เสน่ห์(รัก)ร้ายมาเฟียโหด

เฮียไม่อ่อนโยน

"แสบนักนะ" ผมกัดฟันกรอดพอจะคว้าตัว ริต้าก็วิ่งหนีไปออกไปข้างห้องทำให้ผมต้องถอนหายใจเหนื่อยเมื่อต้องมารับมือกับน้องสาวของพี่เพื่อนที่มีนิสัยเอาแต่ใจ ดื้อ ซน และที่สำคัญ แสบซ่าซะด้วย

"หึ แบบนี้สิค่อยตื่นเต้นขึ้นมาหน่อย"

หลังจากที่ริต้าวิ่งหนีออกมาจากห้องไคท์ได้เธอได้นั่งคอตกนึกถึงโจ้พี่ชายของเธอ

"ทำไมฉันต้องมาอยู่กับเขาด้วย คอยดูซิฉันจะหนี" จะต้องหนีไปจากที่นี้ให้ได้ จะเป็นเพื่อนพี่ชายรึเปล่าฉันไม่สนใจ คิดจะมาคุ้มริต้าเหรอฝันไปเถอะ ในขณะที่ไคท์นั่งทำงานในห้องเขาขมวดคิ้วงงเมื่อวันนี้ไม่เห็นริต้า

"หรือว่าหนีไปอีกแล้ว" ผมรีบเดินขึ้นไปบนห้องพอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นริต้ากำลังนอนอ่านหนังสือใส่หูฟังเพลงไม่สนใจโลกภายนอก และเมื่อเห็นว่าเธอยังอยู่ไม่ไปไหนผมจึงปิดประตูไว้เหมือนเดิมแล้วกลับมาทำงาน

"...." เฮียมาแอบดูจริงๆด้วย หึ เป็นไปตามแผน

ริต้าแสยะยิ้ม เธอเดินไปคว้ากระเป๋าที่เตรียมไว้แล้วแอบหนีออกมา ริต้ารีบปืนกำแพงหนีออกจากบ้านไคท์ ตุบ ริต้ากระโดดลงมาจากกำแพงเธอรีบเช็ดเหงื่อแล้ววิ่งหนีไปขึ้นรถ ในขณะเดียวไคท์วางมือถือลงเมื่อเขาเห็น ริต้าปีนข้ามกำแพงหนีออกจากบ้าน

"เป็นเด็กที่ดื้อและไม่ยอมฟังใครจริงๆเลยนะน้องแกนะโจ้" จะปล่อยให้หนีไปเที่ยวสักชั่วโมงแล้วกัน เพราะยังไงเธอก็หนีฉันไม่พ้นอยู่ดี

หลังจากที่ปีนกำแพงหนีออกมาข้างนอกได้สำเร็จริต้าก็ออกไปเที่ยวเหมือนปกติที่เปลี่ยนไปคือเงินในกระเป๋าของเธอไม่ได้เยอะเหมือนแต่ก่อนทำให้เธอรู้สึกเซ็ง

"รู้สึกเหมือนต้องขอเงินพ่อใช้เลย"

"ขออะไรนะ" กึก ฉันชะงักเมื่อมีคนบางคนพูดอยู่ด้านหลังแต่ยังไม่ทันจะได้ถาม เขาก็มานั่งข้างๆฉันแล้วที่นี้เป็นร้านเค้กไม่ใช่ผับที่จะมีหนุ่มลูกครึ่งหน้าตามานั่งกินเค้กที่สาวๆส่วนใหญ่ชอบกันหรอก

"ขอโทษนะ...นายเป็นใครเหรอ"

"ฉันอาเล็ก ยินดีที่ได้รู้จัก" อาเล็กยื่นมือออกไปหวังจะผูกมิตรกับริต้า ริต้านั่งเงียบอยู่แต่เพราะดูท่าทางของอาเล็กน่าจะไม่มีพิษภัยเธอถึงยอมที่จะจับมือเป็นเพื่อนกับเขา

"ฉันริต้ายินดีที่ได้รู้จักนะอาเล็ก"

"เหมือนกัน ว่าแต่ทำไมต้องทำหน้าเครียดแบบนั้นล่ะ" หึ เธอคงไม่มีความสุขสินะที่ได้อยู่กับไอ้มาเฟียนั้น

"ฉันเบื่อนิดหน่อยนะ..." อาเล็กขมวดคิ้ว

"เธอไม่ได้เรียนเหรอ"

