Sun Say....
ผมเดินออกจากห้องด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ผมดีใจที่เธอกลับมา แวบแรกที่เห็นเธอเปิดเข้ามาในห้อง ผมดีใจจนทิ้งผู้หญิงอีกคนเพื่อออกมาหาเธอ แล้วตอนนี้ผมต้องกลับไปทำเรื่องที่ถูกต้อง ผมเปิดประตูห้องเข้าไป เจอน้ำที่กำลังนั่งรอผมอยู่บนเตียง
“ยังไม่นอนอีกหรอ”
“เรายังทำค้างกันอยู่นะคะ”
“น้ำ…ขอโทษนะ เราทำไม่ได้” ผมนั่งข้างที่ขอบเตียงข้าง ๆ น้ำ ไม่ใช่ว่าผมไม่รักเธอ แต่แค่ตอนนี้ผมรู้สึกกับผู้หญิงอีกคนมากกว่า จะบอกว่าผมเลวก็ได้ แต่จะให้ผมดูยัยตัวแสบของผมร้องไห้แบบนี้ ผมก็ทนไม่ได้จริง
“ซันรักเด็กคนนั้นแล้วหรอ แล้วเราล่ะ” เธอพูดพร้อมมองผมด้วยความเจ็บปวด ผมก็ไม่อาจจะทำร้ายจิตใจน้ำได้เช่นกัน
“เปล่าหรอก แต่เราแค่ให้น้ำมากกว่านี้ไม่ได้”
ผมคงจะต้องเลือกแล้วสินะ ผมควรจะปล่อยน้ำไปตั้งแต่วันที่ผมแต่งงาน ผมไม่น่าจะรั้งเธอไว้ให้เธอต้องเจ็บมากไปกว่านี้ ไม่ใช่ว่าผมรักเธอน้อยลง แต่แค่ตัวตนของเธอนั้นจา
