ไต้ฝุ่นถือวิสาสะขอญาดาค้างที่นี่ด้วยทันที โดยไม่รอให้เธออนุญาตเลยสักนิด คนตัวโตทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาพลางถอนหายใจออกมาอย่างแรง
“เป็นอะไรไปคะ” เธอเอ่ยถามเขาด้วยความสงสัย
“เปล่าหรอก” ไต้ฝุ่นปฏิเสธ
“จริงเหรอคะ”
“จริงสิ”
“ไม่เชื่อหรอกค่ะ” น้ำเสียงอ่อนโยนแต่เต็มไปด้วยความแสบซนทำให้ชายหนุ่มคลี่ยิ้มออกมา พลันลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและเดินตรงเข้ามาหา
“จะทำอะไรคะ” ร่างเล็กผงะถอยหลังหนีเล็กน้อย ก่อนที่จะถูกเขาช้อนตัวขึ้นมาอุ้มไว้
“พี่ไต้ฝุ่น ปล่อยญานะคะ”
“ไม่ปล่อยหรอก...”
จับลูกหมูน้อยได้ทั้งที เขาจะปล่อยให้หลุดมือไปง่ายๆ ได้ยังไงกัน
ไต้ฝุ่นพาเธอมาที่โซฟา เขานั่งลงและวางเธอลงบนตักของตัวเอง พลางจ้องมองใบหน้าของเธออย่างนิ่งเฉย
“ปล่อยได้แล้วมั้งคะ”
“ไม่... พี่ไม่อยากปล่อยเธอไปอีกแล้ว”
“ญาไม่ได้จะไปไหนสักหน่อยค่ะ” ญาดาพยายามอธิบาย
“แต่พี่อยากกอดเธออยู่แบบนี้” ไต้ฝุ่นยังคงดื้อดึง ไม่ยอมปล่อยคนตั
