When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“อย่าเข้ามานะ นี่ห้องฉัน” “อะไร จะนอนกับเมียไม่ได้หรอ” ฉันพยายามผลักคนร่างใหญ่ออกจากห้อง แต่ผลักยังไงก็ไม่ขยับ “ออกไป!!!!” “ซี ขอนอนด้วย” คนตัวใหญ่ยังดื้อดึงที่จะเข้ามาในห้อง “พี่ก็ไปนอนห้องพี่สิ ออกไป!!” ฉันใช้แรงเฮือกสุดท้ายผลักออกไปอย่างสุดแรง จนเขากระเด็นออกนอกเขตประตู ฉันเลยปิดประตูใส่หน้าเขาดัง ปัง!!!! ปึง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ปึง ๆ ๆ ๆ ๆ พี่ซันทุบประตูอย่างแรง [ซี เราไม่ได้นอนด้วยกันมาเป็นอาทิตย์แล้วนะ] เสียงของพี่ซันที่ตะโกนเข้ามาในห้อง [ซี ซี!!!] เหนื่อย เฮ้อ.....!!!!! ทำไมความถูกต้องมันถึงทำให้ลำบากใจขนาดนี้ ฉันทนนอนกับพี่ซันไม่ได้จริง ๆ ฉันให้อภัยเขาไม่ได้จริง ๆ ฉันสลัดความฟุ้งซ่านในใจแล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียงทันที เปลือกตาที่หนักอึ้งเพราะความเหนื่อล้ามันทำให้ฉันหลับสนิทได้อย่างไม่ยากเย็น อีกด้านทาง ซัน “บีน่า พี่บอกไม่ให้โทรมาแล้วไง” [บีน่าขอโทษนะคะ บีน่าแค่คิดถึงคนที่ไม่ควรคิด