"ก็มีเรื่องจนถูกพักการเรียนแล้วนายล่ะไม่ไปเรียนเหรอ" อาเล็กเหรอ ชื่อนี้เหมือนเคยได้ยินที่ไหนแต่จำไม่ได้ แต่ช่างเถอะ

"ฉันเบื่อๆนะ หรือจะเรียกว่าขี้เกียจก็ได้นะฉันพอจะรู้จักเธอจากคลิปนี้" ฉันขมวดคิ้วเมื่ออาเล็กพูดขึ้นแต่พอได้ดูคลิปจากมือของเขา มันเป็นคลิปที่เฮียไคท์ช่วยฉันในผับ พอมาเห็นตอนนี้ถึงเฮียไคท์โคตรเท่เลย เท่แล้วยังไง ชอบบังคับ พี่เหรอไม่ใช่สักหน่อยแค่ผู้ปกครองชั่วคราว

"เหรอ"

"เอางี้ไหมเธออยากกินอะไรฉันจะได้พาเธอไปเที่ยว" กึก

"เดี๋ยวๆ" ฉันยกมือขึ้นห้ามอาเล็กที่เริ่มเอ่ยปากชวนฉันไปเที่ยว อะไรกันเพิ่งจะรู้จักแท้ๆแต่เขากับมาชวนฉันไปเที่ยวด้วยเนี่ยนะ

"นายกับฉันเราสองคนเพิ่งจะรู้กันเองนะ" อาเล็กหัวเราะ

"เธอไม่ต้องกลัว เราสองคนเป็นเพื่อนกันได้เชื่อฉันสิ"

"ฉันจะไว้ใจนายได้แค่ไหน"

"วันนี้ฉันอาจจะเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเธอ แต่เชื่อเถอะว่าวันข้างหน้าเราสองคนอาจจะเป็นเพื่อนกันก็ได้" ริต้าหัวเราะอาเล็กแอบรู้สึกใจสั่นเมื่อได้เห็นรอยยิ้มนั้นของเธอ หลังจากได้อาเล็กมาเป็นเพื่อนเพิ่มอีกครั้งทั้งสองก็พากันกินเที่ยว เต้นร้องเพลงทำความสนิทกันมากขึ้น ริต้าเปิดข้อความที่ถูกมาจากไคท์

เฮียจะโอกาสรีบกลับบ้านมาซะ โทษหนักจะได้กลายเป็นเบา

"โทษหนักจะได้กลายเป็นเบาเหรอ ฝันไปเถอะเฮียไม่ใช่พี่ชายหนู และหนูก็ไม่ต้องการผู้ปกครอง" เธอตัดสินใจปิดเครื่องไคท์วางมือลงเขากัดฟันกรอดเมื่อภาพที่ริต้ากำลังเที่ยวกับอาเล็กถูกส่งมาให้เขา เขามีลูกน้องแฝงอยู่ทุกทีทำไมจะไม่รู้ว่าเธออยู่ไหนและกำลังจะทำอะไร

"ไม่กลัวเลยสินะ ถึงเวลาที่ฉันควรใช้ไม้แข็งกับเด็กอย่างเธอ" ให้รู้จักฟังคำเตือนของผู้ใหญ่ซะบ้าง

ไคท์ลุกขึ้นเขาเดินไปหยิบเสื้อสูทสีดำในตู้มาสวมก่อนจะเดินไปเลือกเนทไทเขากำลังจัดเนทไทให้ดูสวยหรูมือหนาเปิดลิ้นชักเพื่อเลือกนาฬิกาหรูสุดแพงเขากำลังแต่งตัวแต่ทว่าจู่ๆภาพที่ริต้าได้ยิ้มให้อาเล็กทั้งคู่กอดคอสนิทสนมทั้งที่เพิ่งจะรู้จักกันแท้ต่างจากเขาที่เป็นมากกว่าผู้ปกครองชั่วคราวแต่กับต้องมาสำลักกาแฟผสมน้ำปลา และต้องปวดหัวกับแผนการร้ายของเธอ ไคท์กัดฟันกรอดเขารู้สึกน้อยใจที่เธอไว้ใจคนอื่นมากกว่าเขา

"ยัยเด็กบ้า เธอควรจะอยู่กับฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนอื่น" ไคท์บ่นเขาหยิบปืนขึ้นมาแล้วออกไปข้างนอก

