โรงแรมเพนนินซูล่า ฮ่องกง
รถลิมูซีนของจากสนามบินเลี้ยวเข้ามาจอดยังโรงแรมราคาที่คนอย่างศลิษาไม่มีวันเอื้อมถึง ศลิษาต้องหาเงินแทบทั้งอาทิตย์สำหรับการจ่ายค่านอนที่นี่หนึ่งคืน...
เทวินท์เดินจูงมือเธอเข้ามาที่ล็อบบี้เอ่ยแจ้งเช็กอินด้วยท่วงท่าสบายคล่องแคล่วเหมือนเคยชินกับสิ่งเหล่านี้ในขณะศลิษากลับทำตัวลีบหดเล็กจะเหลือแค่สองนิ้วอยู่แล้วกับความ พรีเมี่ยมที่เธอไม่เคยคิดว่าครั้งหนึ่งของชีวิตจะได้มาพักที่นี่ เมื่อก่อนแค่เคยแต่เดินผ่านโรงแรมนี้ไปดูโชว์แสงสีเสียงริมฝั่งน้ำของอ่าววิกตอเรียยังนึกชมในความหรูหรา แต่กลับมาฮ่องกงครั้งนี้ เธอได้พักที่นี่ราวกับว่าตอนนี้คือฝัน
นี่คงเป็นความเอ็กซ์คลูซีฟในความเป็นเทวินท์สินะ... ในขณะที่เธอทำเป็นนิ่งแต่ตื่นตากับความหรูหราแต่เขาดูท่าทางมั่นอกมั่นใจ เคยชินกับความเป็นอยู่เหล่านี้เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตแล้ว
“อุ๊ย” หญิงสาวอุทานเมื่อเขาโอบเอวเธอ ดวงตากลมเหลอหลา
