรดของมิเกลเลย คิคิ" จริงๆ ก็เป็นร้านโปรดของเธอด้วยเช่นกัน
"ขอบคุณมากนะคะ ว่าแต่ลูกค้าของคุณแอลต้องการแบบไหนเหรอ" อามิเกลเปิดกล่องเค้กชิ้นโตก่อนจะตักเข้าปากพลางคุยกับแอลลี่ไปด้วย
"เธอเป็นเพื่อนของแอลเอง ชื่อลันตากำลังจะแต่งงานเดือนหน้า ชอบดอกไม้เหมือนกันด้วยนะ แอลเลยเสนอร้านของเราไปแล้วก็ให้เบอร์โทรติดต่อของมิเกลไปแล้วด้วย แหะๆ"
ทางนั้นพึ่งคลอดลูกอาจจะยังวุ่นๆ อยู่ ครั้นถ้าพี่เซนต์ที่เป็นทั้งสามีเพื่อนแล้วก็เป็นเพื่อนสนิทของเคลย์ตันพี่ชายเธอด้วย เขาสามารถจัดการทุกอย่างได้เองอยู่แล้วและรวดเร็วมากด้วย แต่เห็นบอกว่าอยากให้ภรรยามีส่วนร่วมในการจัดงานของตัวเอง แอลลี่จึงเสนอตัวมาช่วยจัดงานครั้งนี้ด้วย และก็ได้พาร์ทเนอร์ไปช่วยอีกแรง
"ดีเลยค่ะ เป็นการออกแบบงานแต่งงานครั้งแรกของเกลเลย คิคิ"
"แอลให้ไปตั้งแต่เมื่อวาน อีกเดี๋ยวก็คงติดต่อมาแล้วล่ะ"
อามิเกลและแอลลี่ทานขนมเค้ก พูดคุยเกี่ยวกับร้านนู้นนั่นนี่จนเวลาล่วงเลยไปกว่าสองชั่วโมงด้วยความเพลิดเพลิน
"โห ดึกแล้ว แอลไปส่งที่บ้านดีกว่านะ" แอลลี่มองนาฬิกาข้อมือของตัวเองก็ตกใจคุยจนลืมเวลาไปเลย ตอนนี้รถเมล์ที่มิเกลใช้เดินทางไปกลับก็หมดแล้วด้วย
"เกลนอนค้างที่นี่ได้นะคะ เอาชุดมาแล้วด้วย"
"ได้ไง ห้องชั้นบนยังไม่เรียบร้อยเลยนะ ยังไงพรุ่งนี้แอลเร่งช่างให้"
"เกลนอนได้จริงๆ ค่ะ คุณแอลไม่ต้องเป็นห่วง" คนนี้นั่นอาจจะไม่พอใจได้ หากมีคนรู้ว่าเธออาศัยอยู่บ้านหลังนั้น
"ก็ได้ๆ เห้อ งั้นแอลกลับก่อนนะ ล็อกประตูหน้าต่างดีๆ นะมิเกล"
"ค่าา ขับรถดีๆ นะคะคุณแอล"
สองสาวโบกมือบ๊ายบายกัน หลังจากแอลลี่ออกจากร้านไปอามิเกลก็จัดการปิดประตูร้านเช็กความเรียบร้อยทั้งหมดก่อนจะขึ้นไปชั้นสามของตึกซึ่งเป็นห้องพักผ่อนและมีห้องนอนอยู่ในตัว
หญิงสาวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า สำรวจหน้าต่างและประตูอีกรอบหนึ่งเพื่อความมั่นใจก่อนจะล้มตัวนอนลงบนเตียงกว้างสีขาว ห่มผ้าห่มที่เธอเตรียมมาด้วยให้ความอบอุ่นแก่ร่างกาย
ร่างอรชรหลับลงด้วยความเหนื่อยล้า ไม่รับรู้การมาของใครคนหนึ่งสักนิดเดียว
- Writer