เวลาสามทุ่มที่ริต้ากลับมาที่บ้านของเธอ

"วันนี้เที่ยวสนุกมากเลยนะ เหมือนได้ปลดปล่อยขอใจนายนะอาเล็กไว้วันหน้าค่อยเจอกันใหม่"

"อืม แต่ว่าเธอพักที่นี้จริงเหรอ" อาเล็กมองเข้าไปในบ้านริต้าพยักหน้าบอกเขา

"ใช่ ฉันพักอยู่กับพี่ชายนะ" ถ้าบอกว่าอยู่คนเดียวอาจจะมีปัญหาก็ได้

"แล้วทำไมเธอไปอยู่กับมัน ไม่ใช่สิ ไปอยู่กับไคท์ เธอรู้ไหมว่าเขาเป็นมาเฟีย อย่าบอกนะว่าเธอเป็นของเล่นให้มันช่วงคราว" คำพูดของอาเล็กทำให้ริต้าชะงักเหตุการณ์ที่เธอพยายามลบและลืมมักมากที่สุดคือเรื่องของเธอกับเขาในคืนนั้น

"นี่ริต้า มันนะ"

"ฉันไม่ได้เกี่ยวข้องกัน นายไว้ใจได้"

"แต่เธอก็อย่าลืมมาเฟีย ไม่เคยจริงจังและจริงใจกับใครทั้งนั้น" อาเล็กรู้สึกเป็นห่วงริต้าเมื่อเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเธอเล็กน้อย ริต้าเปิดประตูเดินเข้าไปในบ้าน

"ฉันเปล่าเป็นอะไรกับเขาสักหน่อย ก็แค่เพื่อนพี่ชายเท่านั้นเอง" พอเลยริต้า ห้ามรู้สึกกับเขาเด็ดขาด เขาแค่มาดูแลเธอชั่วคราว แค่ชั่วคราวเท่านั้น

ริต้าคิดในใจเธอค่อยๆก้าวขึ้นบันไดเข้าห้องไปนอนด้วยสีหน้าที่เหม่อลอย เมื่อเข้ามาในห้องนอน ริต้าทิ้งตัวลงนอนจู่ๆเธอก็ร้องไห้เมื่อเผลอนึกถึงแผ่นหลังของไคท์ที่กำลังจางหายไป

"คิดบ้าอะไรอยู่ ยังรู้จักเฮียมากพอเลยเขาอาจจะมีคนที่ชอบแล้วก็ได้ เรามันก็เด็ก ในสายตาของเฮียเรามันเป็นเด็กมีปัญหา"

ดวงตาเล็กกำลังจะปิดก็ต้องลืมตาขึ้นอีกครั้งเมื่อรู้สึกว่าในห้องนี้ไม่ได้มีแค่เธอ

"เฮีย?"ไคท์ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวเขานั่งดื่ม รอเธอมาตั้งหลายชั่วโมงกว่าเธอจะกลับ พอได้ยินเสียงรถและได้เห็นท่าทางที่สนิทสนมของเธอกับผู้ชายคนอื่นจู่ๆเขาเองก็รู้สึกเจ็บที่หัวใจซะงั้น

"...." เขามาได้ไง ไม่ใช่สิเขาเข้ามาในห้องฉันได้ยังไงและตั้งแต่เมื่อไร

"เมื่อคืนก่อนไม่เข็ดหรือไง ที่มันทำกับเธอที่มันลากเธอเข้าไปในห้อง ไม่ใช่สิ เธอเมา ดื่มจนเมาไม่รู้เรื่องเลยไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังจะถูกมันจับทำเมีย" เขาบอกเสียงเหี้ยมพรางยกเบียร์ขึ้นดื่มคราวเดียวหมด ริต้านั่งเงียบเธอไม่กล้าสบตากับเขา

"....." หมายถึงอาเล็กเหรอ อาเล็กเคยทำแบบนั้นเหรอ

"พูดสิ....เธอไม่กลัวเลยสักนิดเลยใช่ไหม ผิดหวังเหรอที่ฉันช่วยเธอออกมาได้ทัน ผิดหวังใช่ไหมห่ะ" เขาขว้างกระป๋องเบียร์ใส่ร่างบาง ก่อนจะหันหน้าหนีเพื่อระงับสติอารมณ์ เขาโกรธที่เธอไม่รู้จักจำ เขาโกรธที่เธอไม่ยอมทำตามข้อตกลง

