ศลิษาเปิดประตูเข้ามาในห้องเธอเห็นเทวินท์นั่งอยู่ก่อนแล้ว ตอนแรกเธอสะดุ้งตกใจเล็กน้อยเหมือนคนมีความผิดเมื่อเห็นเขา แต่พอเห็นว่าเขานั่งอ่านกระดาษโน้ตที่เธอเขียนไว้เมื่อคืนเธอก็ตาโตปรี่เข้าไปแย่งมันจากมือเขา...
“เงินที่ให้ไปพอไหม”
ไม่น่าจะทัน... หญิงสาวกลอกตา เมื่อวานเธอแชตคุยกับแม่และรวบรวมเงินที่จะต้องจ่ายหนี้มาคิดคำนวณ เงินที่หาใช้เรื่อยๆ นั้นแม้ว่าจะลดลงแต่พอนำเงินที่ยังค้างเจ้าหนี้ของแม่อยู่มารวมกันแล้วเธอก็ได้รู้ว่าหักจากบัญชีที่มีเงินสองล้านกว่าของตัวเองแล้วยังติดลบอีกเป็นแสนเธอกับแม่ถึงจะเรียกตัวเองว่าคนไม่มีหนี้ได้...
“พอค่ะ” เธอตอบอ้อมแอ้ม ไม่มองตาเขา ของในสต๊อกของเธอที่ปล่อยไป กว่าจะกลับก็คงได้เกือบครึ่งแสน แค่ใช้หนี้ที่ว่าไปนั้นเหลืออีกเท่าไหร่เธอหาเพิ่มเองได้จนเหลือเงินแน่นอน เธอไม่กล้าขอจากเขาอีกหรอกเพราะแค่ที่ได้มาก็รู้สึกว่ามากพอแล้ว
เขาไม่พูดอะไรเธอเลยเดินเลี่ยงไปหยิบกระด
