โรงพยาบาล N
“หึ โดนจับได้แล้วสินะ” เพลิงกัลป์ถามน้องชายที่นั่งทำงานยิ้ม ๆ ส่วนวายุเงยหน้าขึ้นมองพี่ชายฝาแฝดด้วยสีหน้าครุ่นคิด คำพูดเมื่อวานของว่าที่พ่อตายังก้องในหัวของเขาอยู่เลย
“จริง ๆ แล้วว่าที่พ่อตาของฉันเป็นใครกันนะ”
ถามพี่ชายด้วยสีหน้าจริงจัง ครั้งแรกที่เห็นหน้าของกฤษฎิ์เขาก็รู้สึกได้เลยว่าผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดา เพราะสีหน้าที่ดูนิ่ง ๆ แถมเดาความคิดยากทำเอาเขามองไม่ออกเลยว่าแท้ที่จริงแล้วว่าที่พ่อตาของเขาเป็นคนอย่างไรภายใต้หน้าตาที่หล่อเหลาซ่อนความโหดเหี้ยมไว้มากแค่ไหน
ถ้าเปรียบกฤษฎิ์คือศัตรูตัวฉกาจวายุไม่สามารถเดาทางหรือจับทางได้เลย เพราะกฤษฎิ์นิ่งมากสายตาที่คมดุแถมยังเย็นชาทำเอาเขามองไม่ออกเลยว่ากำลังคิดอะไรอยู่นับว่าเป็นศัตรูที่ล้มได้ยากมากในความรู้สึกของเขา
“มาเฟียตัวพ่อ เจ้าเล่ห์ เหลี่ยมจัด ไม่นิยมทำอะไรที่ผิดกฏหมาย โหดพอตัวแต่โคตรร้าย อ้อ ที่สำคัญรักเมียมาก ใครแตะไม่ได้พ่อฆ่า
