“เสือ เดี๋ยวก่อนสิ ...เฮ้อ เวลาโมโหชอบเป็นแบบนี้ทุกทีเลย” ม่านแก้วมองร่างสูงที่เดินเข้าไปในห้องด้วยความเป็นห่วง เขาดูฉุนเฉียวและหงุดหงิดมากจนผิดปกติ
“แก ...คุณหมอใหญ่เป็นอะไรเหรอ” นี่ก็อีกคน มาแตร์มันหายไปไม่ยอมมาฝึกงานต่อพอถามก็ไม่ยอมบอกว่าเพราะอะไร แต่สภาพมันตอนนี้ดูแย่มาก
“วันนี้มีเรื่องที่โรงพยาบาลน่ะ ...แล้วแกไหวใช่มั้ย” มันพยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องนอนตัวเองไป มาแตร์มันมีโรคประจำตัวที่ค่อนข้างน่าเป้นห่วงอยู่และมันก็พยายามหาทางแก้
...แต่ไม่รู้ว่ามันจะได้ผลร้อยเปอร์เซ็นหรือเปล่า
“เข้าไปนะ” คุณแฟนสุดหล่อนั่งอยู่ที่โต๊ะมุมห้องพร้อมกับแก้วเหล้าในมือ ส่วนอีกข้างก็ถือหนังสืออ่านทำเป็นไม่สนใจ
“....”
“ยังโมโหอยู่อีกเหรอ ...แล้วไอ้นี่มันดีหรือไงกินอยู่นั่น” ม่านแก้วดึงแก้วเหล้าออกจากมือแล้วลงไปนั่งตักเสือก่อนจะโอบคอไว้หลวมๆ ส่วนเสือก็เลื่อนมือมากอดเอวเธอไว้แต่ก็ยังไม่ยอมพูดอะไรอยู่ดี
“ฮัล
