หอมกลิ่นรำเพย(นิยายภาคต่อฉกาของทัพทอง)

Ep12: เขางอกยังไม่รู้ตัว

(เขางอกยังไม่รู้ตัว)

คนที่เห็นม้าตัวงามไม่เพียงแต่ไอ้มิ่งแก้ว ขยับห่างมาอีกสองช่วงตัวรำเพยกำลังยืนตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น ความบังเอิญแท้ๆตอนเธอจะเดินไปบ้านมะเฟืองได้ยินว่ามันกลับมาจากที่ไหนสักแห่ง ด้วยความเป็นเพื่อนกันมานานรำเพยจึงอยากจะไปเยี่ยมเยียนถามไถ่ให้รู้ความกระจ่างตามประสาเพื่อน

เหตุใดจู่ๆมะเฟืองจึงได้หายตัวไปอย่างลึกลับเช่นนั้น ถูกไอ้ดงผัวชั่วมันหลอกไปทิ้งในป่าลึก หรือว่าหนีตามชายชู้ผู้ใดไปอย่างที่นังดอกรักมันกล่าวหา

ทางจะไปบ้านมะเฟืองความจริงต้องไปอีกเส้นทางหนึ่ง เส้นทางบริเวณนี้เป็นทางลัดใกล้กว่าหากก็เปลี่ยวเอาการ รำเพยซึ่งเห็นว่าท้องฟ้ากำลังจะโรยตัวใกล้จะมืดค่ำ เธอจึงอยากรีบไปรีบกลับ เลยหลับหูหลับตาเดินมาเส้นทางนี้

เสียงร้องครวญครางระหว่างชายหญิงยังดังผะแผ่วตามสายลมมาเรื่อยๆ รำเพยกลืนก้อนแข็งลงคอ มีความรู้สึกผิดหวังต่อชายหนุ่มเจ้าของม้าพอสมควร ส่วนฝ่ายหญิงรำเพยก็คิดว่าสายบัวหาใช่สาวน้อยไร้เดียงสาอย่างที่ไอ้พี่ทองก้อนมันเคยพูดใส่หน้าเธอเอาไว้ จากที่เคยเห็นมันชอบส่งสายตาแพรวพราวให้นายบ้านทัพทอง ดีหรอกนายบ้านแกรักฉกามาก อีสายบัวเลยให้ท่าไม่สำเร็จ

เห็นทีชายในหมู่บ้านนี้คงจะมีเพียงไอ้พี่ทองก้อนกระมัง ตามืดบอดสนิท เห็นกงจักรเป็นดอกบัว

“เดี๋ยวก่อนพี่มิ่ง” รำเพยเห็นมิ่งแก้วทำท่าจะเดินเข้าไปหาชายหญิงคู่นั้น เธอเลยรีบสาวเท้ามารั้งลำแขนแกร่งห้ามไว้

“รำเพย!...เอ็งมาได้ยังไง?” มิ่งแก้วเลิกคิ้วถาม สีหน้าดูอึดอัด

“ฉันกำลังจะไปบ้านนังมะเฟืองมัน ว่าจะรีบไปรีบกลับเลยมาทางนี้แทนทางเก่า...” รำเพยตอบคำถาม

“แล้วเอ็งจะเอาอย่างไรกับเรื่องนี้...ไอ้หน้าขาวมันเป็นคนรักเอ็งไม่ใช่หรือไง?...”

“แค่เกือบแต่ยังไม่ใช่...”

“ว่าแต่พี่เถอะ...จะเอาอย่างไรกับผู้หญิงของเกลอพี่?” รำเพยถามกลับบ้าง ความรู้สึกระหว่างเธอกับเสือถึงจะค่อนข้างมาทางดี อาจถึงขั้นสามารถผูกข้อมือกัน ทว่ารำเพยกลับรู้ตัวเองดีเสมอหัวใจเธอยังคงเป็นของผู้ใด

มิ่งแก้วส่ายหน้า ไม่รู้จะตอบยังไง หนนี้ก็ไม่ใช่หนแรกที่เขาเห็นกับตา เคยเกริ่นบอกไอ้เพื่อนเกลอ มันยังทำท่าจะด่าเขากลับด้วยซ้ำ ไปใส่ร้ายผู้หญิงดีๆอย่างสายบัวเพียงเพราะเขาสนิทสนมกับรำเพย

“พรุ่งนี้ก็จะผูกข้อมือกันแล้วพี่ไม่อยากขัดความสุขของเพื่อน ไอ้ทองก้อนมันคงรักสายบัวมากถึงได้อยากจะผูกข้อมือ ส่วนเรื่องนี้คงต้องปล่อยเลยตามเลยกระมัง ไม่แน่หรอกถ้าพี่บอกไป ไอ้ทองก้อนมันอาจไม่เชื่อ...”

