ยีนส์ตัดสินใจแน่นอนแล้วว่าจะไปอยู่กับยนต์ แต่เขายังกังวลเป็นห่วงเกมจะอยู่คนเดียวได้อย่างไง เมื่อไปถึงห้องตอนเช้าเกมยังไม่ตื่นเขาจึงไม่อยากปลุก ยีนส์จึงล้มตัวลงนอนข้างๆเกมแล้วกอดเกมไว้อย่างหลวม จนบ่ายแก่ๆยีนส์ตื่นขึ้นมาและคลำหาร่างของเกมไม่เจอ เขาตกใจมากรีบลุกขึ้นนั่งตะโกนหาเกม
“เกม เกม เกม”
“อะไร”เกมออกมาจากห้องน้ำพอดี
“เรานึกว่านายหายไปไหน”
“เราจะไปไหนได้ล่ะ”
เกมนั่งลงข้างๆยีนส์ใช้ผ้าเช็ดตัวขยี้ผมให้แห้ง ส่วนยีนส์นั่งมองเกมตาไม่กระพริบ จนเกมสังเกตเห็นเขาจึงหันมามองยีนส์
“นายมีอะไรเหรอ”
“เรามีเรื่องจะบอกนาย”
“เรื่องอะไรว่ามาเลย”เกมยิ้มให้ยีนส์ด้วยสายตาเปล่งประกาย
“คือ ลูกค้าประจำของเราเขาจะเลี้ยงดูเราน่ะ”ยีนส์ยังทำหน้านิ่งๆ
“อะไรนะ นายโชคดีเป็นบ้าเลย”
“แต่มีข้อแม้”
“ข้อแม้อะไร”
“เขาให้เราเดือนละแสน แต่เราต้องไปอยู่ที่คอนโด แต่เขาซื้อให้เป็นชื่อเรานะ”ยีนส์ไม่มีสีหน้าที่ดีใจให้เ
