"พอ! ทั้งสองคนเลย ส่วนเธอ" ทั้งสองคนสะดุ้งเพราะไคท์ตะคอกเสียงดังเขาวางตะเกียบลงภายในใจก็พยายามนับหนึ่งเพื่อให้ใจเย็น
"วุ้นค่ะ เรียกหนูว่าวุ้น"
"สรุปเธอจะนั่งโต๊ะนี้ใช่ไหม"
"ใช่ค่ะ หนูจะนั่งโต๊ะนี้ ก็โต๊ะอื่นมันเต็มหมดแล้ว นะคะของหนูนั่งด้วยคนนะคะเฮีย" ผมหันไปมองรอบร้านแล้วคว้ามือริต้าให้ลุกขึ้น
"งั้นก็ตามสบายนะ โต๊ะนี้ฉันยกให้"
"ดะเดี๋ยวนะคะ จะไปไหนกันนะ" ผมถอนหายใจเหนื่อยแล้วหันกลับไปมองวุ้น ที่ลุกขึ้นเหมือนจะตามพวกเราสองคนมาอีก
"ไปให้พ้นเธอ" ฉันยกมือขึ้นปิดเสียงหัวเราะ รู้สึกสะใจชะมัด ฉันก็ลืมไปสนิทเลยว่าเฮียนะเป็นคนพูดตรงแถมไม่ไว้หน้าใครด้วย
"หมายความว่าเฮียจะไปนั่งโต๊ะอื่นเหรอคะ?"
"ใช่ นี่คิดจะอ่อยใครนะดูด้วยว่าเขาเล่นด้วยรึเปล่าฉันอายแทนนะ"
"ไปกันเถอะ" ผมจับมือริต้าแน่นส่วนริต้าก็กอดตุ๊กตา ใช่เธอซื้อมันมาด้วย
"เฮียน่ารักจังวันนี้หนูจะให้รางวัลนะคะ"
"รางวัล?" ผมกับริต้