อย่างที่ว่าในสายตาทองก้อน สายบัวคือสาวงามเพียบพร้อม คงยากจะเชื่อเรื่องสายบัวทำตัวหยำฉ่าเที่ยวนอนกับชายอื่นไปทั่ว

รำเพยมีสีหน้าสลดลงเพียงชั่วแวบเดียว หญิงสาวก็พยักหน้าเห็นด้วย

“ฉันไปหานังมะเฟืองก่อนดีกว่า ประเดี๋ยวขากลับฟ้าจะมืดยิ่งกว่านี้”

“ข้าเดินไปส่งเอ็งเอง บริเวณแถวนี้มันเปลี่ยว”

มิ่งแก้วตัดใจไม่เข้าไปขัดขวางความสุขของหนุ่มสาวหลังต้นยางป่า ครั้นได้ยินเสียงครางลั่นพาทำเอาขนลุกขนพอง สายบัวนี่ท่าจะเด็ดดวงไม่เบา...

แต่เขาไม่นิยมผู้หญิงหยำฉ่า แบะอ้าให้ชายมากหน้าหลายตาบุกทะลวงโดยไม่หวงแหน ถ้าเขาจะผูกข้อมือกับผู้หญิงสักคน เห็นทีต้องดูนิสัยใจคอกันให้นานๆ สักหน่อย...

มิ่งแก้วกับรำเพยอยู่กินข้าวเย็นที่เรือนของมะเฟือง พอมีคนอาสาจะเดินมาส่งถึงเรือนรำเพยจึงไม่รีบร้อน

พอได้กินข้าวจนอิ่มท้อง รำเพยจึงเลยลากมะเฟืองมาซักถามเรื่องราวความเป็นมาเป็นไปทุกอย่าง ด้วยมีเหตุทำให้รำเพยต้องตกตะลึงพรึงเพริดจนตาค้างตอนเห็นใบหน้าพร้อมรูปร่างหน้าตาของมะเฟืองคราแรก

อะไรทำให้มะเฟืองกลับมาสวยจนจำแทบไม่ได้ ผิวพรรณจากดำมอมแมมก็ขาวผุดผ่อง รูปร่างอ้วนท้วนก็กลายเป็นอรชรอ้อนแอ้น มะเฟืองเอาแต่หัวเราะ โดยบอกเพียงว่าไปเจอของดีมาจากในป่าแต่บอกใครไม่ได้เพราะติดคำสาบาน

รำเพยเสียดายแต่ก็รู้แน่ว่าเพื่อนคงไม่บอกเธอจึงไม่เซ้าซี้ อยู่คุยกับอีกสักพักมิ่งแก้วก็ชวนกลับเรือน ระหว่างทางบังเอิญเจอเข้ากับคนที่รำเพยไม่อยากเจอ หญิงสาวจึงทำทีเป็นเชิดหน้าเดินทำเป็นมองไม่เห็น

“ไงไอ้มิ่ง...ไหนมึงบอกพี่ทัพจะรีบกลับเรือน ปล่อยให้กูนั่งตีเหล็กคนเดียวตั้งนาน แล้วทำไมถึงเสือกมาเดินกร่างเกะกะตีนกูอยู่ตรงนี้ได้ล่ะวะ?”

ไอ้คนหาเรื่อง มิ่งแก้วตวัดสายตาขุ่นมองเกลอรัก ไม่นึกโกรธในคำพูดกวนประสาท สายตาคมเหลือบมองหน้าทองก้อนรู้สึกคันปาก มองให้ชัดๆอีกนิด เผื่อจะเห็นเขาบนหัวมัน จะงอกยาวกว่าเดิมสักแค่ไหน มัวแต่จะมาทำหน้ามืดหวงแหนสาวคนอื่น เมียจะผูกข้อมือด้วยพรุ่งนี้แอบไปนอนกับชายชู้เพิ่มความยาวให้เขาบนหัวมันยังไม่รู้ตัว

ไอ้เห็นใจมันก็เห็นใจอยู่หรอก แต่ลึกๆมิ่งแก้วอดจะรู้สึกสมน้ำหน้าไอ้คนใกล้เกลือกินด่างซะมากกว่า รำเพยมันก็ออกจะแสนดีด้วยมาตลอดดันเสือกไม่เลือก กลับไปเลือกผู้หญิงที่เพิ่งเห็นหน้าเพียงไม่นานผูกข้อมือ

“กูกับรำเพยไปเยี่ยมมะเฟืองมา เห็นว่ามันดึกมากก็เลยจะเดินไปส่งรำเพยมันถึงเรือน”

“ให้รำเพยกลับเรือนกับกูก็แล้วกัน...” ทองก้อนบอกเสียงเข้ม ก่อนจะตัดบทด้วยการเดินเข้าไปดึงข้อมือของรำเพย ฉุดกระชากให้เดินตาม

“ไอ้ห่า กูยังไม่ทันจะรับปาก มึงนี่มันสันดานเสียจนเคยตัว งั้น...พรุ่งนี้เช้าค่อยเจอกัน แล้วก็หัดทำเบาๆกับรำเพยมันด้วย...”

