ฉันตื่นขึ้นมาพลางนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ก็ทำให้ฉันหวาดกลัวมากๆจนสลบไปและฉันจึงก้มดูเสื้อผ้าของตัวเองพบว่าตอนนี้ชุดที่ฉันใส่มันไม่ใช่ชุดเดิม แต่เป็นชุดของใครก็ไม่รู้มันเป็นเสื้อตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้น แต่ฉันก็พอดูออกว่ามันเป็นเสื้อของผู้ชายแน่ๆพลางน้ำตาก็ไหลออกมา
"ฮึก...ฮื้อออ"
ตอนนี้ฉันจึงเด้งตัวขึ้นมา แต่มันก็ไม่ได้รู้เจ็บตรงนั้นเหมือนที่ฉันรู้มานี่นา หรือว่าฉันจะยังไม่เสียครั้งแรกไป ฉันจึงยิ้มขึ้นมาอีกครั้งพลางเช็ดน้ำตาเบาๆ ก่อนจะมองดูรอบๆก่อนจะพบว่าตัวเองอยู่ในห้องห้องหนึ่ง ซึ่งแน่นอนว่ามันไม่ใช่ห้องของฉัน เพราะฉันมองดูรอบๆห้องมันทั้งใหญ่และกว้างมาก อีกทั้งโทนการตกแต่งก็เป็นสีเทาดำ มันทำให้ฉันรู้สึกกลัวมากขึ้นจนต้องมองรอบๆอย่างหวาดระเเวงอีกครั้ง
แล้วนี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย ฮื้อออ...อยู่ๆฉันก็อยากร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้ง
แกร๊ก!
พรึ่บ!
ฉันขยับตัวเองไปที่ห
