กว่างานกลุ่มจะเสร็จก็ปาไปเกือบหนึ่งทุ่มแล้ว ทำให้ทุกคนต่างก็ต้องรีบแยกย้ายกันกลับบ้านของตัวเอง ทว่ามันไม่ง่ายเลยสำหรับญาดาและไต้ฝุ่น
“พอดีว่าเราขอติดรถกลับด้วยไหม” มีนาเอ่ยขึ้นในระหว่างที่เธอกำลังจะกลับบ้านกับไต้ฝุ่น
“บ้านเธออยู่ไหนเหรอ”
“อยู่ห่างจากที่นี่ไปไม่เยอะหรอก เลยคอนโดของเธอไปนิดหน่อย”
“ถ้างั้นก็ไปด้วยกันก็ได้” เมื่อญาดาอนุญาต มีนาก็แสยะยิ้มด้วยความดีใจ
“ญาดาจะลงก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวให้พี่ไต้ฝุ่นไปส่งมีนาก็ได้”
“ไม่เป็นไรหรอก ยังไงพี่ไต้ฝุ่นก็ต้องกลับมาคอนโดอยู่แล้ว ไปส่งเธอก่อนน่าจะดีกว่า” อย่าคิดนะว่าคนอย่างญาดาจะรู้ไม่ทัน
มีนาเงียบลงเมื่อถูกปฏิเสธ อีกทั้งญาดายังเน้นย้ำว่าอยู่กับไต้ฝุ่นอย่างชัดเจน แต่คนอย่างมีนาเองก็ใช่ว่าจะยอมง่ายๆ ในเมื่อเธออยากได้อะไร เธอก็จะต้องได้มันมา
“ถึงแล้วครับ”
“ขอบคุณที่มาส่งนะคะพี่ไต้ฝุ่น”
“ไว้เจอกันที่มหาลัยนะ ฉันไปล่ะ” ญาดาตัดบทแทรกขึ้นมา