มิ่งแก้วตะโกนบอกพลางส่ายหน้า...

-------------------------------

ไอ้ดงต้องนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดปวดหูกับเสียงกรีดร้องของส้มแป้นมาจะครึ่งวัน ทั้งที่เขาก็ยืนยันนั่งยันต่อความสัมพันธ์ระหว่างเขากับมะเฟืองนั้นจบลงกันไปตั้งแต่เขาผูกข้อมือรับส้มแป้นเป็นเมีย

เพราะนั่นหมายความถึงว่าเขามีเมียใหม่ไปเรียบร้อย มะเฟืองก็คืออดีตที่ไม่อาจหวนกลับคืนมาได้อีกครั้ง และดูเหมือนว่าตัวของมะเฟืองเองก็คงไม่ต้องการเขากลับไปเป็นผัวมันอีกเหมือนกัน

ทุกวันนี้เขาก็ไม่ต่างจากตกนรกทั้งเป็น มีเมียหรือมีนายจ้างสาวเอาไว้คอยชี้นิ้วสั่ง ส้มแป้นนอกจากแต่งตัวสวยเดินเฉิดฉายไปวันๆ เขาก็ไม่เห็นเจ้าหล่อนคิดจะหยิบจับทำงานบ้าน

นี่ถึงขั้นต้องให้เขาหาลูกจ้างมาทำงานบ้านแทน ทีอยู่เรือนพ่อกับแม่มันไยไม่เห็นส้มแป้นมันมีลูกจ้าง ก็เห็นทำงานบ้านเองสารพัด ไอ้ดงไม่อยากขัดใจกลัวเมียจะหนีหายเหมือนเมียคนแรกมันจึงคอยตามใจเรื่อยมา

“พี่ดงคิดจะทิ้งฉันกลับไปหาอีมะเฟืองมันหรือเปล่า...”

ส้มแป้นพอได้กรีดร้องระบายอารมณ์จนพอใจ เจ้าตัวก็รีบคลานเข้ามาหาผัว ซบใบหน้าออดอ้อนขอความเห็นใจจากเขา ต่อให้จะไม่รู้สึกรักมากเท่ากับนายบ้านทัพทอง ทว่าผัวคนนี้ก็เนรมิตความสุขให้เธอได้ทุกอย่าง

ไม่ว่าจะแก้วแหวนเงินทอง หรือแม้แต่ความสุขทางกาย พี่ดงไม่เคยปล่อยให้เธออดอยาก

ส้มแป้นเบียดนมพร้อมถูไถไปกับสีข้าง ไอ้ดงหรี่ตามองเมียสาวคนงาม ต่อให้เบื่อหน่ายในรสชาติสวาทสักแค่ไหน เขาก็ยังต้องสนองตอบความร่านของเมียคนนี้อยู่วันยังค่ำ

“เอ็งอยากหรือ?ส้มแป้น...”

ส้มแป้นช้อนนัยน์ตาร่านร้อนตอบรับด้วยการยกสะโพกมนขึ้นมาทับบนตักแกร่ง ดุ้นเนื้อภายใต้เนื้อผ้าตอบสนองรับทันที เจ้าตัวรีบร่นผ้านุ่งขึ้นมาค้างไว้ตรงเอวคอด ปล่อยให้ด้านล่างโล่งอล่างฉ่าง โยนเสื้อคอกระเช้าตัวสวยทิ้งลงบนพื้นเรือน นมเต้าใหญ่ไหลทะลักออกมากระแทกตาผัว

ไอ้ดงกลืนน้ำลายเปรี้ยวปาก ต่อให้เบื่อหากพอไฟจุดติดอารมณ์หื่นก็พร้อมจะลุกฮือ ชายหนุ่มดันร่างงามของเมียให้หงายหลัง คว้าเอานมเต้าใหญ่มาฟอนเฟ้น อ้าปากแล้วกอบเข้ามาดูดหัวจุกจะงอยเสียงดัง จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ

ส้มแป้นเสียดเสียวมวลไปทั่วท้องน้อย เจ้าหล่อนหอปากครางเสียงกระเส่า เร่งเร้าให้ผัวดูดหัวนมแรงๆ