"อย่ามาตะคอกใส่ฉันนะ"

คราวนี้ริต้าถึงกับผวากับสายตาของเขาไคท์จ้องมองสำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ยิ่งได้เห็นเธอชอบใส่เสื้อผ้าโชว์เนื้อหนัง อารมณ์โกรธยิ่งพุ่งจนมันร้อนรุมอยู่ในอก

"เธออายุเท่าไร....แล้วกลับบ้านดึกๆแบบนี้ไม่กลัวโจรฉุดไปฆ่าข่มขืนรึไง ไม่สิคงไม่ต้องถึงมือโจรหรอก ในเมื่อเธอเองก็เที่ยวเล่นอยู่กับพวกบ้ากามอยู่แล้วไอ้ผู้ชายที่เธออยู่ด้วยนั้นไง"

"แล้วไง...นี่มันชีวิตฉันเกี่ยวอะไรด้วย จะเที่ยวกับใครจะไปไหนจำเป็นต้องบอก จำเป็นต้องขอเฮียเหรอ ไม่เห็นจำเป็นเลยสักนิดคุณเพื่อนพี่ชาย"

"......" อดทนไว้ไคท์เธอเป็นน้องเพื่อนมึง เธอเป็นเมียมึง เธอยังเด็ก ยังเด็ก

"ไม่ใช่พ่ออย่ามาสอน...ฉัน"

ความอดทนผมขาดลงเมื่อริต้าพูดผมควรสั่งสอนเด็กคนนี้ให้รู้จักมารยาทบ้าง

"ว๊าย...ปล่อยฉันนะ" ฉันพยายามดิ้นหนีเขา

ไคท์รวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างของเธอด้วยมือเดียวเขารีบถอดเข็มขัดออกมาหมัดข้อมือเล็กเอาไว้ไม่สนว่าเธอจะร้องดังแค่ไหน

" ไอ้บ้า...แกจะทำอะไรฉัน....ฉันจะบอกพี่โจ้ว่าแกทำร้ายฉัน"

"บอกมันด้วยล่ะว่าฉันเป็นผัวเธอ" มือหนาดึงเนคไทออกมาก่อนเอามันมาปิดปากเล็กเอาไว้ไม่ให้ส่งเสียงร้อง เธอพยายามดิ้นโดยการใช้เท้าถีบเขา เพี๊ยะ เขาฟาดไปที่ก้นเล็กก่อนจะลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าของเขาออก ริต้าถอยห่างจากผู้ชายตรงหน้าที่หน้าอกของเขามีลายสักรูปมังกรสีแดงมันดูน่ากลัว

ไคท์เดินไปเปิดลิ้นชักเพื่อค้นหาของบางอย่าง ก่อนจะยกมันขึ้นโชว์แล้วยิ้มมุมปาก

"....." เขาเอากรรไกรมาทำไม เขาจะทำอะไรฉัน เขาจะทำอะไรนะ

ผมเปิดตู้เสื้อผ้าเธอออกแล้วนำกระโปรงนักศึกษาที่สั่นเสมอหูมาตัดต่อหน้า เธอได้แต่กรีดร้องห้ามผม ชอบสั้นๆไม่เคยดูข่าวเลยสินะ

หลังจากที่ตัดเสื้อผ้าในตู้เสร็จเขาถือกรรไกรเข้ามาหาฉัน ท่าทีของเขามันทำให้ฉันกลัวผู้ชายคนนี้เขาน่ากลัวมากกว่าวันแรกที่ฉันเห็น

มือหนาคว้าข้อเท้าเล็กแล้วออกแรงลากเธอมาหาเขา

"พูดๆดีไม่ชอบ...ชอบให้ใช้กำลังใช่ไหม" เขาใช้กรรไกรตัดกระโปรงเธอขาดเหลือไว้แต่เพียงชั้นในสีดำเขารีบโยนมันทิ้ง

"เฮียจะทำให้เธอได้รุู้ว่าล่อตาล่อใจพวกหื่นกามมันเป็นอย่างไง และที่สำคัญ" มือหนาเลื่อนไปบีบคางเล็กแน่น

"....."

"ลืมไปแล้วเหรอว่าควรเรียกเฮียว่ายังไง ลืมไปแล้วเหรอ ว่าเฮียไม่ใช่แค่เพื่อน ของพี่ชายเธอ"