“อ๊า...อ๊า...อือ...พี่ดงจ๋า ดูดนมฉันแรงๆอีกสิจ๊ะ”

ไอ้ดงรีบดูดเมียจนแก้มตอบสะบัดปลายลิ้นระรัวแล้วปล่อยจนน้ำลายกระเด็น ก่อนจะหันมาจัดการดูดนมอีกเต้าสลับกันไปมา ดุ้นเนื้อท่อนล่างของเขาแข็งโด่เริ่มขยับถูไถไปตามรอยแยกของกลีบเมียสาว ส้มแป้นเสียววาบกระดกก้นสัมผัสหัวบานระรัว วาดฝ่ามือโอบลำคอไว้แน่นแล้วโหนตัวดันดุ้นเนื้อยาวใหญ่กระแทกใส่รูสวาทของตัวเองเพียงครั้งเดียวด้วยท่าทางช่ำชอง

พรวด...

ดุ้นเนื้อผลุบหายเข้าไปในรอยแยกของกลีบสาวกระแทกจนถึงผนังมดลูกเสียงดังกึก ทำเอาลาวาขาวขุ่นไหลซึมหยดย้อยเปรอะเปื้อนท่อนขาของไอ้ดงมากโข น้ำรักไหลมากเกิดจากอารมณ์พิศวาสรัญจวน อีกคนก็หื่น ส่วนอีกคนก็เร่าร้อนชอบความรุนแรง

“อูย...พี่จ๋า ซีด....”

“ส้มแป้น...ร่องเอ็งแน่นหนึบบีบรัดข้าจะขาดใจตาย”

ส้มแป้นเสียวจุก ถูกผัวโยกคลึงเข้าหา ถึงกระนั้นปากก็ยังส่งเสียงเรียกร้องให้ผัวกระเด้าเขามาอีกถี่ๆ

“อีกจ้ะ เข้ามาอีกแรงๆ “ ริมฝีปากอิ่มงามเผยออ้าเชิญชวนให้ผัวโน้มตัวลงมาจูบ บดเบียดเนื้อนุ่มตวัดปลายลิ้นชอนไชหาความหวานที่นับวันเริ่มจะเจือจางลงไปทุกที

ดงจับเมียโยกกระเด้าจนส้มแป้นน้ำแตกกระจาย เร่งเร้าจังหวะด้วยการขยี้เม็ดติ่งกระสัน ขยับสะโพกแกร่งระรัว ส้มแป้นหลับตากรีดเสียงร้องลั่นเพราะว่าน้ำแตกอีกครั้ง ลมหายใจเริ่มหอบถี่เรี่ยวแรงเริ่มอ่อนระทวย

“หนนี้มาแตกพร้อมพี่นะส้มแป้น”

ได้ดงกระซิบบอกเสียงพร่า เหงื่อไหลซึมเต็มหน้าผากกว้าง มือหยาบเลื่อนมากุมเอวคอดกิ่วไว้แน่น แล้วเพิ่มแรงกระแทกกระทั้นจนทั้งคู่น้ำระเบิดแตกกระจายไปพร้อมๆกัน...

ดงเตรียมจะชักดุ้นออกจากร่องสวาท ป้อนรักให้เมียสมใจแล้วเขาก็อยากไปนอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ส้มแป้นกัดฟันกรอดไม่ยอมให้ดงถอดทอนดุ้นแต่กลับกดร่างงามของเธอแนบเข้าหาผัวไว้เพราะยังไม่หายอยาก

“เอาฉันต่ออีกครั้งสิจ๊ะ ฉันยังไม่หายอยากเลย...”

“แต่ว่าพี่เหนื่อยแล้ว...อยากนอนพักมากกว่า”

ดงดันร่างเมียให้ออกจากตัก หมายให้ดุ้นเนื้อหลุดออกมาจากถ้ำสวาท ส้มแป้นได้ยินก็โมโหจนควันออกหู ทีเมื่อก่อนจับมันกระแทกเช้าเย็นพอได้ยินข่าวว่าอีนังมะเฟืองเมียรักกลับมาเท่านั้น ทำเป็นมาเป็นบ่นว่าเหนื่อย

ส้มแป้นมีหรือจะยอม เหนื่อยเหรอ เดี๋ยวมันจัดให้เอง...

ส้มแป้นขืนร่างเอาไว้แล้วจัดการกระแทกตัวจนดุ้นเนื้อไอ้ดงเกือบหัก มันโน้มตัวลงทับอมหัวจุกนมของผัวจนไอ้ดงร้องโอย 5หากก็เพียงแค่ประเดี๋ยวเดียวพายุสวาทก็ลุกฮือขึ้นมาอย่างง่ายดาย...

--------------------------------------